Szanowna Pani Marszałek! W nawiązaniu do pisma z dnia 10 stycznia 2013 r. (sygn. SPS-023-13033/12) dotyczącego interpelacji posła na Sejm RP pana Macieja Orzechowskiego oraz grupy posłów w sprawie wykonywania zawodu ratownika narciarskiego uprzejmie przedstawiam następujące informacje.
Ustawa z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich (Dz. U. z 2011 r. Nr 208, poz. 1241), zwana dalej ustawą, nie określa, jakie kwalifikacje powinien posiadać kandydat na ratownika narciarskiego. Ustawa określa jedynie warunki, jakie musi spełniać osoba, aby mogła zostać uznana za ratownika narciarskiego. Zgodnie z art. 2 pkt 10 ustawy ratownikiem narciarskim jest osoba spełniająca wymagania określone w ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym dla lekarza systemu, pielęgniarki systemu, ratownika medycznego lub ratownika lub posiadająca ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, oraz ukończyła szkolenie w zakresie transportu osób potrzebujących pomocy na zorganizowanych terenach narciarskich, organizowane przez podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa górskiego.
Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy za zapewnienie warunków bezpieczeństwa osób przebywających na zorganizowanych terenach narciarskich odpowiada zarządzający tymi terenami. Natomiast art. 19 ust. 2 określa katalog działań, które składają się na zapewnienie warunków bezpieczeństwa na zorganizowanych terenach narciarskich. Jednym z takich działań jest zapewnienie ratownictwa narciarskiego. Jednocześnie, zgodnie z art. 32 ustawy, zarządzający zorganizowanym terenem narciarskim organizuje i finansuje działania ratownicze podejmowane w ramach ratownictwa narciarskiego na terenie przez niego zarządzanym. Zarządzający zorganizowanym terenem narciarskim może zatrudnić osobę mogącą podejmować działania w ramach ratownictwa narciarskiego (ratownik narciarski lub ratownik górski) albo w drodze umowy może zlecić wykonywanie ratownictwa narciarskiego podmiotowi uprawnionemu do wykonywania ratownictwa górskiego.
W związku z powyższym zarządzający zorganizowanym terenem narciarskim zobowiązany jest do zapewnienia ratownictwa narciarskiego, czyli organizowania i udzielania pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na zorganizowanych terenach narciarskich.
Pragnę podkreślić, że zgodnie z art. 54 ustawy obecnie funkcjonują dwa podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa górskiego - TOPR i GOPR. Należy wskazać, że ustawodawca w gestii zarządzającego zorganizowanym terenem narciarskim pozostawił decyzję o tym, w jaki sposób zorganizuje i sfinansuje działania ratownicze na zarządzanym przez siebie zorganizowanym terenie narciarskim. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy prawo nadawania uprawnień ratowniczych i instruktorskich w zakresie ratownictwa narciarskiego przyznano podmiotom uprawnionym do wykonywania ratownictwa górskiego, nie określając jednocześnie sposobu i czasu, na jaki nadają te uprawnienia.
Według danych GOPR i TOPR, na dzień 18 stycznia 2012 r., uprawnienia ratownika narciarskiego przyznane zostały 97 osobom. Jednocześnie w strukturach TOPR zrzeszonych jest 136 osób legitymujących się wymaganymi prawem kwalifikacjami ratownika górskiego, natomiast w GOPR - 1509.
Ponadto należy zaznaczyć, że Zarząd Główny GOPR podjął uchwałę nr 19/IX/2011 w sprawie zatrudnienia ratowników GOPR na zorganizowanych terenach narciarskich, na mocy której członek GOPR może wykonywać funkcje ratownika górskiego na zorganizowanych terenach narciarskich wyłącznie na podstawie umowy zawartej przez GOPR z osobą zarządzającą zorganizowanym terenem narciarskim.
Ustawodawca nie przewidział kar dla zarządzających zorganizowanymi terenami narciarskimi za nieprzestrzeganie przepisów ustawy dotyczących zapewnienia warunków bezpieczeństwa na zorganizowanych terenach narciarskich w zakresie zapewnienia ratownictwa narciarskiego. Niemniej jednak, w szczególności w przypadku zaistnienia wypadku na takim terenie, poszkodowany może dochodzić swoich praw od zarządzającego zorganizowanym terenem narciarskim na zasadach ogólnych, w zakresie odpowiedzialności cywilnej lub karnej.
Z poważaniem
Podsekretarz stanu
Stanisław Rakoczy
Warszawa, dnia 23 stycznia 2013 r.