5 punkt porządku dziennego:

Poseł Rafał Grupiński:

    Panie Marszałku! Pani Premier! Panie Przewodniczący Rady Europejskiej! Szanowni Państwo! Wysoka Izbo! Mam dzisiaj zaszczyt w imieniu Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatelska - a myślę, że mogę też spokojnie powiedzieć: koalicji - zaproponować posła Radosława Sikorskiego, do niedawna ministra spraw zagranicznych, jako kandydata na funkcję marszałka Sejmu, marszałka Wysokiej Izby.

    Chcę inaczej rozpocząć to moje krótkie wystąpienie, dlatego że Radosław Sikorski jest doskonale wszystkim państwu znany, jest rozpoznawalny jako polityk i nie wymaga obszernej rekomendacji. Pozwolą państwo posłanki i posłowie, że odstąpię nieco od takiego typowego suchego biogramu i rozpocznę swoją niedługą wypowiedź od wspomnienia z jesieni 1986 r. Otóż jesienią 1986 r. w ówczesnym podziemnym Poznaniu dzięki pomocy Ireny Lasoty i komitetu ˝Solidarności˝ z nowojorskim komitetem ˝Solidarności˝ zaczęliśmy otrzymywać cały zestaw najlepszych intelektualnych pism z Zachodu po prostu do przeglądu, do pracy intelektualnej nad tym, jak w przyszłości mogłaby wyglądać Polska, kiedy będzie wolna. Tak więc otrzymywaliśmy i TLS z Londynu, i ˝New York Review of Books˝ z Nowego Jorku, ˝Commentary˝ i ˝Commentaire˝, ale także takie pismo, które powstało na początku XVIII w., tj. ˝The Spectator˝. I jesienią 1986 r. w tym piśmie z niezwykle wyrafinowaną angielszczyzną, w piśmie chyba o najwyższym poziomie intelektualnym ze wszystkich periodyków, jakie ukazywały się wówczas w Europie, pojawiały się pierwsze teksty Radka Sikorskiego, jego relacje z Afganistanu, jego relacje z wojny w Afganistanie, z wojny z ówczesnym Związkiem Radzieckim, z wojny mudżahedinów, z tego, co się tam działo, a także płynęły z niego pierwsze sygnały - to właśnie Radek Sikorski jako korespondent z Afganistanu pierwszy to sygnalizował - o niebezpiecznie rosnącej sile talibów. Przypominam ten epizod z czasów opozycji demokratycznej, z czasów podziemia, żeby uzmysłowić bogactwo życiorysu Radosława Sikorskiego, które mogłoby być tutaj państwu przedstawione, ale, jak powiedziałem, państwo dobrze tę historię znacie.

    Radosław Sikorski rozpoczynał działalność w strajkowym uczniowskim komitecie protestacyjnym po wydarzeniach w Bydgoszczy w 1981 r., po słynnym pobiciu Janka Rulewskiego. Był następnie uchodźcą, emigrantem politycznym. O jego roli, jeśli chodzi o Afganistan, wspomniałem. Potem po powrocie do kraju zaczął pełnić różne ważne funkcje państwowe. Był wiceministrem obrony narodowej w rządzie Jana Olszewskiego, m.in. odpowiadał za przystosowywanie polskiej armii, całego systemu obronnego do systemu NATO, bo to był początek przecież tej drogi, to był czas wyprowadzania wojsk rosyjskich z Polski. Był później jednym z polityków, którzy pracowali w rządzie Jerzego Buzka, w rządzie AWS. Był zastępcą i Bronisława Geremka jako wiceminister spraw zagranicznych, i Władysława Bartoszewskiego. Następnie został senatorem, posłem, był ministrem obrony narodowej w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza, był wreszcie od 2007 r. ministrem spraw zagranicznych w rządzie Donalda Tuska.

    Tak więc droga Radosława Sikorskiego to pełno doświadczeń, pełno dobrych elementów. Można powiedzieć, że Radosław Sikorski był jednym z tych polityków, którzy niezwykle ważną i pozytywną rolę odegrali w 25-leciu budowania wolności polskiej, w tym 25-leciu, które tak mocno podkreśla jako pewien symboliczny czas dzisiaj prezydent Bronisław Komorowski.

    Radosław Sikorski to także polityk o wpływach międzynarodowych i pozycji międzynarodowej. Państwo posłanki i posłowie doskonale wiecie o tym, że Radosław Sikorski jest politykiem z wieloma koneksjami międzynarodowymi, cieszącym się szacunkiem, jeśli chodzi o środowiska polityczne wszystkich krajów Zachodu i Stanów Zjednoczonych, jest politykiem, który zbudował wraz z Carlem Bildtem program Partnerstwa Wschodniego, co więcej, w wielu punktach przeprowadził go skutecznie, spowodował, że Europa odwróciła się od koncepcji wyłącznego finansowania kierunku południowego, na czym zawsze zależało np. Francji, i zaczęła wreszcie finansować i uprawiać racjonalną i dalekowzroczną politykę wschodnią. Efektem tego są dzisiaj zmiany, jakie zaszły w Mołdowi czy Mołdawii, mówiąc tradycyjnie, zmiany, które zaszły w Gruzji, zmiany, które wreszcie obserwujemy dzisiaj na Ukrainie w tym niezwykle trudnym czasie dla Ukrainy przy całej znanej nam dobrze agresji rosyjskiej. Ale może warto powiedzieć, mówiąc o Partnerstwie Wschodnim, o wielu elementach i osiągnięciach Radosława Sikorskiego. Warto przypomnieć, kiedy ma być on politykiem, który ma łączyć Izbę, ma być marszałkiem i koalicji, i opozycji, a więc nas wszystkim, że Radosław Sikorski też odnosił sukcesy w dyplomacji, o których się może dzisiaj nie pamięta. Był taki moment, 26 listopada 2010 r., kiedy na skutek starań dyplomatycznych właśnie m.in. ministra Radosława Sikorskiego, o czym być może nie wszyscy pamiętają, Duma rosyjska przyjęła uchwałę potępiającą mord katyński. To są osiągnięcia niezwykle ważne, które dzisiaj umykają naszej uwagi, ale o których naprawdę warto pamiętać. (Oklaski) One świadczą o zdolnościach dyplomatycznych i koncyliacyjnych Radosława Sikorskiego wykraczających poza zwykłe ramy, o jakich zwykle mówimy w naszych dyskusjach politycznych.

    Dlatego z całym przekonaniem, z całą siłą rekomenduję Wysokiej Izbie poparcie kandydatury posła Radosława Sikorskiego do zajęcia tego najważniejszego miejsca w Sejmie, czyli do pełnienia funkcji marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej. Dziękuję bardzo. (Oklaski)