Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoka Izbo! Rządowy druk zawierający stanowisko do poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o dostępie do informacji publicznej z dnia 11 września 2013 r. w sposób zwięzły, aczkolwiek czytelny, unaocznił i doprecyzował istotę projektowanych zmian. Jest to o tyle istotne, iż projekt skierowany po pierwszym czytaniu do dalszych prac w Komisji Administracji i Cyfryzacji zmienił nieco swój kształt. Projektowana ustawa dokonuje generalnie zmian w dwóch zasadniczych obszarach. Dotyczy to kwestii centralnego repozytorium informacji publicznej oraz Scentralizowanego Systemu Dostępu do Informacji Publicznej. Zarówno projekt poselski, jak i stanowisko rządu stały się kanwą szczegółowej analizy w przedłożonej materii, z uwzględnieniem jej potrzeb i służebnej roli wobec państwa i obywateli. Uszczegółowione zostały rozwiązania dotyczące sposobu uruchomienia i prowadzenia centralnego repozytorium. To bardzo ważna, wręcz kluczowa zmiana.
Projektowane zmiany zakładają możliwość skorzystania z nieodpłatnego narzędzia teleinformatycznego do budowy i prowadzenia stron Biuletynu Informacji Publicznej. Zapis proponowanego art. 1 przyczyni się do zniwelowania potencjalnego niebezpieczeństwa, zakwestionowania dopuszczalności umieszczenia informacji publicznej, w przypadku gdy zasady umieszczenia tejże informacji wyznaczałyby ustawy szczegółowe. Obecny system jest niewystarczający w tym zakresie.
Godzi się w tym miejscu zauważyć, że ustawodawca nie czyni wszystkiego absolutnie jawnym i dostępnym. Szczegółowej ochronie podlegać będą np. dane Krajowego Rejestru Sądowego, REGON, PESEL, Krajowa Ewidencja Podatników czy CEPiK. I tutaj komisja nie spotkała się ze sprzeciwem generalnego inspektora ochrony danych osobowych. Stąd propozycja art. 7 ust. 1 pkt 4 projektu wpisuje się absolutnie w wizję architektury centralnego rejestru. Dookreślono możliwości przechowywania zasobów informacyjnych przez podmioty, które nie posiadają własnych repozytoriów. Rozszerzone zostaną bazy danych podmiotów, które już obecnie posiadają swoje zasoby. Nowelizacja jest krótka, albowiem posiada ona tylko dwa artykuły - pierwszy, merytoryczny, zawierający wskazania, które wymieniłem, oraz drugi, traktujący o okresie jej wejścia w życie.
Panie i panowie posłowie, czas wejścia w życie określono na trzy miesiące, albowiem baza podstawowa już istnieje i nie przewiduje się żadnych większych problemów przy wdrożeniu stosownych regulacji, tak aby nie naruszyć ustawy co do zasady. W tej sytuacji posłowie Polskiego Stronnictwa Ludowego, w imieniu którego mam honor przemawiać, opowiedzą się za przyjęciem sprawozdania komisji. Dziękuję za uwagę.