6 punkt porządku dziennego:

Informacja Rady Ministrów o działaniach podejmowanych w 2010 roku na rzecz realizacji postanowień uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 sierpnia 1997 r. Karta Praw Osób Niepełnosprawnych (druk nr 46) wraz ze stanowiskiem Komisji Polityki Społecznej i Rodziny (druk nr 163).

Poseł Piotr Walkowski:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowny Panie Ministrze wraz z Współpracownikami! W dniu dzisiejszym omawiamy kwestię dotyczącą informacji Rady Ministrów w sprawie działań rządu w zakresie Karty Praw Osób Niepełnosprawnych.

    Praktycznie zmierzamy już do końca tej dyskusji, występuję w takim momencie, że mogłem wysłuchać różnych opinii, od tych pozytywnych, przez te lekko negatywne, aż do opinii, która została przedstawiona przed chwilą, gdzie była mowa o zamiarze odrzucenia informacji. Wsłuchałem się, że informacja zawiera zbyt dużo danych, ale to Sejm ustalił, że ma być to dokument w formie informacji, nie sprawozdania. Jednakże wiem, pracując trzeci rok w Sejmie, że informacje, które są tutaj zawarte, były wykorzystywane do działań chociażby w roku 2011 i w kwestii obecnie przygotowanych zmian legislacyjnych. Dlatego też troszeczkę ciężko odnosić się do sytuacji zaprzeszłej, mając za sobą doświadczenia z realizacji zadań legislacyjnych, które w pewnym stopniu poprawiły tę sytuację.

    Szanowni Państwo! Pamiętam końcówkę roku 2010, kiedy z przyczyn, o których mówimy, ponieważ chcemy, ażeby sytuacja ekonomiczna osób niepełnosprawnych się poprawiała, troszeczkę nakręcaliśmy kwestie zatrudnienia, namawialiśmy różnych pracodawców do zwiększania zatrudnienia. No i stało się tak, że system, jakim jest Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, stał się troszeczkę niewydolny. Z tego też względu była w czwartym kwartale 2010 r. konieczność przeprowadzenia dość szybkich zmian, które umożliwiłyby dalsze funkcjonowanie tego systemu, będącego jednak tym instrumentem, który służy rozwiązywaniu tych problemów.

    Moja koleżanka i koledzy, którzy występowali przede mną, dość precyzyjnie ustosunkowali się do informacji zawartych w tym dokumencie. Ja chciałbym zwrócić uwagę na kwestie barier, które występują, skupić się na tych kwestiach. Pierwsza bariera to jest wykształcenie. Podany tutaj procent osób z wyższym wykształceniem - ledwie przekroczone 6% - wynika z barier, które praktycznie od początku życia niepełnoletnie osoby niepełnosprawne napotykają na swojej drodze w zakresie kształcenia. Bariery stopniowo są likwidowane, ale ten procent - te 6% - w stosunku do procenta wszystkich osób dorosłych, które mają wyższe wykształcenie, jest kilkakrotnie mniejszy z tego powodu. Jest to dość duże zapóźnienie. Powinniśmy dążyć do tego, żeby to była chociażby tylko jednokrotność, a jest to co najmniej trzykrotnie więcej. Są to bariery, które dotyczą wychowania przedszkolnego, szkół podstawowych i gimnazjów, szkół średnich i studiów wyższych. Te bariery nie do końca możemy zlikwidować. Zresztą młode osoby natrafiają na te same bariery, które później zdarzają się w życiu dorosłym. Osoby, które podejmują pracę zawodową, mają o wiele więcej utrudnień w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych, jak również w kwestiach dotyczących chociażby przemieszczania się do pracy. Z tego też względu dobrze, że poprawia się sytuacja w zakresie pokonywania barier komunikacyjnych. Są nowe wagony, nowe środki komunikacji publicznej, autobusy, coraz więcej jest wprowadzanych na rynek środków bądź to z niskim podwoziem, bądź to z możliwością dostosowania do korzystania z tego dla osób niepełnosprawnych. Praktycznie należy to utrzymywać, może nawet dobrze by było iść w tym kierunku, żeby tak jak w zakresie oddawania do użytku nowych lokali użyteczności publicznej wprowadzić już nakaz przystosowania do obsługi osób niepełnosprawnych - tak jak w urzędach likwidowane są bariery - tak samo tutaj do tego doprowadzić. Oczywiście również przeprowadza się systematycznie większe, generalne remonty tych budynków. To również związane jest z tym, że bariery są likwidowane.

    Kwestie dotyczące zatrudnienia, samozatrudnienia - ja już tu mówiłem o tym problemie. W pewnym momencie zwiększyło się zatrudnienie z wykorzystaniem środków PFRON, po 2010 r. zmniejszyło się, najprawdopodobniej za rok będziemy mówili o pogarszającej się sytuacji, omawiając informację za 2011 r. Jednakże nowe wchodzące technologie dają nam coraz większe możliwości wykorzystania dużego potencjału osób niepełnosprawnych na naszym rynku. Rynek usług rośnie, coraz bardziej się rozrasta, zakres prac usługowych daje możliwości - kwestie świadczenia teleusług, usług teleinformacyjnych, wykorzystania Internetu, sklepy internetowe, gdzie realizuje się zamówienia różnego rodzaju. Dzięki temu można chociażby zatrudnić taką osobę w miejscu zamieszkania, dostarczając odpowiednie urządzenia.

    Szanowni państwo, chciałbym zwrócić uwagę, że przynajmniej w moim odbiorze sytuacja się poprawia. Pan kolega sprawozdawca Sławek Piechota mówił tutaj o uporządkowaniu spraw przez pana ministra - pełnomocnika Jarosława Dudę. Ja chciałbym niejako dołączyć się do tego - nie byłoby takiej możliwości działania bez wsparcia tandemu. Sławek mówił o Marku Plurze, który jest nieobecny, a miał sprawozdawać, ale nie wymienił swojej osoby, a właściwie w komisji polityki społecznej w zakresie dążenia do przyjmowania nowych rozwiązań jest to tandem. Piechota - Plura, Plura - Piechota to jest ten tandem, który mobilizuje członków komisji, mobilizuje również pełnomocnika i jego urząd do dokonywania tych zmian. Mam na myśli chociażby kwestie dotyczące pokonywania barier, które zaczęliśmy podejmować co prawda już po roku 2010, kilkakrotne informacje na temat ustawy o pracownikach służby cywilnej, język migowy w ubiegłym roku, kwestia dostosowania lokali, jak również zmiany prawa wyborczego, umożliwienia bezpośredniego wyboru przez osobę bądź też przez pełnomocnika, kwestie ekonomiczne. Na finiszu udało nam się ustawą o rencie socjalnej zwiększyć możliwości ekonomiczne. Naszym życzeniem docelowym jest przyjęcie Konwencji praw osób niepełnosprawnych. Myślę, że w tym roku, bo mamy przecież rok osób starszych, a w tej akurat grupie wiekowej jest najwięcej osób niepełnosprawnych, powinniśmy w Sejmie podjąć działania na rzecz legislacji przybliżającej ten jakże ważny moment, w którym byłoby możliwe przyjęcie konwencji z 2009 r.

    I już na koniec, bo mam 19 sekund. Szanowni państwo, ten system by nie funkcjonował, gdyby nie dziesiątki czy setki, a nawet tysiące organizacji pozarządowych i wolontariuszy, którzy współdziałają, wykonują te zadania. I tutaj w ostatnich słowach chciałbym podziękować właśnie przedstawicielom (Dzwonek) organizacji pozarządowych za to, że rozwiązują wiele spraw - dla siebie co prawda, ale również rozwiązując problemy rządu. Dziękuję bardzo.

6 punkt porządku dziennego:

Informacja Rady Ministrów o działaniach podejmowanych w 2010 roku na rzecz realizacji postanowień uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 sierpnia 1997 r. Karta Praw Osób Niepełnosprawnych (druk nr 46) wraz ze stanowiskiem Komisji Polityki Społecznej i Rodziny (druk nr 163).

Poseł Piotr Walkowski:

    Panie marszałku, oczywiście klub Polskiego Stronnictwa Ludowego przyjmuje tę informację. (Wesołość na sali)