14 punkt porządku dziennego:

Poseł Marek Krząkała:

    Dziękuję bardzo.

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Polityka zagraniczna zawsze wymaga kontynuacji. Planuje się ją z wyprzedzeniem, biorąc pod uwagę możliwe scenariusze i przewidując skutki działań, a co za tym idzie, wymaga ona dalekowzroczności i konsekwentnej realizacji priorytetów i strategicznych celów. Takie cele strategiczne przedstawił pan minister, mówiąc chociażby o rynkach zbytu po roku 2020. Ale czy wszystko jesteśmy w stanie przewidzieć? Kto był w stanie przypuszczać, że Rosja z Putinem na czele tak szybko wprowadzi w życie swoje neoimperialne aspiracje i powróci do polityki podziału wpływów? Że tak szybko będzie chciała stworzyć Unię Euroazjatycką z naruszeniem prawa międzynarodowego, łamiąc zasady integralności terytorialnej i suwerenności Ukrainy? I nieprawdą jest, jak mówił poseł PiS-u, że nie byliśmy krytycznie nastawieni do Rosji. Co więcej, w Unii często spotykaliśmy się z zarzutem, że jesteśmy rusofobami. Ale próba podejmowania dialogu nawet z tak niewygodnym partnerem jak Rosja jest elementarnym narzędziem dyplomatycznym i nie należy z niego rezygnować. Dlatego tym bardziej słuszne okazują się nasze cele strategiczne sprzed 25 lat, kiedy to poszczególne rządy konsekwentnie dążyły do tego, żebyśmy się stali członkiem Unii Europejskiej i NATO. Polska ma być silna gospodarczo i musi być bezpieczna, bo tylko silne związki w ramach tych dwóch struktur pozwolą nam zrealizować nasze cele. Sami, w pojedynkę niewiele zdziałamy. I to nie jest slogan, jak próbowano tutaj sugerować. Co więcej, Polska była i jest kreatorem polityki zagranicznej, a przykład tego dał minister Sikorski, bo to dzięki jego działaniom polsko-szwedzka inicjatywa na rzecz Partnerstwa Wschodniego stała się integralnym elementem europejskiej polityki sąsiedztwa tak krytykowanym przez opozycję. A jak wyglądałaby rzeczywistość bez tego procesu, gdybyśmy tej inicjatywy nie wprowadzili?

    Natomiast wyzwanie, jakie przed nami stoi, to przekonanie naszych partnerów i sąsiadów do tego, by nie odwracali oczu od Ukrainy i nie doprowadzali do rozbieżności stanowisk, jednym słowem, byśmy prowadzili skuteczną politykę sankcji, które nie są celem samym w sobie, choć mamy świadomość, że te konsekwencje mogą dotknąć również nas, ale są niezbędne, by pohamować Rosję i jej imperialistyczne zapędy. I obojętnie, czy nasze cele osiągniemy w formacie normandzkim, czy w ramach Trójkąta Weimarskiego.

    A tak na marginesie - nie ma posła Szczerskiego - skąd on wie, o czym się rozmawia za zamkniętymi drzwiami, skoro te drzwi są zamknięte?

    Wszyscy doskonale wiedzą, że Ukraina, która dąży do zbliżenia z Unią Europejską, płaci dziś bardzo wysoką cenę za swoje aspiracje. A Putin tak naprawdę obawia się sukcesu reform przeprowadzanych na Ukrainie. Rozwiązanie problemu na Wschodzie leży nie tylko w Kijowie i w Moskwie. Powinno leżeć przede wszystkim w Brukseli, w Unii, której siła leży w tym, że mówi jednym głosem, m.in. mówi polskim głosem. Naszym najbliższym i sprawdzonym sąsiadem są Niemcy. Pomijam kwestie stricte bilateralne, bo o nich będziemy mówić w listopadzie, kiedy odbędą się konsultacje międzyrządowe i posiedzenie przy okrągłym stole. Kanclerz Merkel na europejsko-azjatyckim szczycie w Mediolanie jednoznacznie stwierdziła, że aktualnym globalnym wyzwaniom możemy stawić czoła tylko wspólnie w imię odpowiedzialnego partnerstwa. Nikt sam, w pojedynkę nie jest w stanie rozwiązywać problemów, a z Niemcami łączy nas nie tylko gospodarka, którą postrzegamy jako system naczyń połączonych. Co więcej, oponentom trzeba uświadomić, że tylko silnie rozwijająca się gospodarka niemiecka jest gwarancją stabilizacji gospodarczej w naszym kraju. I wcale nie chodzi o to, by Europa stawała się niemiecka, lecz o to, by Niemcy były europejskie, bo dzisiaj potrzebujemy europejskich Niemiec i wspólnego postrzegania polityki zagranicznej. Dlatego kluczowe jest wzajemne zaufanie i chęć współpracy, a przede wszystkim dostrzeganie wspólnego interesu w koordynacji naszych działań.

    Ważne jest kontynuowanie naszego dialogu w zakresie polityki europejskiej, bezpieczeństwa międzynarodowego i polityki obronnej, ale również dalszego reformowania Unii i instytucji, a także wzrostu gospodarczego. Dynamika tego dialogu polsko-niemieckiego skutkuje konkretnymi inicjatywami. Dla przykładu wystarczy wymienić realizację koncepcji grup bojowych i sukcesywne tego wzmacnianie. Nieprzypadkowo minister Siemoniak apelował w ubiegłym tygodniu w Berlinie o to, by Niemcy były gotowe brać na siebie więcej odpowiedzialności w NATO. Jak stwierdził, cytuję: ˝Polska pragnie silnej, aktywnej Bundeswehry, która nie unika odpowiedzialności za obronę sojuszników˝. Zresztą mówił o tym wcześniej marszałek Sikorski, że nie obawia się silnych Niemiec, ale obawia się ich bezczynności. Dlatego jeżeli mamy szukać sojuszników w Europie, to powinniśmy ściślej współpracować właśnie z Niemcami, które są sprawdzonym i przewidywalnym partnerem i wpisują się w nasze priorytety, o których mówił pan minister Schetyna.

    Kończąc, chciałbym zaapelować do opozycji o uczestnictwo w dialogu, szukanie porozumienia, dlatego że do tej pory, przedstawiając nasze stanowisko na arenie międzynarodowej, byliśmy mniej lub bardziej zgodni, ale zawsze zgadzaliśmy się odnośnie do celów strategicznych. Ale kiedy my się między sobą kłócimy, najbardziej cieszą się nasi wrogowie. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

    (Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek Sejmu Eugeniusz Tomasz Grzeszczak)