6 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Polityki Społecznej i Rodziny o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (druki nr 2170 i 2358).

Poseł Marek Opioła:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Mam zaszczyt przedstawić stanowisko klubu Prawo i Sprawiedliwość wobec projektu ustawy o zmianie ustawy o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa.

    Od dłuższego czasu obserwujemy sytuację, w której podejmowane są pewne działania, które mają przynosić oszczędności - przy czym te oszczędności są na tyle żałosne, że nie dają wiele w sensie ogólnym - zamiast zastanowienia się nad rozwiązaniami systemowymi i taką sytuacją, w której osoby podejmujące się najtrudniejszych działań mogłyby być właściwie wynagradzane. Należy zauważyć, że projektowane zmiany nie będą miały żadnego pozytywnego, wymiernego efektu, jeśli chodzi o sytuację wojska i misji jako całości, zatem sposób działania nie jest przemyślany i systemowy. W moim przekonaniu projekt jest przede wszystkim antymotywacyjny i krzywdzący dla pracowników cywilnych, co może negatywnie wpłynąć na wykonywane przez nich zadania. Pamiętajmy, że warunki pracy tych osób są bardzo niebezpieczne, wręcz ekstremalne, jako że przebywają one na terenie działań wojennych. Wprowadzenie rozwiązań obniżających świadczenia tych osób jest wyrazem braku zrozumienia tego, z jak odpowiedzialnymi zadaniami mają do czynienia ci specjaliści, jest też w moim przekonaniu wyrazem braku szacunku wojska dla tych osób.

    W uzasadnieniu projektu MON zwraca uwagę na to, że obecnie ograniczenia wynikające z Kodeksu pracy utrudniają właściwe funkcjonowanie kontyngentów, a jednocześnie rodzą poważne skutki finansowe. Jeśli tak jest rzeczywiście, nasuwa się pytanie, dlaczego przez tyle lat nie sygnalizowano trudności wynikających z obecnego rozwiązania. Jeśli sposób wynagradzania działał niewłaściwie, to kto jest odpowiedzialny za utrzymywanie tej sytuacji tak długo? Zrównanie zasad rozliczania czasu pracy cywilnych pracowników wojska z zasadami rozliczania czasu pracy żołnierzy zawodowych w polskich kontyngentach wojskowych, którzy świadczą pracę za granicą w strefie działań wojennych, oznacza usunięcie ograniczeń dotyczących rozliczania ich czasu pracy, zwłaszcza w zakresie przestrzegania normy dobowej i tygodniowej, przerwy na odpoczynek, pracy w niedziele i święta, w nocy, a przede wszystkim nadgodzin. Można mieć poważne wątpliwości, czy proponowane rozwiązania właściwie określają przerwy na odpoczynek oraz dobowy wymiar pracy. Czy ministerstwo może poprzeć proponowane zmiany badaniami, które potwierdzają zachowanie właściwych proporcji między pracą a odpoczynkiem? Jeśli nie, to nie rezygnujmy ze sprawdzonych rozwiązań, które niesie ze sobą Kodeks pracy, wprowadzając chaos.

    Ostatnią kwestią jest wymiar prawny proponowanych zmian. Wyłączenie grupy pracowników cywilnych spod zasad Kodeksu pracy może nie być zgodne z prawem europejskim w tym zakresie, grupa żołnierzy zawodowych stanowi bowiem przypadek szczególny. Mamy więc kolejny aspekt zmian, który prowadzi do zaburzenia funkcjonującego systemu. Są to działania destabilizujące. Takie rozwiązanie może być ponadto początkiem eksperymentowania z innymi grupami pracowników, którzy przestaną być objęci ochroną wynikającą z Kodeksu pracy. Czy właśnie nie o to chodzi, by oszczędzać na ludziach, którzy są największą wartością każdych sił zbrojnych? Jeszcze raz podkreślam, że działanie to jest nieodpowiedzialne. Krótkoterminowe oszczędności finansowe przyniosą bardzo negatywne efekty średnio- i długoterminowe, jeśli chodzi o chęć najlepszych specjalistów do oddania swoich umiejętności armii. Powyższe powody przemawiają przeciwko rozwiązaniu zaproponowanemu w przedstawionym projekcie.

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! W imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość składam wniosek o odrzucenie w całości wyżej wymienionego projektu ustawy. Dziękuję.