20 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka o uchwale Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego (druki nr 1489 i 1521).

Poseł Wojciech Penkalski:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Tak, jestem bardzo zadowolony z tego rozwiązania i nie tylko ja, ale też wiele osób, które w chwili obecnej przebywają w zakładach karnych, a które w sposób świadomy bądź nieświadomy popadły w konflikt z prawem, są izolowane.

    Dzisiaj występuję w zwykłym kadziennym ubraniu.

    (Poseł Beata Mazurek: Bardzo dobrze pan wygląda.)

    Pani posłanko, to jest dołan, to są wszystkie niezbędne artykuły dla tych osób. Uważam, że nie możemy być państwem represyjnym. Trzeba dawać ludziom szansę powrotu do egzystencji, do swoich rodzin.

    System dozoru elektronicznego jest idealnym rozwiązaniem i - co za tym idzie - doskonale się sprawdził. Solidaryzuję się z osobami, które mogą z niego korzystać, ponieważ 13 lat temu ja jako osadzony nie mogłem korzystać z tego dobrodziejstwa, które w dniu dzisiejszym wprowadzamy.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ruch Palikota w pełnej rozciągłości będzie popierał takie rozwiązanie. I powtórzę: Polska nie może być państwem represyjnym i nawet ci, którzy zbłądzili w sposób świadomy bądź nieświadomy, mają prawo wrócić do swoich rodzin, swoich dzieci, do normalnej egzystencji.

    Z tej mównicy chciałbym podziękować przewodniczącemu Palikotowi, który dał mi szansę. I jestem dzisiaj posłem, nie kryminalistą.

    Proszę pani, u pani w domu też są osoby, które w sposób świadomy lub nieświadomy popełniły błędy. Musimy ponosić konsekwencje. Ja je poniosłem.

    (Poseł Beata Mazurek: Dwadzieścia parę lat mój mąż boksował się z takimi jak pan.)

    Dobrze, proszę pani. Prawo i Sprawiedliwość tylko by wszystkich zamykało, represjonowało. Nie w takim państwie mamy żyć. Państwo musi być nowoczesne, obywatelskie, świeckie...

    Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:

    Pani poseł, panie pośle Penkalski...

    Proszę zatrzymać czas.

    Pani poseł, jeśli przyjdzie pani czas, będzie pani mogła mówić zgodnie z regulaminem, ale teraz proszę uszanować to, co mówi pan poseł. Ja dopiero teraz usłyszałem, że pani obraża pana posła, który ma swoją ekspresję, wymyślił sobie ekspresję na to wystąpienie i nikogo nie obraża. Prosiłbym, żeby pani też tego nie czyniła.

    Poseł Wojciech Penkalski:

    Wszystkich traktujecie jak kryminalistów.

    (Poseł Beata Mazurek: Nie ma pan racji, bo mówię o kryminalistach. Nie zwracałam się do pana, tylko prowadziliśmy tutaj dyskusję.)

    Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:

    To w takim razie drugi błąd...

    Poseł Wojciech Penkalski:

    Nie wszystkie osoby, które przebywają bądź przebywały w zakładach karnych, należy traktować jak kryminalistów.

    Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:

    ...że kiedy przemawia poseł, prowadzi pani dyskusję na sali.

    Dobrze, panie pośle, ale już proszę mi nie pomagać. Proszę włączyć czas. Kontynuujemy pana wypowiedź.

    I bardzo proszę nie uwłaczać posłom, którzy występują z trybuny, bez wzglądu na to, jaki rodzaj ekspresji przyjęli.

    Pani poseł, bardzo prosiłem i myślę, że znając pani takt, mogę liczyć na to, że uzna pani moje racje.

    Poseł Wojciech Penkalski:

    Jeśli kogokolwiek obraziłem swoim wystąpieniem bądź zachowaniem, to mogę przeprosić. Stać mnie na to, pani poseł.

    W dniu dzisiejszym - powiem jeszcze raz - Wysoka Izbo, panie ministrze, panie generale, solidaryzuję się z tymi osobami, które w sposób świadomy bądź nieświadomy popadły w konflikt z prawem. Uważam, że powinny wrócić na łono rodziny, do swoich rodzin. Wiem, co znaczą izolatki, enki, dźwięki, i wiem, co znaczy zabrać komuś wolność, ale dzisiaj mam przyjemność w pełni popierać to, co Wysoka Izba ma zamiar ustanowić. Dziękuję. (Oklaski)