2 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz niektórych innych ustaw (druk nr 1045).

Poseł Paweł Szałamacha:

    Panie Marszałku! Szanowni Państwo! Po kilku latach oczekiwania i naszych wezwań doczekaliśmy się przedłożenia przez rząd projektu ustawy, który idzie w kierunku tego, co my nazywamy podatkiem bankowym. Nasze projekty jak i projekty innych klubów były odrzucane już w tej Izbie. Projekt, z którym się spotykamy, nad którym teraz debatujemy, pokazuje zasadnicze różnice, powiedzmy, w filozofii gospodarczej, podatkowej pomiędzy obecną ekipą rządową a Prawem i Sprawiedliwością.

    Po pierwsze, jasno opowiadaliśmy się za tym, ażeby to nazwać podatkiem bankowym, ażeby ta danina płynęła bezpośrednio do budżetu i miała realny wymiar. Dlaczego? Otóż, niewyobrażalne jest, jak w przypadku tego, co działo się chociażby w Wielkiej Brytanii, Hiszpanii czy Irlandii z różnymi bankami, żeby w sytuacji, kiedy zabraknie pieniędzy w Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, budżet państwa nie partycypował w działaniach naprawczych czy de facto renacjonalizacyjnych, tak jak to było w wielu krajach. Tak więc te pieniądze zgromadzone w samym zasobie BFG, gdyby były wyczerpane, po prostu nie wystarczą. Jeżeli myślimy o realnych wymiarach tego typu operacji, to liczone są one w miliardach złotych. Ostatnia transakcja przejęcia Banku Zachodniego WBK to było około 3 mld euro. Jeżeli przyszłoby, zgodnie z najgorszym scenariuszem, do interwencji BFG czy innej sytuacji, to są potrzebne realne pieniądze.

    To, co jest przedstawiane, to jest mrugnięcie okiem, ukłon, pewien taki drobny krok, ale to nie rozwiązuje problemu. Dlaczego? Proponowana jest ta opłata 0,2% od wymogu kapitałowego w bardzo podobnej formule, która obecnie funkcjonuje w BFG, w zasadzie w takiej samej formule, tylko to jest dedykowane, dotyczy innego funduszu i jest inna stawka. Ale o ile stawka maksymalna opłaty ma nie przewyższać tego 0,2%, to nie ma nic o minimalnej stawce, nie ma widełek, nawet nie jest powiedziane, że to musi być nie mniej niż 0,05. Wobec tego całkiem możliwie, wyobrażamy sobie taką sytuację, w której zachęcona tym stwierdzeniem o antycykliczności opłaty, wyrażanym przez ministerstwo i nawet wpisanym do uzasadnienia, wypowiadanym jasno, Rada BFG uzna, że to będą pieniądze zaniedbywalne, stawka będzie bardzo nikła, po to, żeby nie narazić się sektorowi finansowemu, żeby go nie urazić. W związku z tym ta cała operacja będzie pewną mimikrą, będzie pewnym udawaniem wprowadzania tych realnych narzędzi mających zwiększyć stabilność sektora.

    Ta propozycja powinna oczywiście pojawić się już 3 lata temu, wówczas, kiedy na pierwszej fali kryzysu w latach 2008-2009 wprowadzano dwie regulacje, dwie bardzo podobne ustawy, co do których interpelowałem, które regulują pomoc Skarbu Państwa w przypadku zagrożenia instytucji finansowych w kryzysie. Wówczas tego nie wprowadzono. Wprowadzono jedynie możliwość podstawiania pieniędzy przez Skarb Państwa. Dzisiaj proponuje się kolejną protezę, czyli taką dokładkę w nikłej wysokości. W naszym przekonaniu, to nie rozwiązuje problemu.

    Zważywszy na te słabości, będziemy opowiadali się za skierowaniem projektu do dalszych prac parlamentarnych, rezerwując sobie prawo, po pierwsze, oczywiście do składania poprawek w trakcie prac, a po drugie, do rzeczywistego uregulowania problemu, bo podatek bankowy to nie jest tylko kwestia stabilności systemu bankowego i pieniędzy, które mają być wkładane przez banki dla samych banków, ale także uczestnictwa sektora finansowego w ciężarze finansowym państwa w ogóle. Wobec tego to będzie musiało być sensownie uregulowane. Dziękuję.