Poseł Kazimierz Ziobro:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! 14 marca br. minie niechlubna rocznica pierwszego czytania senackiego projektu ustawy w sprawie pomocy działaczom opozycji antykomunistycznej oraz osobom represjonowanym z powodów politycznych, druk nr 2137. Niestety, pomimo odesłania tegoż projektu zatwierdzonego przez Sejm na 63. posiedzeniu do Komisji Polityki Społecznej i Rodziny marszałek Sejmu nie raczył ująć go w porządku kolejnych posiedzeń Sejmu do dalszego procedowania.

    Opieszałość i ignorancja w odniesieniu do problemów bytowych ludzi będących ofiarami systemu totalitarnego w latach 1971-1989, którzy walczyli w obronie wolności, godności człowieka, suwerenności i niepodległości Polski oraz przemian demokratycznych państwa, w sytuacji gdy szczycimy się 25-leciem porozumień okrągłego stołu, które stanowiły podwaliny transformacji ustrojowej, i to kiedy większość parlamentarzystów wraz z rządem powołuje się na tamte wartości, którym zawdzięcza swój byt ustrojowy, w tym piastowanie mandatu posła czy najważniejszych funkcji publicznych, są niezrozumiałe i wręcz karygodne.

    Tylko niektórzy, jak oceniają nasi koledzy z lat 80.: po naszych plecach weszli na zaszczytne i dobrze płatne funkcje publiczne i zapomnieli o swoich dawnych kolegach robotnikach czy rolnikach, którzy działali w opozycji antykomunistycznej, w związkach zawodowych ˝Solidarność˝. Pozostali, może dlatego, że nie byli złotoustymi lub ich stan zdrowia na to nie pozwalał, nie umieli lub nie mogli dostosować się do fali przemian ekonomicznych w Polsce. Wypada jednak docenić ich zaangażowanie w latach 80., odwagę osobistą czy poniesione ryzyko walki z totalitaryzmem komunistycznym. Walka ta w znacznym stopniu przyczyniła się do przemian i demokratyzacji życia w Polsce. Miejmy świadomość, że wielu działaczy opozycji na skutek doznanych represji utraciło szansę na zapewnienie sobie i swoim rodzinom godziwego poziomu zabezpieczenia na wypadek starości i niezdolności do pracy. Wielu zwolnionych z internowania czy po odbyciu kary więzienia zasądzonej za działalność polityczną zostało wypchniętych z zakładów pracy, z urzędów i innych instytucji państwowych na głodowe wcześniejsze emerytury lub bezpardonowo pozbawiono ich pracy.

    Pośród tej grupy ludzi wielu niestety żyje w skrajnie trudnych warunkach materialnych, ma trwałe, nabyte w tamtych czasach wskutek represji, kalectwo czy nadszarpnięte zdrowie. Niemała grupa tamtych działaczy podziemia nie może się skutecznie leczyć, choćby ze względu na brak pieniędzy na zakup leków. Żyją zepchnięci na margines życia, w poczuciu wyrządzonej im krzywdy i żalu do obecnie rządzących, w tym zwłaszcza do parlamentarzystów. Poczucie krzywdy jest tym większe, że Ministerstwo Spraw Wewnętrznych wypłaca nadal byłym funkcjonariuszom SB i całemu aparatowi bezpieczeństwa PRL świadczenia emerytalne, których przeciętna wysokość brutto to 4143 zł miesięcznie, gdy w Polsce najniższa emerytura, którą pobiera 350 tys. osób, w tym niestety wielu byłych działaczy opozycji antykomunistycznej, to tylko 844 zł. Utrzymywanie tego stanu rzeczy jest ewidentnym naruszeniem konstytucyjnych zasad sprawiedliwości społecznej, a dalsze respektowanie tego systemu prawnego, przyznającego przywileje emerytalne osobom, które działały przeciwko narodowi polskiemu, przy głodowych emeryturach opozycji antykomunistycznej, jest aktem jaskrawej niesprawiedliwości. Dla katów pieniądze są, dla ich ofiar pieniędzy nie ma. Zamrożony projekt ustawy o pomocy działaczom opozycji antykomunistycznej i osobom represjonowanym z powodów politycznych, druk nr 2137, według projektodawcy objąłby szacunkowo ok. 114 tys. osób, zaś według Instytut Pamięci Narodowej pomoc ta objęłaby tylko niespełna 10 tys. osób. Koszt wypłaty oszacowany został na 100 mln zł rocznie i miałby tendencję spadkową.

    Biorąc pod uwagę racje, które wyszczególniłem w niniejszym oświadczeniu, tą drogą kieruję apel do pana marszałka, do Konwentu Seniorów oraz wszystkich parlamentarzystów naszego Sejmu i Senatu o jak najszybsze przekazanie tegoż projektu senackiego do kolejnego czytania i poddanie go procedurze głosowania. Dziękuję. (Oklaski)