14 punkt porządku dziennego:

Poseł Stanisław Piotrowicz:

    Dziękuję bardzo.

    Pani Marszałek! Panie i Panowie Posłowie! Bywa tak, że podejmowaniu decyzji czasami towarzyszą nadmierne emocje. Te, jak wiadomo, nigdy nie są dobrym doradcą. Zdarza się też i tak, że decyzja podejmowana jest w obliczu błędnego przeświadczenia o nieistniejących faktach, względnie o faktach tylko medialnych. Te okoliczności skłaniają mnie do tego, by ponownie prosić Wysoką Izbę o rozważenie przyjęcia kandydatury pana Karola Adama Karskiego na stanowisko zastępcy przewodniczącego Trybunału Stanu. Z uwagi na to, że nie tak dawno miałem zaszczyt w imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość prezentować tę osobę jako kandydata na zastępcę przewodniczącego Trybunału Stanu, przeto ograniczę się tylko do krótkiej, zwięzłej charakterystyki.

    Pragnę podkreślić, że pan Karol Adam Karski urodził się dnia 13 maja 1966 r. w Warszawie. Jest absolwentem dwóch wydziałów Uniwersytetu Warszawskiego: Wydziału Prawa i Administracji oraz Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych. Jest doktorem habilitowanym i pracownikiem naukowym Uniwersytetu Warszawskiego. Wykłada też na wielu innych uczelniach Polski. Jest autorem kilkudziesięciu publikacji naukowych, był parlamentarzystą, samorządowcem. Myślę, że te fakty, wolne od emocji, powinny spotkać się z akceptacją, doprowadzić do pełnej akceptacji kandydatury pana Karola Karskiego na zastępcę przewodniczącego Trybunału Stanu. Tym samym Izba da wyraz poszanowaniu tradycji, która istniała w parlamencie.

    Mam również zaszczyt w imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość zarekomendować na stanowisko członka Trybunału Stanu pana Zbigniewa Romaszewskiego, wicemarszałka i senatora, jedynego senatora w Rzeczypospolitej Polskiej, który pełnił tę zaszczytną funkcję od zarania, od 1989 r., aż do 2011 r. Podkreślam, że jako jedyny był senatorem przez wszystkie kadencje. To człowiek zasłużony w walce o prawa człowieka.

    Pan Zbigniew Romaszewski urodził się w 1940 r. W 1964 r. ukończył studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1976 r., po protestach robotniczych w Radomiu i Ursusie wywołanych przez drastyczną podwyżkę cen żywności, uczestniczył w organizowanej przez Komitet Obrony Robotników - KOR akcji pomocy represjonowanym. Od 1977 r. był członkiem Komitetu Samoobrony Społecznej KOR, a wraz z żoną Zofią prowadził biuro interwencyjne rejestrujące przypadki łamania praw człowieka i niosące ofiarom bezprawia pomoc prawną i materialną. Na przełomie lat 1979 i 1980 zorganizował Komisję Helsińską nadzorującą wprowadzanie w życie postanowień KBWE. To pod jego redakcją komisja opublikowała raport madrycki kompleksowo omawiający stan przestrzegania praw człowieka w PRL, w oparciu o konkretne, zarejestrowane przez biuro interwencyjne przypadki łamania prawa.

    W październiku 1980 r. pan Zbigniew Romaszewski obronił doktorat w Instytucie Fizyki Polskiej Akademii Nauk, gdzie pracował od ukończenia studiów do 1983 r. Po zwolnieniu z więzienia w 1984 r., w którym został osadzony w stanie wojennym za działalność społeczno-polityczną, centralne władze Polskiej Akademii Nauk uniemożliwiły mu podjęcie dalszej pracy w Instytucie Fizyki w Warszawie. Po przeniesieniu się do Krakowa do Instytutu Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego został zatrudniony jako redaktor ˝Acta Physica Polonica˝. W latach 1980-1981 kierował Komisją Interwencji i Praworządności NSZZ ˝Solidarność˝. Został wybrany do Prezydium NSZZ ˝Solidarność˝ Zarządu Regionu Mazowsze, a następnie do Komisji Krajowej.

    W stanie wojennym, poszukiwany przez SB, ukrywał się. W tym czasie zorganizował podziemne Radio Solidarność. Pierwszą audycję nadano 12 kwietnia 1982 r. w Warszawie. Był aresztowany 29 sierpnia 1982 r. Był sądzony w dwóch kolejnych procesach twórców Radia Solidarność i KSS KOR i więziony od 1982 r. do 1984 r. Po uwolnieniu kierował reaktywowaną w podziemiu Komisją Interwencji i Praworządności NSZZ ˝Solidarność˝, która zajmowała się dokumentowaniem przypadków represji i pomocą ofiarom. W 1988 r. komisja organizowała pomoc dla strajkujących robotników w Stalowej Woli, Nowej Hucie, kopalniach Górnego Śląska, Szczecinie, Gdańsku. Jeszcze w czasach PRL, w roku 1988, zorganizował nielegalną, choć jawną, I Międzynarodową Konferencję Praw Człowieka w kościele w Mistrzejowicach w Nowej Hucie pod Krakowem.

    Senator siedmiu kadencji Senatu Rzeczypospolitej. W VII kadencji został wybrany wicemarszałkiem Senatu. W czasie kadencji I, II, IV i VI przewodniczył Komisji Praw Człowieka i Praworządności, a w 1998 r. założył Fundację Obrony Praw Człowieka, która w 50. rocznicę uchwalenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka zorganizowała w Warszawie kolejną, III Międzynarodową Konferencję Praw Człowieka. Aktywny uczestnik szeregu inicjatyw na rzecz praw człowieka i demokracji na świecie. Można powiedzieć, że pan Zbigniew Romaszewski jest ikoną człowieka walki o wolność i demokrację. Nie tak dawno został uhonorowany przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Orderem Orła Białego.

    Jestem głęboko przekonany, że Wysoka Izba pozytywnie ustosunkuje się do zaprezentowanych przeze mnie kandydatur. Bardzo serdecznie dziękuję. (Oklaski)