Strona którą oglądasz dotyczy poprzedniej kadencji sejmu. Aktualne informacje znajdziesz tutaj

1 i 2 punkt porządku dziennego:



  1. Informacja prezesa Rady Ministrów na temat wyników negocjacji w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2014-2020.
  2. Sprawozdanie Komisji do Spraw Unii Europejskiej, Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Traktatu o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w Unii Gospodarczej i Walutowej pomiędzy Królestwem Belgii, Republiką Bułgarii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Estońską, Irlandią, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Republiką Włoską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Węgrami, Maltą, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Portugalską, Rumunią, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką, Republiką Finlandii i Królestwem Szwecji, sporządzonego w Brukseli dnia 2 marca 2012 r. (druk nr 961 i 999).


Poseł Adam Kępiński:

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Nie sposób się nie odnieść do tego, co usłyszałem od prawej strony, od posła Szczerskiego, od pani poseł Szydło, ale głównie dotyczy to tonu wypowiedzi akurat tych posłów.

    (Głosy z sali: Tylko?)

    Otóż powiedziałem to już kiedyś z tej mównicy i powtórzę po raz kolejny: nie zdobyliśmy państw Europy Zachodniej i nie muszą nam płacić lenna. Umówiliśmy się w traktacie i tylko tyle dostaniemy, na ile one się zgodzą i wspólnie to ustalą, jednomyślnie. Jeśli ktoś tego nie rozumie, to niech wyjedzie gdziekolwiek na Zachód jak większość Polaków, zdejmie garnitur i przebierze się w robocze ubranie. Kiedy pęknie ten patos megalomanii zwycięzcy, wtedy dopiero ten ktoś zrozumie, jaka jest nasza rola często w Europie, której się nie docenia. Okazuje się, że argumentacja i pokora premiera Donalda Tuska przyniosły większe efekty, niż wam się wydawało, niż się spodziewaliście i teraz nie umiecie tego przełknąć.

    (Poseł Anna Fotyga: To bomba.)

    (Głosy z sali: Nie przeszkadzać.)

    Proszę?


Poseł Adam Kępiński:

    Z czego pani się śmieje, z dwóch milionów Polaków na Zachodzie?

    (Poseł Jadwiga Wiśniewska: Z pana się śmiejemy.)


Poseł Adam Kępiński:

    W tym czasie klubowym, który mam teraz do wykorzystania, akurat będę odnosił się głównie stricte do paktu fiskalnego, aczkolwiek pytanie jest zasadnicze: Czy Europa, która nam zagraża, to jest właśnie ta sterowalna, przewidywalna czy ta rozpędzona, bez głowy i bez hamulców? A pakt fiskalny właśnie to reguluje.

    Dnia 2 marca 2012 r. szefowie państw i rządów z 25 państw członkowskich Unii Europejskiej podpisali Traktat o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w Unii Gospodarczej i Walutowej, potocznie zwany traktatem. Traktat ma, co warto podkreślić, charakter wielostronnej umowy międzynarodowej. Zawiera on porozumienie między niektórymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej poza jej ramami prawnymi. Traktat przewiduje wprowadzenie rozwiązań, które mają na celu wzmocnienie dyscypliny budżetowej oraz zapewnienie ściślejszej koordynacji polityk gospodarczych w strefie euro i między państwami stronami umowy. Ma przyczynić się do zapewnienia poprawnych i zrównoważonych finansów publicznych w państwach związanych jej postanowieniami, a przez to do stabilności cen oraz wzrostu gospodarczego opartego na stabilności finansowej. Pojawiły się propozycje utworzenia tzw. rządu gospodarczego w ramach strefy euro, którego celem byłaby ściślejsza koordynacja działań gospodarczych i finansowych przez państwa strefy euro i możliwość uruchomienia wsparcia finansowego w razie trudności w poszczególnych państwach. Traktat jest próbą połączenia tych koncepcji w celu zacieśnienia koordynacji polityk gospodarczych państw stron traktatu i zapewnienia przestrzegania przez nie określonych wysokich standardów w zakresie polityki budżetowej. Celem przyjęcia traktatu w krótkiej perspektywie jest także zwiększenie zaufania rynków finansowych wobec państw strefy euro i Unii Europejskiej jako całości oraz przeciwdziałanie skutkom kryzysu zadłużenia publicznego w strefie euro.

    Wskutek braku zgody Wielkiej Brytanii i Czech na sygnowanie traktatu oraz proponowane zmiany w traktatach Unii Europejskiej szefowie państw rządów strefy euro ustalili wprowadzenie określonych mechanizmów wzmocnienia koordynacji polityk gospodarczych i dyscypliny budżetowej w formule umowy międzynarodowej zawartej poza ramami prawnymi Unii.

    W traktacie akcesyjnym Polska zobowiązała się do pełnego uczestnictwa w unii gospodarczej i walutowej, w tym do przyjęcia euro jako wspólnej waluty. Polska ma obecnie status tzw. państwa z derogacją, co wynika z niespełniania części niezbędnych kryteriów do przyjęcia euro i ma charakter tymczasowy. Stąd też w interesie Polski już obecnie, tj. przed przyjęciem wspólnej waluty, leży możliwie pełny udział we wszystkich pracach dotyczących przyszłości i funkcjonowania strefy euro oraz udział w kształtowaniu reguł obowiązujących jej członków teraz i w przyszłości.

    Możliwość wpływania na prawa i obowiązki, które będą dotyczyły Polski w przyszłości, po przyjęciu wspólnej waluty, jest jednym z podstawowych powodów związania się przez nasz kraj wymienionym tu traktatem.

    Stanowisko negocjacyjne RP opierało się na założeniu, że umowa nie powinna stwarzać dodatkowych podziałów w ramach Unii Europejskiej, co jest wciąż realną groźbą, a co za tym idzie, prowadzić do marginalizowania niektórych krajów w ramach obecnej struktury Unii Europejskiej. Przede wszystkim jednak przystąpienie do traktatu umożliwi przedstawicielom państw stron umowy spoza strefy euro, takich jak Polska, branie udziału w posiedzeniach szefów państw lub rządów państw strefy euro, w tzw. szczytach państw strefy euro. Polska jako państwo strona traktatu będzie w pełni uczestniczyła w dyskusjach dotyczących konkurencyjności gospodarczej państw stron traktatu, zmian w ogólnej architekturze strefy euro oraz zasad jej funkcjonowania w przyszłości, a także w debatach na temat szczegółowych kwestii dotyczących jego wdrażania.

    Ogólnym celem traktatu jest wzmocnienie filaru gospodarczego unii gospodarczej i walutowej przez przyjęcie reguł mających na celu wzmocnienie dyscypliny budżetowej, wzmocnienie koordynacji polityk gospodarczych państw uczestniczących w unii gospodarczej i walutowej oraz poprawę zarządzania strefą euro.

    Traktat jest umową międzynarodową zawartą między państwami członkami Unii Europejskiej poza ramami prawnymi UE, przez co nie stanowi on części unijnego prawa pierwotnego.

    Postanowienia traktatu przewidują wprowadzenie przez państwa strony do krajowych porządków prawnych tzw. reguły fiskalnej. Zgodnie z tą regułą saldo strukturalne sektora instytucji rządowych i samorządowych państw stron związanych art. 3 traktatu powinno być co do zasady zrównoważone lub wykazywać nadwyżkę. Reguła ta będzie uznawana za respektowaną, jeżeli roczne saldo strukturalne sektora instytucji rządowych i samorządowych nie przekraczałoby ustalonych dla poszczególnych krajów średniookresowych celów budżetowych, co ma zapewnić odpowiedni margines bezpieczeństwa w odniesieniu do wartości referencyjnej, wynoszącej 3%, o której mowa w art. 1 protokołu nr 12 w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Co do zasady ten cel ustalony dla poszczególnych krajów nie powinien być niższy niż 0,5% nominalnego produktu krajowego brutto, PKB.

    Pakt stabilności i wzrostu wymaga, aby ustalony dla danego państwa cel zapewniał regułę długu do 60% PKB w krajach z wysokim długiem oraz pokrywał część prognozowanego wzrostu kosztów starzenia się ludności.

    Reguła fiskalna wymaga zmiany prawa krajowego, ponieważ ma być ona wprowadzona do krajowego porządku prawnego przepisami o wiążącym bezterminowo charakterze, w miarę możliwości rangi konstytucyjnej, lub przepisami, których przestrzeganie będzie zapewnione w traktacie krajowych procedur budżetowych. Wprowadzenie reguły do krajowego porządku prawnego powinno nastąpić w ciągu roku, licząc od dnia wejścia traktatu w życie. Zobowiązanie to wymaga wykonania kompetencji państwa, lecz nie powoduje ich przekazania na rzecz organizacji lub organu międzynarodowego.

    Państwa strony objęte procedurą nadmiernego deficytu w przypadku związania się postanowieniami traktatu zostaną także zobowiązane do przyjęcia budżetowych i gospodarczych programów partnerskich, zawierających szczegółowy opis reform strukturalnych, jakie państwo wdroży w celu dokonania efektywnej i trwałej korekty nadmiernego deficytu. Treść i formę takich programów określi prawo Unii Europejskiej. Programy te będą przekazywane Radzie Unii Europejskiej i Komisji Europejskiej do zatwierdzenia, a ich monitorowanie będzie się odbywać zgodnie z obowiązującymi procedurami nadzoru w ramach paktu stabilności i wzrostu. Wdrożenie takiego programu partnerstwa budżetowego i gospodarczego oraz corocznych zgodnych z nim planów budżetowych będzie monitorowane przez Radę Unii Europejskiej.

    Warto podkreślić, że zaciągając powyższe zobowiązania, państwa strony nie przekazują instytucjom unijnym nowych uprawnień. Zgodnie z motywem dziesiątym preambuły traktatu przy dokonywaniu przeglądu i monitorowaniu zobowiązań budżetowych wynikających z niniejszego traktatu Komisja Europejska będzie działać w ramach swoich uprawnień przewidzianych w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności w art. 121, 126 i 136. Kompetencje Komisji Europejskiej ograniczają się do weryfikacji wprowadzenia do krajowego porządku prawnego reguły budżetowej oraz mechanizmu korygującego i nie wpływają na prawa i obowiązki państw członkowskich określone w postanowieniach Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Jednocześnie, jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości, powierzenie instytucjom Unii nowych, nieprzewidzianych w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej kompetencji jest możliwe zarówno przy zastrzeżeniu zgody wszystkich państw członkowskich, jak i zgodności nowo powierzonych kompetencji z postanowieniami traktatów.

    Traktat przewiduje również możliwość nałożenia sankcji na państwo stronę za niewykonanie ww. wyroku Trybunału Sprawiedliwości. Jeśli na podstawie własnej oceny lub na podstawie oceny Komisji Europejskiej państwo strona uzna, że inne państwo strona nie podjęło koniecznych środków zapewniających wykonanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości, może ono wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości i zażądać nałożenia kar finansowych.

    Traktat zawiera istotne postanowienia dotyczące spotkań szefów państw i rządów umawiających się stron w formule tzw. szczytów państw strefy euro. Udział państw spoza strefy euro od momentu ratyfikacji traktatu będzie uzależniony od tematyki szczytów państw strefy euro. Będą one brały udział w dyskusji, jeżeli podczas szczytu omawiane będą następujące kwestie: zagadnienia dotyczące konkurencyjności państw stron traktatu; zmiany ogólnej struktury strefy euro i zasadniczych zasad dotyczących tej strefy, które będą obowiązywały w przyszłości; kwestie dotyczące implementacji traktatu, o ile jest to uzasadnione i nie rzadziej niż raz w roku.

    Polska od dnia ratyfikacji traktatu będzie uczestniczyła co najmniej raz do roku w szczycie dotyczącym wdrożenia traktatu oraz we wszystkich szczytach państw strefy euro poświęconych zagadnieniom konkurencyjności umawiających się stron lub zmianom w ogólnej architekturze strefy euro oraz jej podstawowych zasad, które mają obowiązywać w przyszłości.

    Traktat ma być stosowany w całości do państw spoza strefy euro, które są umawiającymi się stronami, od momentu przyjęcia w tych państwach euro jako waluty. Postanowienia dotyczące paktu budżetowego (tytuł III, w tym reguła fiskalna i mechanizm korygujący) oraz koordynacji i konwergencji polityk gospodarczych (tytuł IV) mogą mieć zastosowanie wcześniej, tj. w okresie poprzedzającym moment przyjęcia w tych państwach euro jako waluty, w całości lub w części do umawiającej się strony będącej państwem spoza strefy euro, o ile takie państwo złoży stosowną jednostronną deklarację w oparciu o art. 14 ust. 5 traktatu.

    Przystąpienie przez Polskę oraz inne państwa członkowskie Unii Europejskiej spoza strefy euro do traktatu przyczyni się tym samym do ograniczania niekorzystnego pogłębiania się podziału na państwa strefy euro, popularnie zwanej ˝siedemnastką˝, i państwa członkowskie Unii Europejskiej spoza strefy i redukowania znaczenia powyższego podziału w zakresie podejmowania kluczowych decyzji, mających wpływ na sytuację gospodarczą w Unii Europejskiej.

    Traktat poddaje określone materie wspólnemu, umownemu reżimowi między państwami stronami traktatu. Nie dochodzi na jego podstawie do przekazania ani modyfikowania kompetencji Unii Europejskiej, ponieważ traktat nie ma literalnie takiego charakteru.

    Jest w najwyższym interesie Polski być sygnatariuszem traktatu o Unii Gospodarczej i Walutowej i posiadać wpływ na jej kształt. Unia nieprzestrzegająca reżimów zadłużenia budżetowego swych państw, tkwiąca w stagnacji gospodarczej jest realnym zagrożeniem polskiej gospodarki, a nie traktat dający perspektywę porządku finansowego i przewidywalności Unii Europejskiej jako całości. Unia jest projektem żywym i wierzymy w to, że wciąż ewoluującym i pogłębiającym się. Czy nam się to podoba, czy nie, proces ten będzie trwał, a nasz kraj jest zaproszony jedynie do współdecydowania o losach Unii. Mądrą polityką jest jedynie uczestnictwo w pakcie państw, które wykazują największą troskę o pieniądze swych podatników przez samoograniczenie nadmiernych potrzeb politycznych do wydatkowania pieniędzy na poczet kolejnych pokoleń. Samoograniczanie jest słowem kluczowym w wielu wymiarach, a oddanie części kompetencji i decydowanie występuje w pakcie solidarnie. Głównie obecna ˝siedemnastka˝ strefy euro zrzeka się części praw na naszą korzyść, jak i my poddajemy się kontroli grupy państw sygnatariuszy.

    Wszyscy pamiętamy dwudniowe referendum za przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej w czerwcu 2003 r. Pamiętać też należy o tym, jakie słowa przekazał wtedy Kościołowi w Polsce Watykan. Dziś już nie możemy na ten głos z oczywistych względów liczyć. Tę decyzję musimy podjąć sami. Przypominam o zobowiązaniach, jakie Polska powzięła wraz z przystąpieniem do Unii. Okres derogacji, przyjęcia wspólnej waluty trwa do dziś, ale kiedyś musi się skończyć. Na naszych oczach dochodzi do kolejnego zjednoczenia państw i Polska nie może sobie pozwolić na wyrzucenie na margines Europy. Nie możemy zapominać o naszym położeniu politycznym i gospodarczym, tylko w zwartej formacji możemy czuć się bezpiecznie. Megalomańskie zarzuty utraty suwerenności to niebezpieczne fantazje, które wrzucą nas jak jagnię między głodne lwy.

    Ruch Palikota oczywiście poprze traktat i zezwoli prezydentowi na podpisanie tej umowy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)



Poseł Adam Kępiński - Wystąpienie z dnia 19 lutego 2013 roku.


140 wyświetleń




Zobacz także:





Poseł Adam Kępiński - Wystąpienie z dnia 09 kwietnia 2015 roku.
Posiedzenie Sejmu RP nr 90 Informacja bieżąca w sprawie bezpieczeństwa środków zgromadzonych...

Opubilkował videosejm.pl
Brak komentarzy

Poseł Adam Kępiński - Wystąpienie z dnia 09 kwietnia 2015 roku.
Posiedzenie Sejmu RP nr 90 Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o leczeniu niepłodności...

Opubilkował videosejm.pl
Brak komentarzy

Poseł Adam Kępiński - Wystąpienie z dnia 22 kwietnia 2015 roku.
Posiedzenie Sejmu RP nr 91 Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy – Prawo konsularne

Opubilkował videosejm.pl
Brak komentarzy

Poseł Adam Kępiński - Wystąpienie z dnia 22 kwietnia 2015 roku.
Posiedzenie Sejmu RP nr 91 Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy – Prawo konsularne

Opubilkował videosejm.pl
Brak komentarzy

Poseł Adam Kępiński - Wystąpienie z dnia 24 czerwca 2015 roku.
Posiedzenie Sejmu RP nr 95 Sprawozdanie Komisji o rządowym projekcie ustawy – Prawo konsularne

Opubilkował videosejm.pl
Brak komentarzy

Poseł Adam Kępiński - Wystąpienie z dnia 08 lipca 2015 roku.
Posiedzenie Sejmu RP nr 96 Sprawozdanie Komisji o poselskim projekcie ustawy o kontroli...

Opubilkował videosejm.pl
Brak komentarzy

Poseł Adam Kępiński - Wystąpienie z dnia 08 lipca 2015 roku.
Posiedzenie Sejmu RP nr 96 Sprawozdanie Komisji o poselskim projekcie ustawy o kontroli...

Opubilkował videosejm.pl
Brak komentarzy