Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Mam przyjemność w imieniu Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatelska przedstawić stanowisko w sprawie rządowego projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z podwyższeniem wieku emerytalnego kobiet i mężczyzn.
W dniu 11 maja 2012 r. uchwaliliśmy ustawę o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Ustawa ta wprowadziła rozwiązania, które pozwolą stopniowo podwyższać wiek emerytalny dla kobiet i mężczyzn do jednakowego poziomu 67 lat. Będzie to proces rozłożony w długim okresie czasu. Jak nam wiadomo, w przypadku kobiet docelowy wiek emerytalny zostanie osiągnięty w 2040 r., czyli po 28 latach, a w przypadku mężczyzn podnoszenie wieku o 2 lata trwać będzie 8 lat. Aby zmiany te mogły być właściwie wprowadzone, wymagają dostosowania regulacji prawnych nawiązujących do wysokości wieku emerytalnego i regulacje te powinny wejść w życie jednocześnie ze zmianami w powszechnym systemie emerytalnym.
W związku z tym, że ustawa z 11 maja nie zawiera zmian we wszystkich ustawach, w których powinny one być wprowadzone, zdecydowano, że już na etapie legislacyjnym należy dokonać niezbędnego przeglądu regulacji prawnych. Analiza systemu objęła przepisy, których skutkami mogły być: wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy lub utrata dotychczasowego stanowiska przed osiągnięciem wieku emerytalnego, spowodowane wykonywaniem określonych czynności, normami przyznającymi prawo do zabezpieczenia społecznego w związku z faktem ukończenia 60 i 65 lat lub też na podstawie przepisów uprawniających pracodawcę do wcześniejszego rozwiązania stosunku pracy w związku z osiągniętym wiekiem przez pracownika.
Omawiany projekt ustawy jest więc wynikiem dokonanego przeglądu ustawodawstwa w wyżej wymienionym zakresie, a jego celem jest uzyskanie spójności systemu prawnego, który będzie obowiązywał od 1 stycznia 2013 r.
Główną zasadą proponowaną w tej ustawie jest uchwalenie przepisów powodujących możliwość zwolnienia pracownika wraz z osiągnięciem przez niego określonego wieku, najczęściej 60 i 65 lat. Wprowadzając te przepisy, kierowano się zapisami Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz Kodeksem pracy, w myśl których nikt nie może być dyskryminowany z jakichkolwiek przyczyn. Należy zwrócić uwagę na to, iż ogólne ramy walki z dyskryminacją ze względu na wiek określa również dyrektywa Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r., a Polska ma obowiązek uwzględniania tych przepisów.
Wysoka Izbo! Zmiany zaproponowane w omawianej ustawie dotyczą pragmatyk zawodowych. Natomiast pozostałe zaproponowane przepisy omawianej ustawy nie dotyczą pragmatyk zawodowych, a zmian w przepisach innych ustaw, które mają zapewnić spójność systemu prawnego w zakresie uprawnień związanych z osiągnięciem wieku emerytalnego. Ponieważ przepisy tych ustaw, przyznając pewne uprawnienia, nie wiążą ich z pojęciem wieku emerytalnego, ale określają konkretny wiek - 60 i 65 lat - konieczna jest korekta tych przepisów, aby dostosować ich brzmienie do wprowadzonej ustawy z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Dlatego też, mając na względzie powyższe argumenty, Klub Parlamentarny Platforma Obywatelska będzie głosował za przyjęciem tej ustawy. Jednakże, aby uwzględnić wszystkie przypadki i aby ustrzec się przed zarzutem niekonstytucyjności, proponujemy po art. 19 dodać art. 20, a zawarty w projekcie art. 20 oznaczyć jako art. 21. Poprawka ta rozwiąże problemy grupy kobiet, za które opłacano składki emerytalno-rentowe w związku ze sprawowaniem opieki nad długotrwale lub ciężko chorym członkiem rodziny i zaprzestano ich opłacania w związku z osiągnięciem przez te osoby 20-letniego okresu składkowego i nieskładkowego. Jednocześnie wyrówna to uprawnienia kobiet, które proponowana ustawa w sposób nieuzasadniony podzieliła na dwie grupy: na sprawujące opiekę i te, które ją sprawowały.
W związku z tym, panie marszałku, na pana ręce przekazuję poprawkę. Dziękuję. (Oklaski)