17 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o poselskim projekcie ustawy o wsparciu kredytobiorców znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej (druki nr 3859 i 3944).

Poseł Krystyna Skowrońska:

    Chciałabym zacząć od podziękowania panu przewodniczącemu Janowi Łopacie, który w swoim wystąpieniu stwierdził, że poprawki składane, rozpatrywane w trakcie prac parlamentarnych jest to rzecz normalna. Jest to tryb pracy komisji, podkomisji, jeżeli są powoływane, jeżeli są wątpliwości.

    W tym zakresie, odpowiadając pani poseł Zubie, chodzi o przekształcenie modelu, przypisanie decyzji i przekazanie go w pierwotnym projekcie staroście w trybie, o którym mówiłam, który był stosowany, sami mówiliśmy, że może inny tryb być lepszy, czyli związanie z tym procesem kredytodawców i Banku Gospodarstwa Krajowego uznaliśmy za lepsze. A zatem zawsze lepsze wypiera to, co było krytykowane. Myślę, że to jest ważne, że wsłuchaliśmy się we wszystkie głosy, które padały w trakcie pierwszego czytania na tej sali.

    Chcę panią poseł Zubę zapewnić, że projekt nie był pisany na kolanie. Jeśli chodzi o stały brak wsparcia dla innych kredytobiorców, określiliśmy, że jest to projekt adresowany do wszystkich, którzy zaciągnęli kredyty mieszkaniowe złotowe i walutowe. Nie pojawił się żaden inny projekt, który mówił o wsparciu kredytobiorców. Pojawiają się głosy. Nie ma problemu, żeby ktokolwiek, czy grupa posłów, złożył projekt poselski, który o tym mówi. Takiego projektu nie ma i takich poprawek w trakcie procedowania nad tym projektem nie było. Przypomnę, że toczy się dyskusja, czy w każdym zakresie wszystkim pomagać. Dotychczas takiego modelu polski system wspierania... Trzeba jeszcze powiedzieć, że musi być spełnione określone kryterium. Mówimy o tym kryterium ważnym, istotnym, żeby nie pojawiała się tzw. pomoc publiczna.

    Ważne jest, czego nie zaakcentowałam, że obciążone z racji wejścia tej ustawy są banki. Na fundusz wsparcia składają się banki i z tego tytułu będą ponosiły koszty, czyli w ocenie skutków wprowadzenia tej ustawy przypisano to funkcjonowanie, czyli wypełnienie tego funduszu, udzielenie wsparcia bankom. Budżet nie angażuje się w tym zakresie w żadne wsparcie.

    Chciałabym poinformować, że w sprawie tzw. kredytów frankowych, tak nazywamy w skrócie tę ustawę, bo to dotyczy wsparcia kredytobiorców, restrukturyzacji kredytów, tych, którzy zaciągnęli kredyty walutowe, doskonale państwo pamiętacie, że 5 sierpnia już w komisji padła poprawka, która wskazywała podział tego przewalutowania, podzielenia się tym wsparciem, w projekcie było 50:50, 90% - banki, 10% - klienci. To spowodowało nową okoliczność związaną z kosztami wejścia w życie tej ustawy.

    Jestem przekonana, że przeczytaliście państwo na ten temat wszystko, co było w mediach, wszystkie ekspertyzy i opinie, które wpłynęły do komisji, którymi dzieliłam się z członkami Komisji Finansów Publicznych, były jawne i umieszczone, a płynęły z Komisji Nadzoru Finansowego, Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, od ministra finansów i od prezesa Narodowego Banku Polskiego. Ostatecznie, pani minister dzisiaj tego nie przypominała, ale mówiła już o tym, tym zagadnieniem zajmował się Komitet Stabilności Finansowej. To było ważne wydarzenie. W informacjach czy w opiniach skierowanych do komisji przedstawiciele tych instytucji, o których mówiłam, wskazywali na uwagi i wątpliwości natury konstytucyjnej. Byliśmy w trakcie procedowania w Sejmie i mówiono, że norma konstytucyjna została zastąpiona jedną normą zabezpieczenia ważnego interesu społecznego, który równoważył te dwie normy - normę konstytucyjną i ważny interes społeczny. Znaleźliśmy się w zdecydowanie innej sytuacji. Senat powrócił w swojej uchwale do kształtu z projektu przedłożenia, które było przedłożeniem poselskim.

    W związku z dużymi wątpliwościami tych organów i instytucji zwróciłam się o przedłożenie opinii przez wybitnych konstytucjonalistów i ten termin został określony na poniedziałek w tym tygodniu. Gdyby one zostały w tym pierwotnym terminie sporządzone, na pewno przekazałabym państwu tę informację. Chciałabym powiedzieć, że poprosił o przesunięcie tego terminu jeden z profesorów, a druga osoba zrezygnowała, bo uważała, że nie jest to czas, w którym może przygotować odpowiednią ekspertyzę. W takim stanie się znajdujemy.

    Jaki jest koszt tego przedsięwzięcia i jakie są jego skutki, to państwo doskonale wiedzą. Pierwotnie planowany - 9,5 mld zł, rozszerzony o normy powierzchni - do 11 mld zł, po wprowadzeniu poprawek, które zostały przyjęte w Sejmie - 22 mld zł. Myślę, że to będzie leżało po stronie komisji, ale ten projekt jeszcze nie został wprowadzony pod obrady. W tej sprawie zebrało się prezydium komisji i decyzja ta należy do całego prezydium Komisji Finansów Publicznych. Z ostatnich informacji wynika, iż złożone pozwy w sprawie tzw. kredytów frankowych i stosowania określonych norm w jednym z sądów będą rozpatrywane jako pozew zbiorowy. A zatem w Polsce toczą się postępowania w tych sprawach. Zwróciłam się z prośbą poprzez ministra sprawiedliwości do prezesów sądów, bo nie ma innej drogi, że jeżeli są ustalane terminy i wnoszone pozwy przez kredytobiorców, którzy zaciągnęli kredyty walutowe, aby - jeśli to możliwe - terminy ustalania rozpraw były jak najkrótsze od daty wniesienia pozwu. To tyle.

    Chciałabym powiedzieć jeszcze jedno. Mimo wszystkich krytycznych słów, które ze strony pani poseł tutaj padały, chciałabym pani poseł serdecznie podziękować za udział i pracę w komisji. Obserwowaliśmy to i wczoraj nie zostały zakończone prace nad tym projektem, dlatego że nie było kworum. Pani poseł, chciałabym podziękować za to, że możemy się różnić, możemy mieć krytyczne oceny pewnych projektów, ale nad nimi pracujemy. Za to chciałabym pani poseł bardzo serdecznie podziękować.

    Myślę, że na wszystkie pytania, które padały, udzieliłam odpowiedzi. Jeśli w kolejnej kadencji pojawią się takie projekty, to będziemy nad nimi pracować. Na tej sali nie było użytego argumentu o dobrym czasie, czyli o 2005 r., 2007 r. Jaki to był okres? Chciałabym państwu powiedzieć i przypomnieć tym z państwa posłów, których wtedy nie było w parlamencie, że w 2005 r. na koniec kadencji rządów SLD pozostała w budżecie nadwyżka w wysokości 6 mld zł. A zatem był to dobry start i również o tym warto pamiętać. Pracowałam wtedy w Komisji Finansów Publicznych, staraliśmy się bardzo oszczędnie gospodarować środkami publicznymi. W stosunku do wszystkich założeń i tego, jak wtedy wyglądały dochody, wspomnianych 6 mld zł, trzeba powiedzieć, że nie zostały one w całości rozdane, nie zostały w całości skonsumowane przez poprzedni rząd, a stanowiły wiano - myślę, że dobre wiano - i potem zostały skonsumowane. A zatem tak naprawdę wszystkich zasług też nie można sobie przypisywać. Czasami dziwię się, słysząc argumenty, że nikt nie próbuje - polityka jest polityką - powiedzieć, że w 2010 r. była największa powódź stulecia i koszty szacowane były przez niektórych na 10 mld zł, a przez innych na 20 mld zł. Na wsparcie zostały przekazane z budżetu ogromne środki - jak nigdy wcześniej. Zgoda, one zostały przekazane osobom, które miały określone szkody wywołane powodzią, ale wtedy państwo, rząd Platformy Obywatelskiej i PSL-u dał te pieniądze. Myślę, że warto o tym pamiętać i warto pamiętać kryzys. Nie obniżaliśmy płac, tylko je zamroziliśmy. Chciałabym przypomnieć, że były państwa, które zmniejszyły płace o 30%, zmniejszyły świadczenia emerytalne, a potem odbiły się od dna. W czasie kryzysu my w stosunku do tych wszystkich państw byliśmy liderem. Warto o tym pamiętać.

    Pani poseł, pani i wszyscy państwo posłowie, którzy pracowali w tej komisji, przyjmijcie moje podziękowania. Dziękuję bardzo. (Oklaski)