2 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Spraw Wewnętrznych o rządowym projekcie ustawy o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (druki nr 1140 i 1234).

Poseł Wojciech Penkalski:

    Panie marszałku, czuję zazdrość z pańskiej strony.

    Pani minister Łybacka...

    Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:

    Ma pan poseł bardzo dobrze nastrojone ucho.

    Poseł Wojciech Penkalski:

    Dziękuję, panie marszałku.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Myślę, że w dniu dzisiejszym pozwoli mi pan w spokoju wygłosić oświadczenie w imieniu klubu parlamentarnego...

    Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:

    To wszystko zależy od pana, panie pośle.

    Poseł Wojciech Penkalski:

    Jasne.

    ...ponieważ kiedy podczas mojego ostatniego wystąpienia tylko wspomniałem o likwidacji CBA i o sierżancie, agencie Tomku, marszałek z Prawa i Sprawiedliwości...

    (Poseł Tomasz Kaczmarek: Panie marszałku, ja bardzo proszę. To są jakieś prywatne wywody. To ma to być sprawozdanie, to nie ma być ocena.)

    Wicemarszałek Jerzy Wenderlich:

    Znowu zastosuję swoją metodę, którą stosuję wobec wszystkich: od lewa do prawa. Proszę zatrzymać czas.

    Pan poseł Penkalski przygotowuje mnie na najgorsze i chce wymóc na mnie, żebym w ten sposób może stracił trochę czujności.

    Proponowałbym, żeby pan rzeczywiście skoncentrował się na temacie debaty bez personalnych dygresji, a te, oczywiście na pana odpowiedzialność, może pan czynić w takim punkcie, który nazywa się oświadczenia poselskie. A więc prosiłbym, żeby rzeczywiście podarował pan sobie to, do czego próbuje mnie pan przygotować.

    A teraz proszę włączyć czas - tak sprawiedliwie potraktowałem pana posła Penkalskiego z tym czasem - i proszę kontynuować.

    Poseł Wojciech Penkalski:

    Jeśli w jakikolwiek sposób uraziłem pana posła, sierżanta Kaczmarka, to przepraszam. Jest mi niezmiernie przykro, że pana to boli. Przecież pan był do tej pory policją PiS-owską.

    Ale wracam do przedmiotu mojego wystąpienia. Przedmiotowy rządowy projekt ustawy o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej można zakwalifikować jako jeden z najważniejszych procedowanych w Wysokiej Izbie w ostatnim czasie. Konieczność uregulowania kwestii związanych z prawem do ochrony nietykalności cielesnej czy też prawem do ochrony życia i zdrowia wydaje się bezdyskusyjna. Projekt ten ma w założeniu jego autorów stanowić również odpowiedź na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wymienione w uzasadnieniu.

    W kontekście obowiązującego stanu prawnego projekt ten przede wszystkim nadaje status ustawy wszystkim regulacjom związanym z użyciem broni palnej i środków przymusu bezpośredniego. Dotychczasowy stan prawny, w tym znakomita większość tego typu regulacji, to rozporządzenia, tj. po prostu akty niższego rzędu. Było to nie do zaakceptowania. W związku z powyższym zasadność uchwalenia omawianego projektu ustawy jest oczywista.

    Na uznanie zasługuje rozszerzenie uprawnień Policji w zakresie wykorzystywania środków przymusu bezpośredniego. To właśnie ta instytucja ze względu na swoją liczebność i tym samym dostępność dla pokrzywdzonych przestępstwami powinna być w pierwszej kolejności wyposażona w jak największe uprawnienia w zakresie użycia środków przymusu bezpośredniego. Jednocześnie ograniczenie takich uprawnień wobec innych podmiotów pozwoli na właściwe zagospodarowanie środków finansowych przeznaczonych na zakup urządzeń służących wykonywaniu przymusu.

    W projekcie tym określono także przypadki użycia lub wykorzystania broni palnej przez instytucje do tego powołane, jednak wielu z nich zawężono możliwość zastosowania tych środków, ograniczając ją tylko do tych, które są niezbędne do realizacji zadań ustawowych wykonywanych przez te służby.

    Istotnym przykładem jest tutaj rezygnacja z możliwości użycia broni palnej przez zwarte oddziały służb policyjnych, z wyłączeniem szczególnej sytuacji związanej z wprowadzeniem stanu wyjątkowego. Oddziały takie mają w swojej dyspozycji obecnie cały arsenał środków przymusu bezpośredniego, które pozwalają na opanowanie trudnych, kryzysowych sytuacji bez użycia takiego środka, jakim jest broń palna.

    Pozytywnie należy również ocenić w tym projekcie uporządkowanie wyrażeń ustawowych związanych ze stosowaniem środków przymusu bezpośredniego i broni palnej. Projekt wprowadził nowe, a w istocie rzeczy zalegalizował istniejące środki przymusu, jak też dokonał rezygnacji z wielu dotychczas stosowanych.

    Współautorem tej ustawy był m.in. zespół złożony ze specjalistów rekrutujących się ze wszystkich służb, którym przysługuje uprawnienie do użycia broni i środków przymusu bezpośredniego.

    Przedstawiony projekt aktu prawnego należy uznać za zbiór regulacji, który we właściwy sposób porządkuje omawiane zagadnienia.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Poselski Ruch Palikota popiera w całej rozciągłości projekt procedowanej ustawy. Dziękuję. (Oklaski)