Poseł Marek Domaracki:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W roku 2012 przypada 70. rocznica powstania Armii Krajowej - silnej, dobrze zorganizowanej armii działającej w podziemiu w okresie II wojny światowej. Jej pierwszym dowódcą był urodzony 25 grudnia 1895 r. w Piotrkowie Trybunalskim Stefan Rowecki. Wywodził się on z urzędniczej rodziny o szlacheckim rodowodzie. Już przodkowie Stefana Roweckiego służyli w rozmaitych jednostkach wojskowych. Po swoim prapradziadzie odziedziczył drugie imię - Paweł. Jego rodzicami byli Stefan Augustyn Leon Rowecki i Zofia z domu Chrzanowska. Mały Stefan od najmłodszych lat był uczony w domu rodzinnym miłości do ojczyzny.

    W roku 1906 rozpoczął edukację w piotrkowskim gimnazjum. Dał się poznać jako energiczny chłopak z patriotycznym zacięciem. W latach 1910-1911 stworzył grupę młodych ludzi, którzy zdecydowali się na kolaborację z zaborcą. Wybijali szyby, nierzadko bili uczniów szkół zaborczych. W wyniku takich ekscesów Stefan Rowecki zmuszony był opuścić rodzinne miasto - Piotrków Trybunalski. Przeniósł się do stolicy, do Warszawy.

    W latach 1912-1913 rozpoczyna naukę na Wydziale Elektrycznym Szkoły Mechaniczno-Technicznej Wawelberga i Rotwanda. Zostaje też przyjęty do Polskich Drużyn Strzeleckich. W 1913 r. dokonuje śmiałej akcji - on i jego grupa dewastują rosyjskie ozdoby przygotowane w Piotrkowie na 300-lecie panowania dynastii Romanowów. Od 1917 r. do 1918 r. jest internowany i przebywa w obozie w Beniaminowie. Po wyjściu dzielnie - pogubiłem się lekko, przepraszam bardzo - służy na froncie. Jest porucznikiem. Jednocześnie pracuje w Szkole Podchorążych. W listopadzie 1918 r. bierze udział w rozbrajaniu Niemców.

    W 1939 r. Rowecki dostał zadanie sformowania brygady pancerno-motorowej w Warszawie. Warszawska brygada była drugą zmotoryzowaną jednostką Wojska Polskiego. W początkowej fazie II wojny światowej pułkownik Rowecki przeszedł pod dowództwo Armii Lublin, osłaniał przeprawę rozbitej Armii Prusy generała Dęba-Biernackiego. Brał też udział w walkach pod Tomaszowem Lubelskim. Niestety bitwa o Tomaszów nadszarpnęła siły Polaków i zdruzgotała generała Piskora, który nakazał zniszczenie dokumentów i oddanie się do niewoli.

    Rowecki postanowił wyruszyć do stolicy. Razem z małą grupką żołnierzy dotarł do Warszawy 27 września 1939 r. W następnych miesiącach Władysław Sikorski powierza Roweckiemu przywództwo nad okręgiem nr 1, a w marcu 1940 r. zostaje mianowany komendantem Związku Walki Zbrojnej. W 1943 r. Rowecki zostaje zatrzymany przez Niemców. Niemieccy policjanci wpadli na trop ˝Grota˝, używając informacji dostarczonych przez członków Armii Krajowej. Roweckiego przewieziono na aleję Szucha, a stamtąd do Berlina. Niemcy proponowali generałowi utworzenie wspólnego frontu antybolszewickiego. Generał był jednak nieugięty.

    W połowie lipca 1943 r. osadzono go w obozie koncentracyjnym, gdzie przebywał do śmierci. Po wybuchu powstania warszawskiego, 1 sierpnia 1944 r. niemiecki dowódca SS Himmler zlecił zamordowanie Roweckiego. Nastąpiło to w pierwszych dniach sierpnia 1944 r. W międzyczasie ˝Grot˝ został awansowany przez emigracyjne władze do stopnia generała dywizji.

    Jestem dumny z tego, że los chciał, abym urodził się, wychowywał i mieszkał w Piotrkowie Trybunalskim - rodzinnym mieście wielkiego patrioty, bohatera Stefana Grota-Roweckiego. Cześć jego pamięci. Dziękuję bardzo. (Oklaski)