Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Projektowana ustawa ma przede wszystkim na celu wdrożenie do polskiego porządku prawnego decyzji Rady z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie pogłębienia współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej, oraz w sprawie usprawnienia współpracy pomiędzy specjalnymi jednostkami państw członkowskich Unii Europejskiej w sytuacjach kryzysowych.
Wskazane regulacje prawne zapewniają możliwość uzyskania wsparcia przez polskie służby porządku publicznego i umożliwiają podejmowanie przez służby państw obcych działań na obszarze Rzeczypospolitej. Jednak jednocześnie, jak słusznie wskazano w uzasadnieniu przedmiotowego projektu ustawy, udział funkcjonariuszy państw trzecich na obszarze Rzeczypospolitej może generować obecnie szereg problemów. Wynikają one m.in. z faktu, że ww. akty wyznaczają jedynie ogólne ramy realizacji wspólnych operacji i działań, pomijając zagadnienia szczegółowe. Kwestie te każde z państw powinno uregulować we własnym zakresie w prawie krajowym. Propozycje zawarte w projekcie formalizują współpracę polskich i zagranicznych funkcjonariuszy czy też pracowników. Mają one służyć przyspieszeniu podejmowania działań ratowniczych i porządkowych.
Należy podkreślić, że przedmiotowy projekt ma znaleźć zastosowanie przede wszystkim do sytuacji, w których Polska może potrzebować pomocy międzynarodowej w postaci interwencji odpowiednich służb, w przypadku ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego, zapobiegania przestępczości, w trakcie zgromadzeń, klęsk żywiołowych, imprez masowych czy też katastrof.
Zaprezentowane w projekcie rozwiązania nawiązują w swoim kształcie do treści wskazanych wyżej decyzji Rady, aczkolwiek znajdują one zastosowanie także do państw, które nie należą do Unii Europejskiej ani nie korzystają z dorobku Schengen. Projektowana regulacja umożliwi pracownikom i funkcjonariuszom, przede wszystkim państw członkowskich Unii i państw korzystających z dorobku Schengen, udział we wspólnych operacjach i działaniach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Projekt ustawy przewiduje dwie formy współpracy, tj. wspólne operacje i wspólne działanie ratownicze.
W projekcie ustawy określono m.in. podmioty uprawnione do występowania z wnioskiem do organu państwa wysyłającego o udział obcych funkcjonariuszy lub pracowników z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw niebędących członkami Unii, w zależności od przewidywanego okresu pobytu, oraz określenia liczby tych funkcjonariuszy lub pracowników.
Ustawa przewiduje też przepisy dotyczące zakresu uprawnień przyznawanych zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom podczas wykonywania wspólnych operacji, w tym m.in. prawo wwozu i posiadania broni służbowej, zasady jej użycia, prawo posiadania i użycia pojazdów służbowych. Natomiast jeśli chodzi o działania ratownicze, proponuje się przyznać uprawnienia do korzystania ze sprzętu ratowniczego oraz posiadania i użycia innych środków technicznych.
Ustawa reguluje także kwestię podmiotów koordynujących, nadzorujących i dowodzących wspólnymi operacjami lub wspólnymi działaniami ratowniczymi.
W trakcie prac podkomisyjnych udało się wypracować pewnego rodzaju rozwiązania, które wychodzą naprzeciw oczekiwaniom części opinii publicznej, dla której ten projekt ustawy był w pewnym zakresie kontrowersyjny. Poprawki przyjęte przez komisję dotyczą m.in. usunięcia Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z katalogu służb, które mogą prowadzić wspólne operacje, jak również wyłączenia udziału w operacjach funkcjonariuszy służb państw, które nie są członkami Unii Europejskiej.
Ponadto określono przesłanki zwracania się z wnioskiem o udział zagranicznych funkcjonariuszy w operacjach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także określono przepisy związane ze zgodą ministra właściwego do spraw wewnętrznych dotyczącą prowadzenia wspólnych operacji na podstawie przepisów ustawy, nad którą dzisiaj procedujemy.
W związku z powyższym klub Sojuszu Lewicy Demokratycznej będzie głosować za przyjęciem omawianego projektu ustawy. Dziękuję. (Oklaski)