Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdawii o ubezpieczeniu społecznym, podpisanej w Warszawie dnia 9 września 2013 r., druki nr 2093 i 2151.
Marszałek Sejmu, zgodnie z art. 37 ust. 1 i art. 40 ust. 1 regulaminu Sejmu, po zasięgnięciu opinii Prezydium Sejmu, skierowała powyższy projekt ustawy do Komisji Polityki Społecznej i Komisji Spraw Zagranicznych do pierwszego czytania. Na posiedzeniu połączonych komisji w dniu 19 lutego 2014 r. przeprowadzono pierwsze czytanie projektu ustawy. Podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej przedstawił uzasadnienie zawartej umowy i projektu ustawy ratyfikacyjnej.
Polsko-mołdawska umowa o ubezpieczeniu społecznym zawarta została na takich samych zasadach jak wszystkie wcześniejsze umowy międzynarodowe zawierane przez Polskę. Standardem jest zawieranie przez państwa dwustronnych lub wielostronnych umów międzynarodowych z zakresu zabezpieczenia, ubezpieczenia społecznego, które tworzą podstawę koordynacji systemów funkcjonujących w umawiających się państwach. Tym samym zapewnia się skuteczną ochronę swym obywatelom.
Podstawy prawne dające gwarancję, że zmiana miejsca zatrudnienia lub zamieszkania nie wpłynie negatywnie na sytuację obywatela w zakresie zabezpieczenia, ubezpieczenia społecznego, pozytywnie oddziałują na budowę zaufania do państwa oraz przyczyniają się do większej aktywności w zakresie poszukiwania zatrudnienia poza jego granicami. Jednakże gwarancji tych nadal pozbawionych jest wielu polskich obywateli zamieszkałych lub podejmujących zatrudnienie poza granicami naszego kraju, w tym zamieszkałych lub zatrudnionych w państwach powstałych po rozpadzie byłego Związku Radzieckiego, oraz zamieszkałych lub zatrudnionych w Rzeczypospolitej Polskiej, a posiadających obywatelstwo państw powstałych po rozpadzie byłego Związku Radzieckiego.
Jednym z państw, którego władze także deklarowały chęć uregulowania stosunków ubezpieczeniowych z Rzecząpospolitą Polską przez zawarcie umowy o ubezpieczeniu społecznym, jest Republika Mołdawii.
Umowa ta zawiera wszystkie elementy, które należy uwzględnić przy tego typu umowach, a więc zasadę równego traktowania, swobodnego transferu eksportu świadczeń oraz sumowania okresów ubezpieczenia. Stwarza ona warunki do tego, aby obywatele obu państw, zarówno Polski, jak i Mołdawii, mieli możliwość przemieszczania się i podejmowania zatrudnienia, ale również by korzystali z dobrodziejstw wynikających z systemów ubezpieczeń społecznych Polski i Mołdawii.
Państwa, z którymi Polska zawiera tego typu umowy, zamieszkuje Polonia albo zamieszkują Polacy. Polskę i Mołdawię łączą bliskość kulturowa i uwarunkowania historyczne, można więc mówić o pewnej grupie osób narodowości polskiej, która zamieszkuje tej kraj. Nie jest to grupa zbyt liczna - od 2 do 4 tys. osób. Nie oznacza to jednak, że wszystkie te osoby będą objęte warunkami tej umowy. Główną przesłanką będzie zmiana miejsca zamieszkania i przemieszczanie się obywateli między Mołdawią a Polską.
Umowa o ubezpieczeniu społecznym dotyczy świadczeń długoterminowych, a więc emerytur i rent. Daje gwarancję transferu uzyskanych świadczeń do miejsca zamieszkania świadczeniobiorcy. Istotnym elementem są kwestie dotyczące pracowników delegowanych, a więc wyeliminowanie obecnej sytuacji, w której występuje konieczność podwójnego opłacania składek na ubezpieczenie społeczne. Umowa polsko-mołdawska jest umową standardową.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Po przeprowadzeniu dyskusji podczas trwania obrad połączonych Komisji Polityki Społecznej i Rodziny oraz Komisji Spraw Zagranicznych jednogłośnie przyjęto sprawozdanie o projekcie ustawy, druk nr 2093. W związku z powyższym Komisja Polityki Społecznej i Rodziny oraz Komisja Spraw Zagranicznych wnoszą do Wysokiej Izby o przyjęcie projektu ustawy. Bardzo dziękuję. (Oklaski)