21 punkt porządku dziennego:

Informacja o działalności Sądu Najwyższego w roku 2012 (druk nr 1387) wraz ze stanowiskiem Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka (druk nr 1466).

Poseł Leonard Krasulski:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pragnę w imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość przedstawić stanowisko w sprawie oceny działalności Sądu Najwyższego za 2012 r., druk nr 1387.

    Rok 2012 dla Sądu Najwyższego to 3146 skarg kasacyjnych wniesionych do Izby Cywilnej, do Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych wniesiono 2131, do Izby Karnej - 1710, zaś do Izby Wojskowej - 1, ale trzeba zauważyć, iż sędziowie Izby Wojskowej wykonywali także obowiązki sędziowskie w Izbie Karnej. Sąd Najwyższy w roku 2012 rozpoznał łącznie 10 186 spraw, w tym 6862 skargi kasacyjne i kasacje, 1624 zażalenia oraz 162 zagadnienia prawne. W omawianym roku sędziowie Sądu Najwyższego rozpatrzyli o 919 spraw więcej aniżeli w roku 2011.

    Średni czas na merytoryczne rozpoznanie sprawy to w Izbie Cywilnej 10 miesięcy, w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 8 miesięcy, w Izbie Karnej 6 miesięcy, zaś w Izbie Wojskowej 2 miesiące od daty wpływu, a w sprawach dyscyplinarnych sędziów również około 2 miesięcy. Uwzględnia to standardy określone w konstytucji i w europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

    W 2011 r. sędzia średnio załatwiał 109 spraw. W ubiegłym roku liczba spraw przeciętnie załatwianych przez sędziów wzrosła do 118. Jak mówił poseł sprawozdawca, to niewielki wzrost. Przy uwzględnieniu urlopów i świąt sędzia na rozpoznanie jednej sprawy ma 2 dni. Trzeba jednocześnie zauważyć, iż większość spraw trafiających do Sądu Najwyższego cechuje znaczny stopień skomplikowania jurydycznego i duży ciężar gatunkowy. Podobnie jak w latach poprzednich, również w 2012 r. sędziowie Sądu Najwyższego uczestniczyli w działalności naukowej, komentatorskiej, publicystycznej i dydaktycznej.

    Działalność orzecznicza Sądu Najwyższego, podobnie jak w latach poprzednich, dotyczyła bardzo zróżnicowanej grupy zagadnień. Wynikało to przede wszystkim z licznych zmian legislacyjnych. Podstawową sferą działalności Sądu Najwyższego było dążenie do ujednolicenia orzecznictwa sądowego, co znalazło odzwierciedlenie w aktywności uchwałodawczej. Istotne znaczenie dla konsumentów będących użytkownikami pojazdów mechanicznych miały np. uchwały podjęte w Izbie Cywilnej, dotyczące odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczycieli z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Duże znaczenie miała także uchwała dotycząca wykładni art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach. Orzeczeniem o dużym znaczeniu dla funkcjonowania spółdzielni mieszkaniowych, a tym samym dla ochrony interesów ich członków, była z kolei uchwała dotycząca wykładni art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Było jeszcze dużo uchwał mających charakter prokonsumencki.

    W orzecznictwie Izby Karnej Sądu Najwyższego podejmowano nie tylko problematykę prawa karnego, materialnego i procesowego, ale również niejednokrotnie odnoszono się do zagadnień z zakresu prawa ustrojowego.

    Jednym z istotniejszych zagadnień podejmowanych przez Izbę Wojskową Sądu Najwyższego była problematyka zaskarżalności postanowienia o umorzeniu śledztwa.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość mimo zastrzeżeń co do przewlekłości prowadzonych spraw pozytywnie ocenia działalność sądu. Dziękuję bardzo.