Szanowny Panie Ministrze! Chciałabym zwrócić uwagę na ważny problem, jaki łączy się z refundacją leków niezbędnych w leczeniu, często potrzebnych do ratowania życia, nieposiadających zamienników, które są dopuszczone do obrotu, zgodnie z pozwoleniem wydanym przez Komisję Europejską, a jednocześnie nie są dostępne w naszym kraju. Podmiot odpowiedzialny, mimo pozwolenia, nie wprowadza i nie rejestruje ich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także nie występuje z wnioskiem o refundację. W chwili obecnej takie leki można sprowadzić z zagranicy za zgodą ministra zdrowia i kupić za pełną odpłatnością. Polskie prawo dopuszcza możliwość ubiegania się o indywidualną zgodę na refundację leku, jednak zgodnie z art. 39 ust. l ustawy o refundacji, z takim wnioskiem można występować tylko w przypadku produktów nieposiadających pozwolenia na dopuszczenie do obrotu w Polsce. Powoduje to dramat części chorych i ich rodzin, dla których cena tych leków jest zaporowa. Problem ten dotyczy najczęściej leków stosowanych w chorobach rzadkich. Ceny tych leków są bardzo zróżnicowane (od bardzo drogich, np. w atypowym zespole hemolityczno-mocznicowym leczenie jednego pacjenta kosztuje ok. 3 mln zł rocznie, do kilkunastu tysięcy na rok, jak w przypadku Stiripentolu stosowanego w zespole Dravet). Wątpliwości i rozżalenie chorych i ich opiekunów budzi rozdzielenie zgody na sprowadzenie leku od zgody na finansowanie tego leku, tym bardziej, że cena leku sprowadzonego na podstawie zgody ministerialnej niejednokrotnie jest dużo wyższa niż cena tego samego leku kupionego w innym kraju.

   W związku z tym moje pytania:

   1. Czy Ministerstwo Zdrowia dysponuje danymi na temat skali problemu? Ilu i jakich jednostek chorobowych oraz ilu chorych może dotyczyć ten problem?

   2. Jakie byłyby skutki finansowe dla budżetu państwa objęcia refundacją tych leków?

   3. Jakie możliwości rozwiązania tego problemu widzi ministerstwo?

   Z poważaniem

   Posłanki Janina Okrągły

   i Barbara Czaplicka

   Warszawa, dnia 5 listopada 2014 r.