15 punkt porządku dziennego:

Informacja rzecznika praw dziecka o działalności za rok 2011 oraz uwagi o stanie przestrzegania praw dziecka (druk nr 290) wraz ze stanowiskiem Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Komisji Polityki Społecznej i Rodziny (druk nr 503).

Poseł Piotr Walkowski:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie i Panowie Ministrowie! Szanowni Państwo! Moje wystąpienie rzeczywiście należałoby zacząć od końcowych słów kolegi, od podziękowań za to, że jesteś, panie ministrze, że stopniowo coraz bardziej wchodzisz w kwestie dotyczące praw dziecka i widać z roku na rok postęp, chociaż gdy występowałeś 364 dni temu, 30 czerwca 2011 r., wydawać by się mogło, że więcej już zrobić nie można. Jest wyraźna poprawa. Wyliczenie kolegi - 264 spotkania i konferencje, po odliczeniu dni wolnych i świąt daje przeciętną ponad 1 konferencję czy spotkanie na jeden dzień. A wiemy z tegorocznych działań, że będzie tego więcej ze względu na postawione sobie zadania, bo to między innymi na wniosek pana ministra rok 2012 jest rokiem Korczaka, stąd też w całym kraju wizyty, spotkania w ramach konferencji poświęconych temu wielkiemu wychowawcy, który zapoczątkował kwestię praw człowieka i z którego działań, doświadczeń, przekazów możemy w tej chwili korzystać.

    Szanowni Państwo! Praktyczne kwestie, w liczbach, zestawieniach, koleżanki i koledzy, zresztą, jak pan rzecznik powiedział, wstępna informacja, która trwała 48 minut. Rzeczywiście można byłoby tutaj mówić o działaniach znacznie dłużej, ale myślę, że nie chodzi o to, żeby o tym mówić, ale chodzi o to, żeby działać. Widać, że ten urząd podejmuje działania, widać jego aktywność, praktycznie na każdym kroku z tym się spotykamy.

    Chciałbym dotknąć krótko jednego tematu, tego, na który pan minister zwrócił uwagę - Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych. Rzeczywiście na ostatnim posiedzeniu udało nam się ją przyjąć. Potrzeba ratyfikacji tej konwencji jest widoczna, chociażby w zakresie wychowania, kształcenia młodzieży, szczególnie niepełnosprawnej. Widać wiele, można to tak nazwać, błędów, wiele nieprawidłowości. Można również wskazać, chociażby porównując wyniki w innych krajach, że można byłoby osiągać lepsze rezultaty, gdyby bardziej szczegółowo zająć się tą problematyką. Chodzi o wczesnookresowe rozpoznanie, diagnostykę wad, nieprawidłowości rozwojowych czy zdrowotnych, które wykryte we wczesnym stadium spowodowałyby mniejsze odchylenia w stanie zdrowia czy też mniejszy stopień niepełnosprawności w późniejszym okresie. Myślę, że, w szczególności dla naszego państwa, jest to ważne ze względu na to, iż odsetek niepełnosprawnych dzieci wzrasta. Zresztą poruszano tu sprawę żłobków, przedszkoli - gdzie jest szerszy kontakt, nie tylko z rodziną - badań bilansowych, które są wyznaczane co rok, cztery lata i tak dalej. One są zbyt rzadkie, a kilkuminutowa wizyta u lekarza pediatry jest zbyt krótka, żeby można było dokonać rozpoznania. Dzięki temu w przyszłości zyskalibyśmy oszczędność kosztów, które potem ponosimy.

    Kwestia kształcenia, szkolnictwa specjalnego, dużego niezrozumienia sporej części rodziców czy niektórej części nauczycieli w zakresie szkolenia integracyjnego, które można byłoby rzeczywiście wprowadzać. I tutaj ten instrument, który ta ratyfikacja nam da, na pewno to umożliwi. Myślę, że to będzie również instrument pomocny temu urzędowi, jeśli chodzi o wywieranie większego wpływu na inne urzędy administracji państwowej. Sądzę, że wspólnie z Wysoką Izbą, w której pan rzecznik na pewno ma sojuszników, będziemy te działania podejmować.

    Zacząłem od słów podziękowań, więc muszę w tym momencie stwierdzić, ponieważ występuję w imieniu klubu Polskiego Stronnictwa Ludowego, że ocena, jaką panu wystawiamy, jest najwyższa z możliwych. Jest naprawdę wielką przyjemnością współpraca z urzędem, na czele którego stoi osoba tak oddana sprawom, których się podjęła. Z tego też względu powiedziałem: ocena najwyższa, i oczywiście ocena na tak. Jeszcze raz serdecznie dziękujemy za działania, a ja dziękuję, że państwo mnie wysłuchaliście. (Oklaski)

Poseł Piotr Walkowski:

    Nie wiem, panie marszałku, jak to jest w Sejmie, dlatego powiedziałem: najwyższa.