12 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Konwencji Rady Europy o ochronie dzieci przed seksualnym wykorzystywaniem i niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych, sporządzonej w Lanzarote w dniu 25 października 2007 r. (druki nr 2681 i 2722).

Poseł Dorota Arciszewska-Mielewczyk:

    Dziękuję.

    Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość pragnę przedstawić stanowisko w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji Rady Europy o ochronie dzieci przed seksualnym wykorzystywaniem i niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych, sporządzonej w Lanzarote w dniu 25 października 2007 r., druk nr 2681.

    Wykorzystanie seksualne jest jednym z najpoważniejszych przejawów patologii społecznej.

    Wicemarszałek Wanda Nowicka:

    Przepraszam, pani posłanko.

    Czy mogę prosić panią posłankę Mazurek, żeby jednak rozmowę przeniosła na korytarz, bo to przeszkadza koleżance?

    Dziękuję.

    Bardzo proszę.

    Poseł Dorota Arciszewska-Mielewczyk:

    Mnie to nie przeszkadza, nie słyszę tego.

    Wykorzystywanie seksualne jest jednym z najpoważniejszych zjawisk patologii społecznej i wpływa na aktualne życie ofiary i jej przyszłość. Seksualne wykorzystywanie małoletnich, to jest pornografia czy prostytucja, nabiera cech przestępczości globalnej i zorganizowanej, jak możemy przeczytać w uzasadnieniu. W Polsce wzrasta liczba nieletnich pokrzywdzonych z powodu tych przestępstw.

    Należy pamiętać, iż mamy do czynienia także z transmitowaniem przemocy z pokolenia na pokolenie, bo doświadczenie nadużycia seksualnego jest nie tylko mocno urazowym przeżyciem dla dziecka, ale również dotyczy szerszego kręgu osób i stąd jest czynem o dużej szkodliwości społecznej. Bycie ofiarą przemocy seksualnej, zwłaszcza dziecka, jest jednym z najbardziej urazowych doświadczeń. Wykorzystanie uniemożliwia mu prawidłowy rozwój i często prowadzi do zaburzeń sfery emocjonalnej, społecznej i seksualnej, dlatego tak ważne jest przyjęcie odpowiednich aktów prawnych dotyczących ochrony praw dzieci, edukacja w zakresie zagrożeń czy organizowanie kampanii informacyjnych dotyczących tegoż zjawiska. Musimy pamiętać także o ustanowieniu programów społecznych w celu wsparcia dla ofiar seksualnego wykorzystywania, stworzenia aktów prawnych określających zasady zgłoszenia podejrzenia o wykorzystywanie seksualne, programów mających na celu zmniejszenie ryzyka dalszego popełniania przestępstw o charakterze seksualnym przeciwko dzieciom i zmianach w Kodeksie karnym.

    Obecnie konwencja jest w 100% implementowana do polskiego porządku prawnego przez nowelizację Kodeksu karnego, jak informował nas pan minister na posiedzeniu komisji, bo o to pytaliśmy. Zapewniono pełną zgodność prawa polskiego z porządkiem konwencyjnym. Stronami konwencji, jak zostało już powiedziane, są 32 państwa, w tym 19 państw Unii Europejskiej.

    Klub Prawa i Sprawiedliwości popiera omawiany projekt, będzie głosował za jego przyjęciem, jednakże pragnę zauważyć, iż w niektórych szkołach i przedszkolach prowadzi się działania niezgodne z podpisanymi przez Polskę aktami prawa międzynarodowego. Chęć przyjmowania kontrowersyjnych rozwiązań z innych konwencji przez obecny rząd świadczy o daleko idącej niespójności jego działań. Nawiązuję tu do innych dziś omawianych konwencji.

    Pragnę skierować apel do nowych i starych członków rządu, aby przyjmowali tylko rozwiązania korzystne dla funkcjonowania rodziny, bo to przede wszystkim chroni dziecko przed różnego rodzaju patologiami. Chodzi o uznanie rodziny za naturalną i podstawową komórkę społeczeństwa, która ma prawo do ochrony ze strony państwa i społeczeństwa, jak jest to sformułowane w art. 16 ust. 3 Powszechnej deklaracji praw człowieka i obywatela. Wsłuchajmy się w słowa świętego Jana Pawła II: ˝Troska o dziecko jest pierwszym i podstawowym sprawdzianem stosunku człowieka do człowieka˝. Kardynał Stefan Wyszyński mówił: ˝Jeżeli najbardziej niewinne i bezbronne dziecko nie może czuć się bezpiecznie w jakimś społeczeństwie, wówczas już nikt bezpiecznie czuć się w nim nie może˝. Każdy z nas powiedziałby, że dziecko to największy skarb. Najważniejszy obowiązek wobec dzieci to dać im szczęście. W domu pełnym dzieci diabeł traci swą moc.

    Życzyłabym wszystkim nam, tutaj i na świecie, aby nie tylko mówić o podpisywaniu i ratyfikowaniu konwencji, ale aby życie codzienne pokazywało, że wymiar sprawiedliwości, rzecznik praw dziecka i wszystkie inne agencje państwowe rzeczywiście pozwalają uchronić rodzinę przed patologiami, przed wszelkiego rodzaju niebezpieczeństwami. Chodzi zwłaszcza o to, aby dziecko nie było odrywane od rodziny tylko z powodu złych warunków materialnych, bo ta sprawa powinna być objęta należytą ochroną również tych urzędów i tych instytucji, które są do tego powołane (Dzwonek). Dziękuję bardzo. (Oklaski)