3 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Infrastruktury o rządowym projekcie ustawy o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich (druki nr 454 i 588).

Poseł Józef Racki:

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pani Minister! Z upoważnienia Klubu Parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego odniosę się do rządowego projektu ustawy o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich, druk nr 454.

    W krajowym systemie prawa sprawy związane z badaniem wypadków morskich są unormowane w ustawie o izbach morskich. Dochodzenie w sprawie tych wypadków prowadzone jest pod kątem orzeczenia o winie lub o stopniu winy osób bezpośrednio lub pośrednio związanych z wypadkiem, nie zaś pod kątem szybkiego ustalenia przyczyn wypadku. Zebrane dowody mogą być ujawnione i przekazane innym organom dochodzeniowym lub sądowym. Struktura izby morskiej powoduje, że orzeczenia, włącznie z zaleceniami wynikającymi z przeprowadzonych dochodzeń w sprawie wypadków, podlegają procedurze sądowej, co wydłuża czas wcielenia w życie wniosków poprawiających bezpieczeństwo żeglugi. W związku z tym zachodzi potrzeba wdrożenia do polskiego prawa dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/18/WE. Celem projektowanej ustawy, jak czytamy w uzasadnieniu, jest wprowadzenie wspólnej metodologii prowadzenia badań w sprawie wypadków i incydentów morskich oraz ram współpracy państw członkowskich Unii Europejskiej tak, aby zapewnić korzystanie z doświadczeń innych państw w badaniu wypadków lub incydentów morskich. Dyrektywa stanowi, iż niezbędne jest zapewnienie niezależności organom prowadzącym badania w sprawie wypadku lub incydentu morskiego.

    Ustawa regulacje organizację i działalność Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich, zasady i sposób badania wypadków i incydentów morskich oraz sporządzania raportów i wydawania zaleceń dotyczących bezpieczeństwa morskiego. Zgodnie z zapisami projektu ustawy komisja działa przy ministrze właściwym do spraw gospodarki morskiej, a jej przewodniczącego wyznacza właściwy minister na pięć lat. W art. 2 zamieszczono słowniczek pojęć, na użytek tej ustawy definiując między innymi pojęcia: wypadek morski, poważny wypadek morski, bardzo poważny wypadek morski, szybki statek pasażerski itd. W następnych artykułach opisano tryb powołania komisji, określono wymogi, jakie muszą spełniać członkowie komisji, oraz przesłanki wygaśnięcia członkostwa w komisji. W art. 12 określono sposób finansowania i obsługi komisji.

    Ustawa określa też zasadę powoływania ekspertów oraz to, że komisja działa kolegialnie, podejmując decyzje w formie uchwał, i że prowadzi badania niezależne od prowadzonych w tym samym czasie postępowań karnych. Zadaniem komisji jest ustalenie okoliczności i przyczyn wystąpienia wypadku czy incydentu morskiego w celu poprawy stanu bezpieczeństwa morskiego w przyszłości.

    W rozdziale 4 projektu ustawy opisano rodzaje raportów, jakie sporządza komisja, to jest raport końcowy, tymczasowy i uproszczony. Raport końcowy komisja ogłasza w terminie 12 miesięcy od dnia wypadku lub incydentu na swojej stronie internetowej. W art. 47 projekt ustawy nakłada na każdego, kto znalazł lub zauważył porzucony statek, wrak, szczątki statku lub zanieczyszczenie środowiska albo był świadkiem wypadku lub incydentu morskiego, obowiązek niezwłocznego powiadomienia o tym najbliższego terenowego organu administracji morskiej. W rozdziale 6 określone kary pieniężne za naruszenie norm przewidzianych w ustawie.

    Mając na uwadze potrzebę dostosowania prawa polskiego do międzynarodowego i europejskiego, Klub Parlamentarny Polskiego Stronnictwa Ludowego będzie głosował za przyjęciem sprawozdania Komisji Infrastruktury. Dziękuję za uwagę.