15 punkt porządku dziennego:

Wniosek o odwołanie posła Radosława Sikorskiego z funkcji marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (druk nr 2855).

Poseł Tadeusz Iwiński:

    Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Powodem wniosku o odwołanie marszałka Sejmu zaledwie po 6 tygodniach od jego wyboru na tę funkcję, jak wiadomo, była i jest wypowiedź dla portalu amerykańskiego Politico, a także jej późniejsze reperkusje, w tym zwłaszcza sprzeczne wypowiedzi Radosława Sikorskiego o spotkaniach i rozmowach na szczycie polsko-rosyjskim, ostre tezy formułowane na początku oraz późniejsze jego dementi poprzedzone dementi Donalda Tuska. Na szczęście w tym przypadku nie potwierdziła się stara dyplomatyczna teza: dopóki nie usłyszę dementi, dopóty nie uwierzę w wiadomość.

    Prezydent Komorowski tak ocenił tę sytuację: źle się stało, są z tego powodu straty, na szczęście nie w obszarze polityki zagranicznej. Oby miał rację, choć to jeszcze nie jest pewne.

    Od początku wyrażałem wątpliwości co do prawdziwości tych słów byłego ministra spraw zagranicznych. Prezydent Rosji, kończący swą drugą kadencję, miałby nieznanemu mu osobiście, nowemu premierowi Polski proponować wspólne działania na Ukrainie, na której wówczas Kreml zachowywał swoje wpływy, i to jeszcze przed konfliktem w Gruzji? Nie tylko pachniało to egzotyką, ale raz jeszcze potwierdziło sformułowane w XVII w. przez księcia François de La Rochefoucauld powiedzenie, że prawda nie sprawia tyle dobrego, ile złego powodują jej pozory. Późniejsze wyjaśnienia, iż przecież Putin dwa miesiące później mówił podobnie na szczycie NATO w Bukareszcie, nie wytrzymują krytyki, gdyż wówczas w Rumunii rosyjski przywódca rzeczywiście wyrażał się niepochlebnie o Ukrainie, lecz ani nie kwestionował jej granic, ani nie proponował rozbioru tego państwa. Obecny marszałek Sejmu, nolens volens, co jest słabo dostrzegane, też wpisał się w prowadzoną w Stanach Zjednoczonych ostrą kampanię przed niedawnymi wyborami, w których wyłoniono nową Izbę Reprezentantów, 1/3 członków Senatu oraz wielu gubernatorów, pośrednio zapewne jako sympatyzujący w warunkach amerykańskich raczej z republikanami niż z demokratami, wpisał się w krytykę przez republikanów prezydenta Obamy i jego obozu za zbyt uległą politykę wobec Rosji. Rezultat jest wiadomy, jeżeli chodzi o wyniki wyborów amerykańskich. To utrudni realizację...

    (Głos z sali: Wstyd.)

    Oczywiście nie ze względu na tę wypowiedź, nie. Mówię, że rezultat wyborów nad Potomakiem utrudni to Obamie. Wiem, ale zwracam się do kolegów z PiS, bo oni w tej chwili wartościują i nadwartościowują rolę pana ministra Sikorskiego.

    W jednej sprawie chcę jednak wziąć w obronę aktualnego marszałka Sejmu. Otóż publiczne strofowanie go przez panią premier jest ewidentnie sprzeczne z duchem obowiązującej konstytucji i nie chodzi bynajmniej o to, kto jest którą osobą w państwie. W Polsce to Sejm kontroluje rząd, zgodnie z art. 95, a nie odwrotnie. Ta kontrola przez lata premierostwa Donalda Tuska bardzo osłabła, a obecna szefowa rządu jeszcze jako kierująca tą Izbą z tym się w pełni godziła. Stworzyła sytuację, która jak najszybciej winna ulec zmianie, ewentualnie zaś polityczne wnioski może wyciągnąć sama Platforma Obywatelska.

    (Głos z sali: Nie wyciągnie.)

    Klub Poselski SLD wstrzymał się od głosu przy wyborze pana marszałka. Mówiłem wówczas, iż mimo wszystko jest możliwe, że osoba znana ze swoistej walki z oponentami politycznymi może przedzierzgnąć się w uosobienie dialogu i porozumienia, co powinno być imperatywem dla marszałka Sejmu, który zgodnie z regulaminem ma 18 zadań do spełnienia, ale to jest najważniejsze. Dzisiaj jako klub SLD spotkaliśmy się z panem marszałkiem i to było bardzo ciekawe spotkanie. Wysoko oceniamy przychylne podejście do naszej odwiecznej, formułowanej od lat propozycji ˝godziny pytań˝ i obietnicę rozważenia innych propozycji.

    Na zakończenie dokonam pewnego porównania piłkarskiego, aczkolwiek sam zawsze przestrzegam przed porównaniami. Będzie to też zagadka dla wielu posłów. Otóż wiosną tego roku były znany piłkarz w jednym z czołowych polskich klubów, to znaczy Ekstraklasy, żeby nie było wątpliwości, chciał być trenerem, ale wówczas trenerem był Hiszpan. W związku z tym zaangażował się on jako asystent tego trenera i powiedział, że będzie jeszcze tłumaczył z hiszpańskiego, ale uknuł intrygę, bo źle tłumaczył dobre rady Hiszpana. (Wesołość na sali) W związku z tym kierownictwo klubu go zwolniło (Dzwonek) i nasz bohater zajął jego miejsce, ale wtedy, mając na uwadze dobre rady tego trenera, wcielał je w życie i nagle ten klub - powiem w końcu - Lech Poznań zaczął odnosić sukcesy i awansował do lig europejskich.

    Konkludując, chciałbym powiedzieć, że pamiętając o pewnych słabościach pana marszałka, w klubie Sojusz Lewicy Demokratycznej wciąż uważamy, że może pan wyciągnąć wnioski z tych błędów i że może pan być dobrym marszałkiem, dlatego klub Sojuszu wstrzyma się od głosu. (Oklaski)

    (Poseł Jerzy Fedorowicz: To nie był piłkarz.)