3 punkt porządku dziennego:

Poseł Bartosz Kownacki:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt w imieniu Klubu Parlamentarnego Solidarna Polska przedstawić stanowisko wobec niniejszego projektu.

    Już sama analiza, sama lektura uzasadnienia tego projektu pozwala znaleźć szereg argumentów, które przemawiają za tym, ażeby go odrzucić w pierwszym czytaniu. Analiza uzasadnienia tego projektu pozwala mieć wątpliwości, jaki był rzeczywisty cel wnioskodawców. Pozwolę sobie jeszcze raz przytoczyć niektóre fragmenty tego uzasadnienia.

    Uchylenie art. 226 Kodeksu karnego ma gwarantować swobodę wyrażania myśli i okazywania swoich przekonań. - To jest nowość. Rozumiem, że państwo wnioskodawcy uważają, że w Polsce nie można swobodnie wyrażać swoich myśli, nie można swobodnie okazywać swoich przekonań. Faktycznie w bardzo groźnym państwie żyjemy, w bardzo niebezpiecznym państwie.

    Dalej czytamy, że przepis art. 226 Kodeksu karnego blokuje wszelką krytykę, nie pozwala na otwartą debatę. - Faktycznie, nie można w Polsce nikogo krytykować, my tu mamy Białoruś, panie i panowie wnioskodawcy.

    Dalej w uzasadnieniu tego projektu czytamy, że art. 226 musi być wykreślony, bo musi istnieć prawo do dosadnego i być może obraźliwego języka. Jeszcze raz powtórzę: musi istnieć prawo do dosadnego i być może obraźliwego języka.

    No i wiemy teraz, szanowni państwo, o co chodzi wnioskodawcom. Oni już czekają na to, ażeby być komediantami w tym parlamencie. Zamiast uczestniczyć w merytorycznej debacie nad stanem państwa, chcą obrzucać się epitetami, bo w ten sposób łatwiej zaistnieć gdzieś w mediach, w ten sposób łatwiej uzyskać parę punktów procentowych. Łatwiej jest kogoś obrazić, aniżeli zaproponować konkretny projekt.

    Wysoki Sejmie! Mam propozycję dla posłów wnioskodawców. Skoro tak trudno idzie wam wyrażanie swoich myśli, sugeruję, żebyście wrócili na lekcje języka polskiego, poszli do biblioteki i przeczytali kilka książek, a być może wtedy język giętki pozwoli wam wyrazić to, co pomyśli głowa, oczywiście jeżeli głowa myśli, bo jeśli nie myśli, to trudno, to można tylko obrażać się, używając epitetów.

    Mam wrażenie, szanowni państwo, że nie rozróżniacie dwóch pojęć: manifestacji przekonań, krytyki i debaty od zwykłego braku szacunku dla języka polskiego. Sugerowałbym także, szanowni państwo, abyście zanim złożycie projekt, skontaktowali się z choćby najbardziej poślednim prawnikiem. Mówiliście bardzo długo, jako przykład podaliście sprawę mojego klienta, pana Roberta Frycza. Ale to nie jest ten przepis, to nie jest art. 226 Kodeksu karnego. Radzę wam także, abyście zanim złożycie jakiś projekt, dokonali jego wnikliwej analizy. Bo nie jest tak, iż to ze względu na subiektywne przekonanie konkretnego funkcjonariusza wszczynane jest wobec kogoś postępowanie karne i ktoś może ponieść odpowiedzialność karną, tylko ze względu na kryterium obiektywne, obiektywny stan faktyczny, który pozwala ocenić, czy rzeczywiście doszło do znieważenia i ktoś podlega ocenie prokuratury i sądu. Nie ma znaczenia subiektywne przekonanie danej osoby, że została znieważona, dlatego że ratio legis tego przepisu to ochrona powagi i autorytetu państwa polskiego.

    Jest jeszcze jeden aspekt, który państwo pominęliście. Koncentrując się na art. 226 Kodeksu karnego, mówicie o tym, jak to politycy prawdopodobnie mszczą się na tych wyborcach, którzy na nich nie zagłosowali, ciągają ich po sądach, po prokuraturach. Nie. Faktycznie ten problem sprawia szereg problemów zwykłym obywatelom, którzy - na przykład w wyniku interwencji policjanta czy strażnika miejskiego, którzy nadużywają tego przepisu, dokonują jego nadinterpretacji - są później ścigani przez organy państwa. Jednak ze względu na to, jakie ratio legis, jaki cel wam przyświeca - powiedziałem o tym na początku - ze względu na to, że nie chodzi wam o dobro obywateli, tych zwykłych obywateli, którzy są ścigani, tylko chodzi wam o to, żeby odgrywać cyrk w parlamencie, Klub Parlamentarny Solidarna Polska będzie głosować za odrzuceniem tego projektu w pierwszym czytaniu. Szkoda czasu na to, by debatować nad populistycznymi projektami, zamiast rozmawiać o ważnych dla państwa sprawach. Dziękuję bardzo. (Oklaski)