21 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji do Spraw Unii Europejskiej oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Traktatu między Królestwem Belgii, Republiką Bułgarii, Republiką Czeską, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Estońską, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Portugalską, Rumunią, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Chorwacji dotyczącego przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej, sporządzonego w Brukseli dnia 9 grudnia 2011 r. (druki nr 460 i 584).

Poseł Edward Siarka:

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu Klubu Parlamentarnego Solidarna Polska mam zaszczyt przedstawić nasze stanowisko wobec rządowego projektu ustawy o ratyfikacji traktatu członkowskiego Chorwacji z Unią Europejską (druk nr 460).

    Warto przypomnieć, że Chorwacja złożyła wniosek o przystąpienie do Unii Europejskiej 21 lutego 2003 r. Negocjacje były prowadzone bardzo długo, o czym tutaj już była mowa, w 35 obszarach. Ostatecznie negocjacje zakończono w czerwcu 2011 r. w trakcie prezydencji węgierskiej, a podpisanie traktatu nastąpiło 9 grudnia 2011 r. w Brukseli w trakcie prezydencji polskiej, co zresztą uznawaliśmy za jeden z większych sukcesów naszej prezydencji w Unii Europejskiej.

    Możemy powiedzieć, że na tym kończy się ciąg dobrych wiadomości. Obecnie dużo słyszymy o problemach związanych z prześciganiem się w kwestii pomysłów na kierunki rozwoju Unii Europejskiej. Do tego dochodzą jeszcze nasze problemy - o których mówiliśmy wcześniej, jak i w tym punkcie - związane z ratyfikacją traktatu dotyczącego akcesji Chorwacji do Unii Europejskiej. Rządowa propozycja ratyfikacji tego traktatu w trybie art. 89 konstytucji jest, można by powiedzieć, typowym przykładem tego, jak można sukces zamienić w porażkę i dodatkowo jeszcze podzielić polską scenę polityczną. Sukcesem jest niewątpliwie to, że Chorwacji udało się wyrwać z kotła bałkańskiego, by dołączyć do wspólnoty państw europejskich. Wszyscy byliśmy świadkami, jak jeszcze niedawno Chorwacja była pogrążona w wojnie domowej, podobnie jak wszystkie kraje byłej Jugosławii.

    Porażką jest to, że głosując za przyjęciem Chorwacji do Unii Europejskiej, musimy mieć świadomość, iż w jakimś sensie łamiemy naszą konstytucję. To rząd zafundował nam ten trudny wybór, odrzucając propozycję ratyfikacji traktatu w trybie art. 90. Myślę, że powinniśmy w tej sprawie brać przykład z działań niemieckich, dbałości tak o prawo, jak o swoje bezpieczeństwo. Nikt jakoś nie miał odwagi krytykować Niemiec z tego powodu, że czekały na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, czy przyjęcie przez ten kraj drogą ratyfikacji przez Bundestag europejskiego mechanizmu finansowego jest zgodne z konstytucją.

    Wreszcie przyjęcie Chorwacji do Unii Europejskiej oznacza naszą zgodę na osłabienie siły polskiego głosu w Radzie, oznacza zmniejszenie procentowego udziału posłów do Parlamentu Europejskiego wybranych w Polsce w stosunku do ogólnej liczby posłów do Parlamentu Europejskiego. W tym miejscu warto zacytować fragment opinii doktora Ryszarda Piotrowskiego, cytuję: Art. 89 konstytucji nie może znaleźć zastosowania w odniesieniu do członkostwa w Unii Europejskiej, ponieważ nie jest ona organizacją międzynarodową, o której mowa w tym przepisie konstytucji, ale jest organizacją międzynarodową szczególnego rodzaju, taką, która dysponuje kompetencjami organów władzy państwowej. Ratyfikacja umów międzynarodowych dotyczących członkostwa w tego rodzaju szczególnej organizacji wymaga zastosowania procedury określonej w art. 90, który w odniesieniu do organizacji wykonującej część kompetencji organów państwowych nie ma charakteru wyjątku, lecz powinien stanowić regułę, ponieważ taki jest sens wprowadzenia do konstytucji.

    Traktat o przystąpieniu Chorwacji do Unii Europejskiej będzie stanowił część prawa pierwotnego. Nie możemy rozumować, a tak dzieje się dzisiaj, że przekazanie kompetencji przez Polskę na rzecz Unii Europejskiej w traktacie z Lizbony było otwarciem drogi do dalszego przekazywania kompetencji z pominięciem wymagań określonych w art. 90. Takie rozumowanie prowadziłoby nas do przekonania, że podpisanie traktatu z Lizbony było błędem. Rozszerzenie Unii o Chorwację to decyzja, która jest częścią skomplikowanego procesu decyzyjnego, wpływającego na przyszłość całej Wspólnoty, co jeszcze bardziej uzasadnia zastosowanie art. 90 przy ratyfikacji tego traktatu. (Dzwonek)

    Na zakończenie chciałbym powiedzieć bardzo wyraźnie, kończąc jak gdyby cytowanie tutaj pana doktora Piotrowskiego, że właściwie nie mamy dylematu, czy Chorwacja powinna być przyjęta do Unii Europejskiej. Chorwacja powinna być przyjęta do Unii Europejskiej. Dziękuję bardzo. (Oklaski)