Szanowna Pani Ministro! Z przyjemnością informujemy, iż w dniu 20 lutego br. powołany został Parlamentarny Zespół ds. Przeciwdziałania Otyłości. W jego skład wchodzi obecnie 28 parlamentarzystów.
Otyłość jest nie tylko problemem zdrowotnym, ale ze względu na to, że w ostatnich latach liczba osób otyłych we wszystkich krajach UE i rozwiniętych krajach świata systematycznie i coraz szybciej rośnie, stała się problemem społecznym i ekonomicznym. To problem tak ważny, że Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ogłosiła epidemię otyłości. Skutki zdrowotne otyłości to przewlekłe choroby układu krążenia, nadciśnienie, cukrzyca, udary oraz choroby nowotworowe. Otyłość powoduje również negatywne skutki w zakresie funkcjonowania w społeczeństwie osób dotkniętych tym problemem poprzez obniżoną samoocenę, stany lękowe, depresję, małą wydajność w pracy, często brak tolerancji ze strony otoczenia.
Główną przyczyną otyłości są zmiany w stylu życia. Mała aktywność fizyczna i sposób odżywiania, nadmierne spożycie - a więc zaburzenia równowagi między spożyciem a wydatkowaniem energii. Problem ten, coraz bardziej narastający w krajach rozwiniętych, został dostrzeżony zarówno przez WHO, jak i Komisję Europejską. WHO w 2004 r. ogłosiła strategię dotyczącą diety, aktywności fizycznej i zdrowia. W 2006 r. Polska podpisała Europejską Kartę Przeciwdziałania Otyłości, w której sformułowane są zalecenia dla władz publicznych w zakresie podjęcia działań w walce z epidemią otyłości w następujących zakresach: polityki edukacyjnej, polityki zdrowotnej, polityki transportowej i urbanistycznej, polityki audiowizualnej i medialnej, polityki fiskalnej, polityki społecznej.
Badania przeprowadzone w Polsce wykazały, że u 62% mężczyzn i 50% kobiet w wieku 20-74 lat stwierdzono nadwagę lub otyłość (45% mężczyzn i 30% kobiet ma nadwagę, a 17% mężczyzn i 15% kobiet jest otyłych). W tym aspekcie dokonano także oceny aktywności fizycznej Polaków. Tylko 30% dzieci i młodzieży oraz 10% dorosłych uprawia formy aktywności fizycznej niezbędne dla potrzeb fizjologicznych organizmu (wg danych Instytutu Żywności i Żywienia).
Rozporządzenie MNiSW z dnia 5 października 2011 r. w sprawie warunków prowadzenia studiów na określonym kierunku i poziomie kształcenia reguluje proces kształtowania przez uczelnie programów studiów. Zgodnie z przedmiotowym rozporządzeniem zajęcia z wychowania fizycznego są obowiązkowe, zarówno na studiach stacjonarnych, jak i niestacjonarnych. Uczelnie mają jednak dowolność w określaniu liczby punktów ECTS, którą student musi uzyskać na danych zajęciach, co więcej, samodzielnie decydują, w jakiej formie i jakiego rodzaju zajęcia z wychowania fizycznego odbywane przez studenta poza uczelnią mogą zostać mu zaliczone.
W związku z powyższym bardzo prosimy o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy ministerstwo monitoruje sposób wywiązywania się przez uczelnie publiczne i niepubliczne z obowiązku prowadzenia zajęć z wychowania fizycznego?
2. Czy ministerstwo posiada dane dotyczące wymiaru czasowego prowadzonych przez uczelnie zajęć z wychowania fizycznego?
3. Czy ministerstwo posiada informacje na temat zajęć dodatkowych odbywających się poza uczelniami, a zaliczanych na poczet zajęć z wychowania fizycznego? Czy dane te wskazują na rodzaj i wymiar czasowy tych zajęć?
4. Czy ministerstwo posiada dane procentowe określające, ilu studentów uczęszcza na zajęcia wychowania fizycznego, a ilu jest trwale zwolnionych? Czy dane te wskazują na powody zwolnienia?
5. Czy na podstawie monitoringu powstał jakikolwiek raport dotyczący realizowania przez uczelnie obowiązku prowadzenia zajęć z wychowania fizycznego?
Z wyrazami szacunku
Poseł Rajmund Miller
oraz grupa posłów
Warszawa, dnia 20 marca 2014 r.