4 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (druk nr 3151).

Poseł Ryszard Zbrzyzny:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Chciałbym zapytać o sens działań, które prowadzimy w ramach paktu klimatycznego, którego na całe nasze nieszczęście jesteśmy sygnatariuszem. Mianowicie tak właściwie poważne koszty i negatywne konsekwencje dla polskiej gospodarki dopiero będą, bo tą graniczną datą jest rok 2020 - to po 2020 r. pojawią się te dodatkowe koszty, które będziemy musieli ponosić z tytułu emisji gazów cieplarnianych. A tej emisji nie da się uniknąć przy specyfice naszego systemu energetycznego, przecież wszyscy to doskonale wiemy. I jeśli do tego wszystkiego dołożę zachowania innych krajów świata, tych, można powiedzieć, największych emitentów gazu cieplarnianego, to rzeczywiście mam poważne wątpliwości co do sensu naszych działań. Bo przypomnę, że w Polsce spalamy rocznie ok. 120, może 130 mln t węgla kamiennego i brunatnego łącznie, a same Chiny, które nie są sygnatariuszem tego paktu klimatycznego, tego międzynarodowego porozumienia, spalają ok. 5 mld t węgla. Miliardów, a nie milionów. Nasza emisja stanowi zatem ok. 1% rocznej emisji Chin. Przez 100 lat możemy wyemitować tyle gazów cieplarnianych, co (Dzwonek) Chiny przez jeden rok. Już nie mówię o Indiach, Brazylii i innych liczących się potęgach gospodarczych świata.

    Chciałbym zapytać o sens tych działań. Dziękuję. (Oklaski)