1 sierpnia 1944 roku, o godzinie 17:00 wybuchło Powstanie Warszawskie (Godzina „W”).

       Polskie wystąpienie zbrojne przeciw wojskom niemieckim okupującym stolicę Polski,  zryw był częścią zorganizowanej przez Armię Krajową akcji „Burza”.  1 sierpnia do walk przystąpiło około 30tys. żołnierzy Armii Krajowej. Do akcji powstańczej spontanicznie przyłączała się ludność cywilna, która pomagała walczącym w budowaniu barykad, umocnień oraz kopaniu rowów przeciwczołgowych. W Powstaniu Warszawskim oprócz oddziałów Armii Krajowej brali udział również żołnierze Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ) oraz Armii Ludowej (AL).

      O godz. 17:00 jednostki Okręgu Warszawskiego AK oraz oddziały dyspozycyjne Komendy Głównej AK zaatakowały niemieckie obiekty we wszystkich dzielnicach okupowanej Warszawy. Niestety wobec małej liczby zrzutów ze strony aliantów oraz  braku pomocy ze strony wojsk sowieckich stojących na prawym brzegu Wisły, 2 października 1944 roku powstanie po 63 dniach walki zakończyło się klęską wojsk powstańczych. W trakcie ponad dwumiesięcznych walk oddziały powstańcze straciły blisko 16tys. Żołnierzy. Do niemieckiej niewoli trafiło ok. 15 tys. żołnierzy (w tym ok. 900 oficerów i 2 tys. kobiet). Straty w ludności cywilnej wyniosły od 150 do 200tys. zabitych. Podczas walk powstańczych zniszczeniu uległo 25% zabudowy lewobrzeżnej Warszawy, a w okresie popowstaniowym, na skutek systematycznego i planowego wyburzania miasta przez Niemców, zniszczeniu uległo ponad 30% zabudowy lewobrzeżnej Warszawy.

Cześć i Chwała Bohaterom!