Poseł Tomasz Piotr Nowak:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! 650 lat to bardzo dużo w historii miasta takiego jak Golina. W ostatnią niedzielę 15 lipca uczestniczyłem w obchodach 650-lecia, wielkiego wydarzenia dla tamtej społeczności. Kolorowy korowód mieszkańców Goliny przebranych w średniowieczne stroje wraz z aktorem, który wcielił się w postać Kazimierza Wielkiego, przeszedł z kościoła do parku miejskiego i tam odbyła się piękna uroczystość.

    Golina znana jest od XIV w. Zgodnie z przekazami w 1330 r. szlachcic Jan otrzymał z rąk króla Władysława Łokietka przywilej lokacyjny dla miasta. Najstarsza wzmianka o tym prywatnym grodzie, siedzibie rodu Golińskich, pochodzi z roku 1338. Miasto musiało się rozwijać, skoro w 1362 r., czyli 650 lat temu, król Kazimierz Wielki potwierdził przywilej lokacyjny. Do dzisiaj zresztą uważa się króla Kazimierza Wielkiego za ojca miasta, dlatego centralny plac Goliny nosi jego imię, a dla upamiętnienia lokacji ustawiono w 1989 r. pomnik króla Kazimierza Wielkiego. Miasto należy do Stowarzyszenia Miast Króla Kazimierza Wielkiego.

    Rozwój Goliny został zakłócony w 1611 r. wielkim pożarem, który zniszczył prawie całe miasto. Kroniki podają, że siedem lat po tym nieszczęściu w Golinie pozostało tylko 17 domów i pięciu rzemieślników. Po wojnach szwedzkich, wojnie północnej na terenie gminy osiedliła się ludność z Niderlandów, dlatego dwie wsie nazywają się Myśliborskie i Węglewskie Holendry.

    Do rozbiorów Polski Golina administracyjnie była w województwie kaliskim. Przed drugim rozbiorem Polski na ziemie zachodniej Rzeczypospolitej wkroczyły wojska pruskie i zajęły również Golinę. Po podpisanym porozumieniu rozbiorowym 23 stycznia 1793 r. Golina jako część Wielkopolski znalazła się pod panowaniem pruskim. W latach 1807-1815 miasto było w Księstwie Warszawskim, a od 1815 r. w Królestwie Polskim. Car zmienił nazwę województwa na gubernię. Golina w ramach tych zmian znalazła się w guberni kaliskiej, w powiecie konińskim. Rozbiory negatywnie wpłynęły na rozwój miasta, a pod panowaniem rosyjskim utraciło ono swoją pozycję. Mimo ciągłego przyrostu liczby mieszkańców Golina w latach 1890-1921 straciła status miasta.

    Po odzyskaniu niepodległości usilne starania ówczesnych władz spowodowały przywrócenie praw miejskich. W okresie II Rzeczypospolitej zanotowano rekordowy wzrost liczby ludności do 3200 mieszkańców w roku 1939. Znaczna część przyrostu wynikała z tego, że dużo ludności pochodzenia żydowskiego znalazło w Golinie sprzyjające miejsce do życia i rozwoju. Po wybuchu II wojny światowej Golina została przyłączona do Rzeszy, nastąpiły wysiedlenia ludności polskiej i masowe egzekucje. Zagładzie uległa ludność żydowska. W Golinie i w okolicy prowadzona była działalność konspiracyjna.

    Gmina Golina leży na skraju Pojezierza Kujawskiego i Doliny Konińskiej na zachód od Konina. Dzisiaj gmina to mały ośrodek usługowo-mieszkaniowy położony na obrzeżu Konińskiego Zagłębia Węgla Brunatnego. Obejmuje obszar 99 km² i liczy ok. 11 tys. mieszkańców. W jej skład wchodzi miasto Golina oraz 18 wsi sołeckich, obejmujących łącznie 25 wsi. Po reformie administracyjnej kraju w 1998 r. stanowi część powiatu konińskiego. Jest to gmina miejsko-wiejska o charakterze rolniczym, której ok. 74% gruntów stanowią użytki rolne z dominującą produkcją roślinną i zwierzęcą. Działa tu kilka zakładów przemysłowych. Rozwinął się przemysł obuwniczy, spożywczy i metalowy. Przez gminę przebiega trasa kolejowa Paryż - Moskwa, autostrada A2. Na terenie gminy istnieje możliwość odbywania ciekawych wycieczek rowerowych.

    Bardzo interesująca jest infrastruktura turystyczna.

    W gminie znajdują się piękne i wartościowe zabytki, do których należą: drewniany kościół pw. św. Jakuba Apostoła z barokowym obrazem ˝Ukrzyżowanie˝ z 1600 r., zespół kościoła parafialnego św. Mateusza w Myśliborzu - kościół gotycki z początku XVI w. wraz z dzwonnicą, organistówką i zespołem plebanii, zespół dworsko-folwarczny, w skład którego wchodzi dwór z XIX w. otoczony parkiem krajobrazowym. Można by mówić wiele, ale Golina to przede wszystkim wspaniali ludzie (Dzwonek), wspaniała atmosfera i chęć pozytywnego działania na rzecz dalszego dobrego organizowania się społeczności lokalnej. Dziękuję bardzo.