16 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Zdrowia o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (druki nr 489 i 600).

Poseł Dariusz Cezar Dziadzio:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panowie Ministrowie! W imieniu Klubu Poselskiego Ruch Palikota mam zaszczyt przedstawić stanowisko w sprawie sprawozdania komisji o projekcie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

    Procedowany projekt ma za zadanie wprowadzić nowy sposób potwierdzania prawa do świadczeń opieki zdrowotnej przez budowę systemu sprawdzania uprawnień pacjenta w Centralnym Wykazie Ubezpieczonych Narodowego Funduszu Zdrowia. Ostatnio przez nasz kraj przelała się fala protestów ze strony lekarzy i farmaceutów, dotyczących karania za źle wypisane recepty, a bardziej dotyczy to wypisania i sprzedaży leków refundowanych pacjentom nieposiadającym ubezpieczenia zdrowotnego. Główny problem, jaki wówczas się pojawił, to ograniczenie możliwości weryfikacji aktualnego prawa pacjenta do świadczeń opieki zdrowotnej.

    Wspomniany projekt ustawy napawa nas optymizmem. Według tego projektu polska administracja mozolnie wkracza w XXI w. i zaczyna wykorzystywać zalety, jakie niesie korzystanie z Internetu. Niewątpliwie dużym pozytywem jest przejęcie przez Narodowy Fundusz Zdrowia odpowiedzialności finansowej wobec świadczeniodawców za udzielone świadczenia zdrowotne. Jest to spowodowane tym, że projekt ustawy zakłada pełen pakiet zabezpieczeń rozliczenia finansowania świadczeń dla obu stron. Jednym z nich jest weryfikacja prawa do świadczeń opieki zdrowotnej poprzez elektroniczne potwierdzenie na podstawie numeru PESEL. Pacjenta zwolni to z obowiązku okazywania dokumentu potwierdzającego ubezpieczenie zdrowotne, pracodawcom przyniesie wymierne korzyści z powodu braku potrzeby drukowania formularzy RMUA, a dla świadczeniodawców będzie stanowiło gwarancję, iż świadczenie udzielone zweryfikowanej osobie nie zostanie zakwestionowane z powodu braku prawa do świadczenia.

    Kolejnym pozytywnym dla nas zabezpieczeniem, ze względu na bliskość do postulatu Ruchu Palikota odnośnie do oświadczeń zamiast zaświadczeń, które budują zaufanie do obywatela, jest możliwość złożenia oświadczenia wraz z konsekwencjami poświadczenia nieprawdy. Oświadczenie to będzie traktowane na równi z elektronicznym potwierdzeniem i umożliwi uzyskanie pełnego prawa do świadczeń zdrowotnych. W przypadku gdy świadczeniobiorca złoży oświadczenie w błędnym przekonaniu, że składki są opłacane przez pracodawcę, a tak nie jest, wówczas nie zostanie obciążony kosztami świadczenia.

    W projekcie ustawy pojawiają się pewne nieścisłości dotyczące świadczeń dla osób niepełnoletnich. Z jednej strony wprowadza się obowiązek w zakresie zgłaszania małoletnich do ubezpieczenia zdrowotnego oraz ich wyrejestrowywania w przypadku utraty prawa do świadczenia ze strony obojga rodziców, z drugiej zaś powoduje, że te czynności są zbędne, gdyż zgodnie z art. 2 tej ustawy dzieci do 18. roku życia, niezależnie, czy zostały zgłoszone do ubezpieczenia zdrowotnego, czy nie, mają prawo do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

    Aspektami negatywnymi, o których należy wspomnieć, jest kompletny brak informacji, czy wspomniany system ma za zadanie zastąpić tworzoną od ponad 10 już lat kartę ubezpieczenia zdrowotnego jako dokumentu potwierdzającego prawo do świadczeń, oraz jakie są plany na najbliższą przyszłość związane z tym dokumentem. Kolejną rzeczą jest sprawa wzrostu zatrudnienia w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz w urzędzie skarbowym. Początkowo kiedy czytałem ten projekt, ucieszyło mnie to, że rząd zaczyna budować obywatelskie społeczeństwo, z zaufaniem dając możliwość podpisywania oświadczeń, jednak zaraz potem przeczytałem informację, że zakłada się ok. 150 tys. przypadków skorzystania ze świadczeń przez osoby, które nie mają do tego prawa, i buduje jednocześnie armię urzędników do kontroli oraz egzekucji należności. Założenia te skłaniają rząd do wzrostu zatrudnienia o kolejne 103 osoby w Narodowym Funduszu Zdrowia, gdzie tylko 6 osób zostanie zatrudnionych do utrzymania systemu interfejsu oraz zapewnienia ciągłej gotowości przez 24 godziny, 7 dni w tygodniu oraz 365 dni w roku. Średnie wynagrodzenie określono na poziomie 6 tys. zł, a planowany wzrost wydatków to ok. 60 mln zł. Koszt interfejsu to 10 mln zł. Następną instytucją, która wzbogaci się o kolejne etaty, jest urząd skarbowy, gdzie zakłada się zatrudnienie 28 nowych osób ze średnią pensją ok. 8 tys. zł oraz wzrost kosztów o ok. 20 mln zł. Jeżeli doliczyć do tego wzrost kosztów ze strony ZUS i KRUS, odpowiednio po 5 mln zł, pojawia się pytanie o racjonalność i gospodarność proponowanych rozwiązań. Czy w dobie kryzysu, wzrostu cen oraz szukania oszczędności nie byłoby zasadne, aby zamiast tworzyć nowe stanowiska pracy w administracji państwowej, ze średnią pensją w wysokości 6 tys. zł, przenieść pewne obowiązki na osoby już zatrudnione? Inna sprawa, że art. 68 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zapewnia równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych niezależnie od sytuacji materialnej. Tym samym budowanie armii urzędników w celu egzekucji należności staje się nieuzasadnione.

    Reasumując, zaproponowany w projekcie ustawy sposób potwierdzenia uprawnień do świadczeń zdrowotnych nie jest niestety rozwiązaniem kompleksowym, brak w nim informacji o dalszych rozwiązaniach odnośnie do karty ubezpieczenia zdrowotnego, zakłada się wzrost zatrudnienia w administracji państwowej oraz nieracjonalne wydatki związane z proponowanym rozwiązaniem.

    Klub Poselski Ruch Palikota składa poprawkę do projektu ustawy (Dzwonek), która może jej nie poprawi, ale w znacznym stopniu wyeliminuje problemy, jeżeli chodzi o weryfikację dokumentów osób niepełnoletnich. Dziękuję bardzo.