1 punkt porządku dziennego:

Przedstawienie przez Prezesa Rady Ministrów programu działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania.

Prezes Rady Ministrów Ewa Kopacz:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałabym bardzo serdecznie podziękować wszystkim tym, którzy zabierali głos i odnosili się do merytorycznych aspektów mojego wystąpienia. Powiem szczerze, to nie będzie oznaka arogancji, że nawet nie było mi aż tak przykro, kiedy niektórzy tu, w tej Izbie, gdzie tak często nawołujemy do tego, żeby debata była prowadzona na odpowiednim poziomie, mówili nagle językiem mało sympatycznym i mało parlamentarnym. Jak wiemy, w polityce wszyscy musimy mieć twardą skórę; do pewnych form pewnie ci, którzy są w parlamencie, przywykli. Tym bardziej dziękuję wszystkim tym, którzy mówili rzeczywiście parlamentarnym językiem i odnosili się do konkretów.

    Chcę odnieść się do tego, co było zawarte w wystąpieniach klubowych. Moja koleżanka, która pracuje...

    (Poseł Krystyna Skowrońska: Jaka koleżanka?)

    Tak, koleżanka. Znam panią poseł od wielu lat i wiem, że to jest bardzo przyzwoity człowiek. (Oklaski) Mieszka w Radomiu od lat i jest osobą, której - podobnie jak mnie - Radom i losy Radomia i mieszkańców Radomia mocno leżą na sercu. Pytanie nie jest do mnie ani do pani, pani poseł, i to nie mnie ani nie panią będą rozliczać. Będą rozliczać władze samorządowe Radomia, a w Radomiu...

    (Głos z sali: Rządzi PiS.)

    ...od dwóch kadencji rządzi PiS. (Oklaski)

    (Głos z sali: Tak jest.)

    Zarówno prezydent, jak i większość w radzie jest również z Prawa i Sprawiedliwości. Bardzo wspieram i będę wspierać pana prezydenta, jeśli tylko będzie oczekiwał takiego wsparcia, w tym, aby polepszyć losy mieszkańców Radomia, ale ani pani, ani ja - a na pewno nie będę namawiać do tego moich ministrów - nie napiszemy za pana prezydenta i jego urzędników dobrych wniosków wtedy, kiedy trzeba występować o pieniądze unijne. Po prostu trzeba usiąść, trzeba skorzystać z pomocy ekspertów, trzeba napisać dobry wniosek i wtedy ten dobry wniosek ma szanse spowodować, że pieniądze unijne trafią również do Radomia.

    Jeśli chodzi o wystąpienie pana posła Jakiego, to pan poseł Jaki odnosił się do tej części mojego wystąpienia, w której mówiłam o tym, że jestem lekarzem. Potem przeniósł to oczywiście na pytanie odnoszące się do pana ministra Grabarczyka. Panie pośle Jaki, pan na pewno wie: pan minister Grabarczyk nie jest w Sejmie od kilku dni i gwarantuję panu, że lekarzem nie jest. Odnosić się do pana ministra Grabarczyka, żądając od niego, żeby miał wszelkie cechy zawodowe właśnie lekarza, jest chyba zbyt wygórowanym oczekiwaniem. Ale jednocześnie, powiem państwu szczerze, pan poseł Jaki chciałby, żeby pan minister Grabarczyk był lekarzem, bo nas nauczono - są lekarze na tej sali i oni dokładnie o tym wiedzą - służby. To nie jest ochrona zdrowia, jak próbowano nam od lat opowiadać. Ci, którzy pracują w tym zawodzie w polskich szpitalach, w polskich przychodniach, wiedzą, że wykonywanie przez nich zawodu jest służbą, służbą dla Polaków, służbą dla pacjentów. Chcę powiedzieć, że zanim jeszcze miałam okazję - co najmniej kilkanaście dni wcześniej - przyjść tu do państwa, do Wysokiej Izby, i prosić o wotum zaufania dla rządu, słyszałam zarzut, który miał mnie pewnie dotknąć albo obrazić, mówiono o mnie: prowincjonalna lekarka. Dzisiaj tym wszystkim, którzy tak mówili, odpowiem jednym zdaniem: Jestem dumna, że na tej prowincji leczyłam dzieci ze wsi. (Oklaski) Jestem dumna, że poznałam problemy ludzi na polskiej prowincji. Trudno jest rozwiązywać problemy prowincji, siedząc tylko i wyłącznie w Warszawie. Jestem z tego dumna.

    Jeśli chodzi o bezrobocie wśród młodych, chciałabym przedstawić państwu, i przedstawię, bardzo szczegółowy raport dotyczący bezrobocia wśród młodych w Polsce i w Unii Europejskiej. Naprawdę, kiedy mówimy o bezrobociu w Polsce i kiedy mówimy o średnim bezrobociu w Unii, dzisiaj, po tych 7 latach rządzenia Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego, nie mamy czego się wstydzić, bezrobocie zdecydowanie się zmniejszyło. W sierpniu stopa bezrobocia wynosiła, według Eurostatu, 8,8%, średnia w Unii - 10,1%. Czy jest powód do wstydu? Tak chętnie porównujemy się do krajów Unii Europejskiej.

    (Głos z sali: Ale byliśmy zieloną wyspą.)

    Wtedy kiedy wchodziliśmy do Unii, Polska była krajem o najwyższej stopie bezrobocia, dzisiaj, powtórzę jeszcze raz, w sierpniu wskaźnik wynosił 8,8%.

    (Poseł Anna Zalewska: To nieprawda. Absurd jakiś.)

    Tak. Państwo mówicie: młodzi wyjeżdżają. Mam pewne obawy, słuchając dzisiejszej debaty i argumentów, może lepiej byłoby, gdyby nigdy nie byli skazani na to, żeby ci, którzy zabierali głos i mówili o bezrobociu wśród młodych, doszli do władzy, bo ci, którzy już wyjechali, na pewno by nie wrócili, a następni naprawdę bardzo licznie by wyjeżdżali. (Oklaski) A więc akurat państwo powinniście w tej sprawie mówić jak najmniej.

    (Poseł Maria Nowak: Na jakiej podstawie pani to mówi?)

    (Poseł Józefa Hrynkiewicz: Wprowadzono panią w błąd.)

    Jeśli ktokolwiek mówi o obciążeniach podatkowych, to chcę państwu powiedzieć, że mamy siódme miejsce, najniższe, według rankingu, w Unii Europejskiej, jeśli chodzi o stosunek podatków do PKB. W Polsce podatki stanowią 32% PKB, natomiast w Niemczech - 41%. Liczby nie kłamią. Wystarczy tylko i wyłącznie odrobina obiektywizmu w tej sprawie i rzetelności. (Poruszenie na sali)

    (Głos z sali: Ciszej, pani premier mówi.)

    Powiem państwu, że w tej debacie ważne jest to, iż nawet jeśli to będą bardzo złe czy smutne wiadomości, możemy liczyć na to, że razem potrafimy coś dla Polaków zrobić, kiedy nie będziemy siebie nawzajem oszukiwać ani Polaków nie będziemy oszukiwać i nie będziemy wykorzystywać bezrobocia, losu polskich, młodych, wykształconych ludzi do walki politycznej w tej Izbie.

    Za chwilę odpowiem na zarzut, który mi postawiono, dość dziwny, bo dotyczący mojego poprzedniego funkcjonowania w tej Izbie, czyli marszałkowania. Państwo mówicie: pakiet demokratyczny. Nie wiem, jakiej demokracji państwo chcecie. Wiem, jakiej ja chcę demokracji i w jakiej demokracji żyję w tym kraju, ale na pewno nie zgodzę się na demokrację, którą państwo proponujecie w tym pakiecie. Czy wiecie państwo, dlaczego? Kiedy państwo rządziliście w tej Izbie, mając swojego marszałka, to największy klub opozycyjny, Platforma Obywatelska, przez dziewięć miesięcy nie mógł doprosić się informacji bieżącej. To była wasza demokracja. (Oklaski) Siła głosów na tej sali to była wasza demokracja. Dziewięć miesięcy, do sprawdzenia. Mówicie państwo o projektach obywatelskich, sprawdźcie państwo. Tak, nie odrzucaliście tych projektów obywatelskich w pierwszym czytaniu, ale żadnego nie rozpatrzyliście, bo zamroziliście je w komisji do końca kadencji. (Oklaski) Jak chcecie państwo mówić o tej demokracji, to może sobie przypomnimy, za jakich to czasów było, że wniosek o odwołanie marszałka przeleżał do końca kadencji i nikt go nie rozpatrzył. Na pewno nie za czasów Platformy i PSL. Jeśli dzisiaj mówimy o zamrażarce i mówimy o pakiecie demokratycznym, to przypomnę państwu, że to właśnie Platforma Obywatelska i PSL skróciły czas oczekiwania, jeśli chodzi o projekty, z 6 miesięcy za waszych czasów do 4 za czasów tej koalicji. Możemy dzisiaj mówić wszystko, co złe, o tym, jak bardzo państwo byliście tu ograniczani, a ja odpowiem i odwołam się do tych, którzy systematycznie uczestniczyli w posiedzeniach Konwentu Seniorów i Prezydium Sejmu. Oto nie trzeba było, proszę państwa, żadnego zapisu w regulaminie, żeby co kolejne posiedzenie Sejmu inne ugrupowania miały informację bieżącą. Nie rozstrzygaliśmy tego tu, na sali. Czy najmniejsze kluby - proszę powiedzieć, czy mijam się z prawdą - dostawały cotygodniowo kosztem innego klubu, tego większego, prawo do zadania pytań? Tego nie ma w regulaminie, ale była to umowa, której przestrzegaliśmy wszyscy, jeśli chodzi o Konwent Seniorów. Nie trzeba było pakietu demokratycznego, wystarczyły wyrozumiałość i zgoda na posiedzeniu Konwentu Seniorów. Gwarantuję państwu, że jeśli państwo będziecie mieli taką wolę co do tego, żeby ta zgoda zapanowała, na pewno nie będziecie musieli państwo walczyć tu o pakiet demokratyczny, bo niewątpliwie tej demokracji tu, w Sejmie, zdecydowanie więcej było za czasów tej koalicji niż kiedykolwiek. (Oklaski)

    Państwo pytaliście mnie dość często o in vitro, o ustawę o in vitro. Przypomnę, że w roku 2013 przeznaczono 270 mln na trzy lata na program, który realizuje minister zdrowia. Urodziło się ponad 500 dzieci z tego programu. To jest program, który będzie miał swoje odzwierciedlenie i uregulowanie w ustawie. Ta ustawa jest w tej chwili po konsultacjach. Mogę obiecać, że ten projekt ustawy wprowadzę pod obrady Sejmu zaraz po obradach komitetu stałego i oczywiście decyzji rządu. Nigdy nie byłam przeciwniczką in vitro. Pan, panie przewodniczący Palikot, wie to najlepiej, bo to były czasy, kiedy byliśmy jeszcze razem w Platformie Obywatelskiej. Zawsze obiecywałam to tym, których spotykałam na ulicy i którzy mówili, że to jest dla nich wielki problem, i mówiłam, że to jest obowiązek państwa, żeby w tej konkretnej sprawie pomóc. Nie ma nic cenniejszego ani nie ma większego szczęścia jak posiadanie dzieci. Można dzisiaj setkom, może tysiącom rodzin, które nie mogą mieć dzieci nie dlatego, że nie chcą, powiedzieć, że taką szansę na własne dziecko będą mieli, a państwo ma obowiązek im w tym pomóc.

    Jeśli dzisiaj państwo pytacie mnie o te wszystkie projekty rządowe, m.in. pan minister Gowin pytał o różne rzeczy, krytykując jednocześnie rząd, to powiem tak po ludzku, że naprawdę nie powinno się krytykować środowiska, w którym jeszcze nie tak dawno się było. (Oklaski)

    (Głos z sali: Ministrem był. )

    Było się ministrem tej partii. Jeśli pan minister dzisiaj może liczyć na naszą powściągliwość, to dlatego, że ludzie Platformy Obywatelskiej mają w sobie dość przyzwoitości, żeby dzisiaj nie krytykować pana ministra Gowina za czasy, kiedy był w Platformie. (Oklaski) Myślę, że ta przyzwoitość również polskiej polityce się opłaca.

    Proszę państwa, żeby nie przedłużać, bo jest ponad sto pytań, powiem jedno. Jeszcze raz dziękuję wszystkim tym, którzy merytorycznie odnieśli się do mojego wystąpienia. Jedno mogę obiecać. Nigdy nie uchylałam się od pracy. Ci, którzy znają mnie jako marszałka, wcześniej ministra, wiedzą, że lubię i będę ciężko pracować na rzecz tego, co tu państwu ogłosiłam. Jeśli przyjdzie taki moment, kiedy nie będę mogła wywiązać się ze swoich złożonych obietnic, przyjdę do państwa i powiem, dlaczego, i szczerze będę z wami na ten temat rozmawiać. Państwo mówicie: perspektywa 2016...

    (Poseł Marzena Machałek: Pani tak mówi.)

    Wszyscy tu jesteśmy nie od kilku dni. Wiecie państwo, że budżet na rok 2015 został już przyjęty przez rząd, że jedyne kwoty, które można w tym budżecie zapisać, to jest aneksowanie tego budżetu, autopoprawka do tego budżetu.

    (Poseł Andrzej Adamczyk: Niech go pani zmieni, to pani kompetencje.)

    Budżet na rok 2016, panie pośle, będzie budżetem, który, jeśli Wysoka Izba tak zdecyduje, będzie konstruowany przez mój rząd, ten, który tu siedzi. Wtedy będę brała za niego odpowiedzialność. Dzisiaj państwa uprzedzam, co w tym budżecie będzie. Wie pan dlaczego, panie pośle? Bo chcę realizować te swoje założenia, mając tych kilkanaście miesięcy na przygotowanie aktów prawnych, żeby wtedy, kiedy ten budżet zafunkcjonuje, mieć te akty prawne, które pozwolą mi złożyć tu, przed państwem, sprawozdanie ze złożonych obietnic. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

    (Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek Sejmu Wanda Nowicka)