44 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o uchwale Senatu w sprawie ustawy o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (druki nr 3792 i 3801).

Poseł Barbara Bubula:

    Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Przedstawiam opinię Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość.

    Rozpatrujemy poprawki Senatu do ważnej dla milionów ludzi ustawy o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym. Podczas debat sejmowych ubolewaliśmy, że prace nad tym istotnym dla tylu ludzi projektem były prowadzone w trybie, który nie służył dobrym praktykom parlamentarnym. Na szczęście Senat wychwycił kilkanaście mankamentów ustawy, formułując poprawki, z których niemal wszystkie zasługują na poparcie. Niestety nie ma pewności, czy ustawa w ostatecznym kształcie nie będzie wymagała w niedługim czasie kolejnych korekt. Oczywiście mamy świadomość, że problem społeczny w postaci krzywdy licznych klientów instytucji finansowych istnieje. Mamy przecież ofiary lichwiarskich pożyczek, oszukanych frankowiczów, najwyższe w Europie koszty bankowe dla klienta. Jednak dopiero na koniec kadencji, pod groźbą przegranych wyborów, od posłów koalicji i z rządu w trybie nadzwyczajnym trafiają do Sejmu projekty, które cząstkowo odnoszą się do tych problemów. Skutki tych nowych regulacji są jednak odłożone w czasie i tylko w niewielkim stopniu poprawią sytuację obywateli.

    Senat nie odniósł się do wielu wątpliwości, które wiążą się z tą ustawą. Nadal nie ma pewności, czy zaproponowane obciążenia dla poszczególnych typów instytucji finansowych, które mają łożyć na koszty utrzymania rzecznika i jego biura, są sprawiedliwe, brakuje bowiem wiarygodnych obliczeń w tym zakresie, a dane, jakie przedstawiło Ministerstwo Finansów w przypadku firm pożyczkowych, są danymi szacunkowymi. Nie ma danych, które by określały, potwierdzały taki zakres kosztów akurat po stronie tych najbardziej obciążonych krzywdami ludzkimi instytucji. Ponadto pragnę przypomnieć, że do ustawy wprowadzono przepis, na mocy którego ustawowo pominięta została procedura powołania nowego rzecznika finansowego. Platforma i większość rządowa chcą, by na mocy ustawy obecny rzecznik ubezpieczonych stał się automatycznie rzecznikiem finansowym i by natychmiast, automatycznie rozpoczęła się dla niego nowa 4-letnia kadencja. W ten sposób, bez odpowiednich procedur i tuż przed wyborami, w trybie forsowania partyjnego ustępującej koalicji rządowej rozstrzyga się o obsadzie arcyważnego urzędu dysponującego 30-milionowym budżetem, urzędu o znacznym wpływie społecznym. Dzieje się tak właśnie, choć to po wyborach parlamentarnych nowy premier na wniosek nowego ministra finansów powinien powołać nowego rzecznika finansowego. Ten typ działania politycznego w związku z powołaniem tak ważnej instytucji w końcówce kadencji należy ocenić zdecydowanie negatywnie.

    Podsumowując, problem społeczny istnieje. Za pomocą tej naprędce pisanej ustawy koalicja rządowa chce jednak zniwelować (Dzwonek) czy zasłonić swoją 8-letnią nieudolność w tej sprawie. Cieszymy się, że po przyjęciu poprawek Senatu zakres i skuteczność ustawy będą mogły być ocenione już przez nowego pana prezydenta Andrzeja Dudę. Dziękuję bardzo. (Oklaski)