Poseł Ryszard Zbrzyzny:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Gdy 11 lutego br. w Soczi ogłaszano rozpoczęcie igrzysk, dewiza: citius, altius, fortius, czyli szybciej, wyżej, silniej, symbolizowała jedynie szlachetną rywalizację sportową, walkę fair play, która zgodnie z ideami ojca nowożytnego olimpizmu barona Pierre’a de Coubertina miała zastąpić wszelkie wojny i krwawe konflikty, budować pokój i przyjaźń między narodami. Jednak dwa tygodnie później, gdy na zakończenie igrzysk podsumowano liczbę zdobytych medali i rekordy, już było wiadomo, że hasło olimpijskie nabrało w ogólnoświatowej świadomości zupełnie innego znaczenia. Gdy dogasał znicz olimpijski, na kijowskim Majdanie liczono zabitych i rannych, prorosyjskie oddziały wkraczały na Krym, przywódcy Chin, Stanów Zjednoczonych i państw Unii Europejskiej pisali oświadczenia i noty protestacyjne, a ich ministrowie nerwowo obradowali na kolejnych szczytach i posiedzeniach. Sytuacja na Ukrainie uaktywniła czasowo uśpioną wojnę o strefy interesów, walkę o utrzymanie pozycji i zachowanie wpływów politycznych najpotężniejszych tego świata. Citius, altius, fortius w nowej odsłonie - kto szybciej zareaguje, kto wyżej zalicytuje, kto silniej przyłoży. Sankcje finansowe i dyplomatyczne przeciwko czołgom, samolotom i krążownikom. Dzisiaj trudno ocenić, kto w tej walce wygra, ale już wiadomo, że będzie ona trwała długo i dla wszystkich zaangażowanych stron będzie niestety bardzo kosztowna.

    Jak Polska jest do takiej sytuacji przygotowana, zarówno militarnie, organizacyjnie, jak i ekonomicznie, oto jest pytanie. Warto zdać sobie sprawę ze skali problemów, które przed nami stoją. Warto także wyciągać lekcje z historii, i to historii nie tak odległej, dla nas, Polaków. Gdy na Krym zawitały prorosyjskie oddziały, w ciągu jednego dnia z moskiewskiej giełdy wyparowało ok. 55 mld dolarów. Ile pieniędzy już stracili polscy przedsiębiorcy mający swoje małe i większe interesy na Ukrainie? Trudno jeszcze oczywiście oszacować, ale z pewnością będą to niemałe kwoty, zważywszy, że nasze inwestycje przekraczają tam grubo kwotę 3 mld zł. Już obroty handlowe, zresztą mówił o tym pan premier, spadły w lutym o ok. 20%, a to przecież dopiero początek. Jeśli sytuacja szybko się nie ustabilizuje, możemy mieć do czynienia z kolejną falą upadków polskich firm i znacznym wzrostem bezrobocia. W jaki sposób stawimy czoła tym problemom? Jak do tej pory na te i inne pytania nie ma odpowiedzi. Czy w przypadku zaostrzenia się konfliktu na Ukrainie jesteśmy przygotowani na pomoc uchodźcom z tego rejonu? Rząd mówi o gotowości przyjęcia kilku tysięcy uchodźców, ale skala problemu, śmiem twierdzić, jest o wiele większa. To nie jest kilka tysięcy, śmiem twierdzić, że nie kilkanaście tysięcy, ale pewnie jeszcze więcej uchodźców. Potrzebne będą tutaj czyny, ale także pieniądze.

    Co zrobimy w sytuacji odcięcia dostaw gazu z Rosji? Gazoport w Świnoujściu wciąż jest niegotowy. Rząd Donalda Tuska przez lata odkładał tę inwestycję, mimo że już w 2009 r. podpisaliśmy przecież umowę z Katarem, 20-letnią umowę na dostawy ok. 1,3-1,5 mld m³ gazu rocznie, licząc od 1 stycznia 2015 r. Tymczasem budowa gazoportu w Świnoujściu została rozpoczęta dopiero w marcu 2011 r. Jej zakończenie planowano na połowę bieżącego roku. Już dzisiaj wiemy, że jest to termin nierealny. Jeżeli to się skończy do końca 2014 r., to będzie dobrze. A więc gdzie ta dywersyfikacja dostaw? Czy rzeczywiście dywersyfikacja ma miejsce i czy nie jest dopiero w embrionalnej fazie?

    Mistrzowie olimpijscy tym różnią się od polityków, że wiedzą, kiedy będą musieli mieć szczyt swojej formy, wielkiej formy sportowej, bo oczywiście winna ona przypadać dokładnie na czas kolejnych igrzysk. Politycy, zwłaszcza partii rządzącej, muszą utrzymywać formę na najwyższym poziomie przez cały czas swojej aktywności, bowiem nigdy nie wiadomo (Dzwonek), kiedy przyjdzie im stoczyć walkę ich życia. Niestety wszystko wskazuje na to, że ten czas właśnie się rozpoczyna. Dziękuję. (Oklaski)