4 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Administracji i Cyfryzacji oraz Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o systemie informacji oświatowej (druki nr 1794 i 1894).

Poseł Piotr Paweł Bauć:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Debatowany projekt ustawy, który zresztą dość obszernie skrytykował poprzednik, pan poseł, niestety ma złą historię. Między innymi chodzi o kwestię szczegółowości zbieranych danych i o to, po co te dane są zbierane, w jakim celu, w zakresie oświaty, ale również o długotrwałość przetwarzania tych danych.

    Pamiętam, że jeśli chodzi o pierwszą wersję, główny inspektor danych osobowych wypowiedział się, że został oszukany przez rząd. To znaczy o czym innym był informowany, że inaczej ostatecznie będzie wyglądała ta wersja, a co innego zostało mu przedstawione. Pamiętam, jak na posiedzeniu komisji bardzo protestował przeciwko temu postępowaniu. Kiedy pojawiła się w komisji kolejna propozycja, sam zwróciłem się do głównego inspektora, żeby był obecny i żeby wyraził swoją opinię bezpośrednio na posiedzeniu komisji, ponieważ czułem, że możliwe, że chyba też nie do końca jest informowany. Okazało się, że faktycznie przed posiedzeniem komisji były negocjacje pomiędzy GIODO a ministrem w sprawie ostatecznego sformułowania artykułów. Na posiedzeniu komisji została nam przedstawiona ta wynegocjowana wersja, jako że obie strony przyjęły pewien konsensus. Na szczęście nie było spięć.

    Natomiast, jeśli chodzi o meritum, jeżeli nie do końca jesteśmy przekonani, że zbierane dane są nam potrzebne, lub - to druga strona - nie wiemy, czy system będzie dobrze działał, bo jest zależny od innych systemów, to zamiast mieć dwa równoległe systemy - nie wiadomo po co ten drugi jest taki szczegółowy - wystarczy podjąć decyzję o testowaniu, sprawdzeniu po prostu, czy będzie on funkcjonował, a nie testować na całym systemie en bloc. Podejrzewam, że za 2,5 roku znów będziemy debatowali na temat tego - może już nie my, bo będzie po nowych wyborach - o ile znów to przedłużyć, bo jakiś kolejny system, ZUS-owski, KRUS-owski czy inny, nie jest kompatybilny i nie działa. Tych błędów, tych nawarstwień będzie coraz więcej i w końcu będziemy mieli ileś poprawek, ileś zmian, zarówno legislacyjnych, jak i technicznych, i wszystko zgodnie z zasadą, że najpierw się tworzy system, który ma nam ułatwić życie, a potem system rządzi nami, będzie tak funkcjonowało.

    Jeżeli faktem jest, że stary system wystarczy do zarządzania, szczególnie finansami, to pojawia się pytanie, po co ma być ten nowy. Czy to, co w nim będzie nowego, faktycznie usprawni kwestie dotyczące informacji, usprawni zarządzanie, przyspieszy decyzje, czy nie? To jest istotne pytanie, niejako organizacyjne. Podejrzewam, że za dwa lata dowiemy się, że w zasadzie i jeden, i drugi mogą sobie samodzielnie funkcjonować, tylko te dane już będą. Mało tego - główny inspektor na to wskazywał, poszedł trochę na ugodę, trochę złamał sobie serce - one nie powinny tak długo być nieobrabiane, cel, dla którego są zbierane, powinien być natychmiast realizowany. Jeżeli cel został już osiągnięty, zadanie zostało wykonane, dane powinny być wyjęte z tego systemu. A one będą leżały, bo może będzie trzeba jeszcze coś pozmieniać. Przepraszam, jeśli się testuje, to się testuje gdzie indziej, a nie na żywym systemie.

    Dlatego obawiam się, że niestety będzie dalsze debatowanie na temat tego, co z tym dalej zrobić, i możliwe, że ten projekt jest po prostu kolejnym może nie bublem, ale raczej nieudanym sposobem zarządzania oświatą. Od godziny już wiemy, że jest nowa pani minister oświaty, i mam nadzieję, że pochyli się jeszcze raz nad tym i spróbujemy ten problem raz a radykalnie rozwiązać. Zdecydujemy, czy to, co jest w starym systemie, jest faktycznie wystarczające i nowy już jest niepotrzebny, i nie będziemy męczyć ludzi, żeby funkcjonowali w dwóch systemach, czy faktycznie odłączamy stary system i jak najszybciej wdrażamy nowy. Dziękuję bardzo.