Poseł Waldemar Andzel:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Dnia 4 grudnia br. w wieku 83 lat zmarł Kazimierz Świtoń, działacz opozycyjny w PRL-u, współzałożyciel wolnych związków zawodowych, a także poseł na Sejm I kadencji. Wraz z wiceprezesem partii Antonim Macierewiczem uczestniczyłem w pogrzebie tego wielkiego Polaka, który odbył się 8 grudnia w Katowicach-Bogucicach.

    Należy tu przypomnieć, że bohaterowi Kazimierzowi Świtoniowi należał się pogrzeb państwowy, a takim nie był. Tam powinni być obecni marszałek Sejmu, marszałek Senatu, premier czy nawet na pierwszym miejscu prezydent. Żadnej z tych osób nie było, a takowy pogrzeb się należał.

    Chciałbym przypomnieć bliżej postać Kazimierza Świtonia, który urodził się 4 sierpnia 1931 r. w Katowicach. W wieku 19 lat ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową w Katowicach i rozpoczął pracę jako elektromonter w hucie Ferrum. Następnie pracował w szpitalu miejskim w Katowicach, w Fabryce Superfosfatu oraz w Zakładach Usług Radiowo-Telewizyjnych w Siemianowicach Śląskich. W 1967 r. otworzył prywatny zakład naprawy sprzętu RTV w swoim domu, jednak po 11 latach prowadzenia działalności został pozbawiony koncesji ze względu na zaangażowanie opozycyjne. Cztery lata później przeszedł na rentę inwalidzką, następnie na emeryturę.

    W działalność opozycyjną zaangażował się w latach 70., kiedy to został współtwórcą Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela na Śląsku, uczestniczył w powołaniu pierwszego w Polsce komitetu wolnych związków zawodowych, a także był sekretarzem zarządu Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ ˝Solidarność˝ i członkiem zarządu regionu śląsko-dąbrowskiego.

    Za swoją działalność był prześladowany, a w okresie stanu wojennego został internowany na trzy miesiące, po których został zwolniony ze względu na stan zdrowia. W latach 80. aresztowany za próbę wstawienia tablicy upamiętniającej poległych w trakcie pacyfikacji kopalni Wujek.

    W 1989 r. został przewodniczącym rady naczelnej Chrześcijańsko-Demokratycznego Stronnictwa Pracy. Wtedy też miałem zaszczyt poznać pana Kazimierza Świtonia, kiedy razem działaliśmy w okresie 1989-1990 w Chrześcijańsko-Demokratycznym Stronnictwie Pracy. Rok później został przewodniczącym Górnośląskiej Chrześcijańskiej Demokracji.

    W wyborach do parlamentu Rzeczypospolitej Polskiej w 1991 r. został wybrany posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. Dnia 4 czerwca 1992 r. w trakcie debaty nad odwołaniem popieranego przez niego rządu Jana Olszewskiego powiedział z mównicy: Prezydent Lech Wałęsa jest na drugiej liście jako agent Służby Bezpieczeństwa. W 1993 r. bezskutecznie ubiegał się o reelekcję z ramienia komitetu wyborczego Porozumienie Centrum - Zjednoczenie Polskie.

    W wolnej Polsce walczył o pozostawienie na żwirowisku przy obozie zagłady Auschwitz krzyża upamiętniającego pierwszą wizytę papieża Jana Pawła II w kraju. W latach późniejszych kandydował m.in. do sejmiku śląskiego oraz Senatu.

    W 1990 r. został odznaczony przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Cześć jego pamięci! Dziękuję bardzo. (Oklaski)