Poseł Tadeusz Woźniak:

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Zdecydowałem się na wygłoszenie tego oświadczenia jako protestu przeciwko haniebnemu sposobowi procedowania, a w zasadzie nieprocedowania, nad niektórymi projektami ustaw czy też uchwał, które wpływają do Wysokiej Izby.

    W dniu jutrzejszym będziemy obchodzić, można powiedzieć, jubileusz, bo mija 6 lat od momentu, kiedy po raz pierwszy do laski marszałkowskiej został skierowany projekt uchwały w sprawie ustanowienia Dnia Praw Rodziny. Było to 9 października 2009 r. Marszałek Sejmu Bronisław Komorowski skierował ten projekt do Komisji Polityki Społecznej i Rodziny kierowanej przez pana Sławomira Piechotę. Do końca VI kadencji Sejmu ten projekt nie doczekał się pierwszego czytania. W VII kadencji Sejmu w dniu 13 stycznia 2012 r. ponownie złożyliśmy projekt uchwały w sprawie ustanowienia Dnia Praw Rodziny, był to projekt zawarty w druku nr 139. Projekt ten do końca ubiegłego roku także nie doczekał się pierwszego czytania, a następnie został wycofany po wyborach samorządowych, kiedy grupa posłów odeszła, aby pełnić swoje funkcje w samorządach powiatowych, lokalnych czy innych. W dniu 19 stycznia 2015 r. ponownie złożyliśmy ten projekt, został on zawarty w druku nr 3114. Do końca VII kadencji Sejmu on także nie doczekał się pierwszego czytania.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zmieniło się czterech marszałków Sejmu, minęły dwie kadencje, a projekt z pozoru niekontrowersyjny, niekosztujący budżetu państwa nawet jednej złotówki nie doczekał się pierwszego czytania. Kiedy rozmawiałem z posłami Platformy, niektórzy to uzasadniali, mówili, że nie może być Dnia Praw Rodziny, ponieważ konstytucja nie definiuje rodziny i oni nie wiedzą, co to rodzina. Myślę, że każdy normalny człowiek wie, co to rodzina, i wie, że rodzina powinna mieć swoje prawa.

    W związku z powyższym pozwolę sobie na koniec VII kadencji odczytać ten projekt, aby wybrzmiał z tej trybuny i abyście państwo mogli zrozumieć, czy też nie zrozumieć, co takiego było w tym projekcie, że Platforma Obywatelska przez 6 lat blokowała jego pierwsze czytanie.

    ˝Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia... w sprawie ustanowienia Dnia Praw Rodziny.

    Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, zatroskany o przyszłość małżeństwa i rodziny jako trwałego związku mężczyzny i kobiety otwartego na przekazywanie życia i zaspokojenie podstawowych potrzeb każdego człowieka, ustanawia 22 dzień października każdego roku Dniem Praw Rodziny.

    Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, uznając, że rodzina będąca podstawową komórką społeczną stanowi fundament bytu państwa i podwaliny jego rozwoju, poleca wszystkim obywatelom, instytucjom i władzom stałą troskę o rodzinę, o jej prawa i harmonijny rozwój.

    Sejm Rzeczypospolitej Polskiej zachęca wszystkie rodziny do komplementarnego wypełniania ich zadań, a także do obrony i umacniania należnych im praw.

    Sejm Rzeczypospolitej Polskiej dołoży wszelkich starań, w tym poprzez stanowienie odpowiedniego prawa i sprawowanie funkcji kontrolnej, aby rodziny w Rzeczypospolitej Polskiej mogły czuć się bezpiecznie, trwając w przeświadczeniu o stałej, opiekuńczej trosce państwa o ich byt materialny i wszechstronny rozwój˝.

    Cóż złego, cóż takiego nadzwyczajnego było w tym projekcie, że przez 6 lat nie doczekał się on pierwszego czytania? Panie marszałku, darzę pana ogromnym szacunkiem. Proszę pana, aby przekazał pan te trzy druki pani marszałek Sejmu Małgorzacie Kidawa-Błońskiej, aby zrozumiała, w jaki sposób prowadzono czy też nie prowadzono procedowania nad projektami uchwał, które były niewygodne dla rządzących. Nie można zrozumieć dlaczego, ja tego nie rozumiem. Mogliśmy dyskutować, ewentualnie mogliśmy zmieniać jakieś słowa czy nawet zdania, które tam były zawarte, ale żeby przez 6 lat nie dopuścić do pierwszego czytania, to jest po prostu haniebne. Jeżeli pan pozwoli, panie marszałku (Dzwonek), przekażę na pana ręce te trzy projekty. Dziękuję za uwagę.