14 punkt porządku dziennego:

Poseł Andrzej Gałażewski:

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Koleżanki i Koledzy! Jako ostatni z Platformy będę zabierał głos w tej debacie. Jak już wspomniał pan minister, Polska stoi na twardym fundamencie, którym jest członkostwo w Unii Europejskiej i Sojuszu Północnoatlantyckim. Członkostwo w Unii i NATO daje nam szansę na trwały rozwój w stosunkowo bezpiecznym otoczeniu. Szansę tę można marnować lub dobrze wykorzystać. Polska podczas 7-letnich rządów koalicji PO i PSL dobrze wykorzystała tę szansę, stworzyła warunki sprzyjające jej rozwojowi, co jest widoczne w wielu miejscach. Polacy doceniają to pomimo usilnych starań prawicowej opozycji, która przedstawia Polskę jako kraj klęski gospodarczej i społecznej. Wmawia się nam, że jesteśmy wasalem Niemiec i Rosji. Czy można sobie wyobrazić, że NATO i Unia Europejska tolerowałyby w swoim gronie państwo rządzone z tylnego siedzenia z Moskwy? Czy bylibyśmy ważną częścią siły militarnej NATO w naszym regionie, gdyby te bzdury były choć odrobinę prawdziwe?

    Poruszyłem przed chwilą ważną część stosunków transatlantyckich - bezpieczeństwo. Jak już wspomniałem, podstawą bezpieczeństwa Polski jest Sojusz Północnoatlantycki. Jednak siłą NATO jest siła Stanów Zjednoczonych, dlatego kluczowym kierunkiem polskiej polityki zagranicznej, oprócz wzmacniania pozycji Polski w Unii Europejskiej, jest bliska współpraca z USA oraz Kanadą, zresztą mówił o tym pan minister. To doskonale wpisuje się w politykę Unii, dla której partnerstwo z tymi dwoma krajami jest trwałym, strategicznym wyborem. Świadczy o tym podpisana już w 1976 r. umowa ramowa dotycząca współpracy handlowej i gospodarczej z Kanadą, która była pierwszą tego typu umową podpisaną przez Unię Europejską.

    We wrześniu tego roku zrobiono dalszy krok w zacieśnianiu współpracy gospodarczej i politycznej między Unią Europejską i Kanadą, podpisano umowę o handlu oraz porozumienie o partnerstwie strategicznym. Od roku toczą się trudne negocjacje pomiędzy Unią Europejską i USA w sprawie utworzenia największej na świecie strefy wolnego handlu. O tym też była mowa w wystąpieniu pana ministra. Polska z oczywistych powodów wspiera wysiłki Unii i oczekuje na pomyślne zakończenie negocjacji. Warto przypomnieć, że połączone gospodarki Unii Europejskiej i USA stanowią blisko 50% światowego produktu krajowego brutto i 1/3 światowego handlu.

    Pomimo bardzo dobrej współpracy pomiędzy USA i Polską, oczywiście z zachowaniem odpowiednich proporcji, zważywszy na różnice potencjału tych dwóch państw, jest jedna sprawa, która kładzie się cieniem na strategiczne partnerstwo z USA. To wyraźna niechęć administracji amerykańskiej do dołączenia Polski do innych państw członkowskich Unii Europejskiej w zakresie ruchu bezwizowego. Opór w tej sprawie jest dla Polaków niezrozumiały i krzywdzący. Nie wiemy, dlaczego Stany Zjednoczone obawiają się kilku potencjalnych nielegalnych imigrantów z Polski, mając wieloletnie doświadczenie w rozwiązywaniu realnych problemów na granicy meksykańskiej. Prosiłbym pana ministra o poruszenie tych spraw w kontaktach ze Stanami Zjednoczonymi, dlatego że po prostu nie możemy zrozumieć, dlaczego ta sprawa tak się przeciąga.

    Na zakończenie chciałbym wspomnieć jeszcze o parlamentarnym wymiarze w relacjach transatlantyckich. W tej dziedzinie można jeszcze wiele polepszyć. Zespół Parlamentarny Polska - Stany Zjednoczone to stanowczo za niski stopień współpracy z parlamentarzystami USA. Mając na uwadze władzę sprawowaną przez Kongres USA, na przykład w zakresie uprawnienia do interwencji USA w sytuacji kryzysów światowych oraz kształtowania udziału USA w światowych instytucjach zarządzających, warto zastanowić się nad bliższą współpracą w wybranych dziedzinach, np. można zaaranżować stałe konsultacje na temat sytuacji w Rosji i na Ukrainie bądź w sprawach ochrony klimatu.

    Zamiast konkluzji podzielę się z koleżankami i kolegami posłami refleksją: przy odrobinie dobrej woli polityka zagraniczna może łączyć, a nie dzielić polską scenę polityczną. To dedykuję szczególnie panu posłowi Szczerskiemu. Dziękuję bardzo. (Oklaski)