11 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (druk nr 3177).

Poseł Henryk Smolarz:

    Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoka Izbo! Dobrze, że padły tutaj jasne deklaracje jednego z klubów co do tego, jakie ma w przyszłości podejmować działania. Padła również informacja o tym, że już od 2009 r. klub był przeciw tym rozwiązaniom.

    (Poseł Anna Paluch: Bo był.)

    Może to i dobrze, że nie ma dzisiaj pani minister Rostowskiej, bo jako członkini...

    (Głos z sali: Jest wiceminister...)

    (Głos z sali: Rostkowskiej, jeśli już.)

    Dobrze, że nie ma pani minister, waszej koleżanki, bo mogłaby...

    (Głos z sali: Ale proszę...)

    (Głos z sali: Poseł już bez matury.)

    Panie marszałku... (Dzwonek)

    ...bo mogłaby przypomnieć państwu, co państwo mieliście w swoim programie.

    (Poseł Anna Paluch: ...wy macie jakiś program.)

    Proszę wskazać partię polityczną, która nie mówiła o tym...

    (Głos z sali: PSL nie mówiło.)

    ...aby wprowadzić edukację szkolną już w wieku 6 lat. Jeżeli to jest nieprawda, to zaprotestujcie państwo, ale wszyscy doskonale wiemy, że państwo w swoim programie dokładnie taki zapis mieliście.

    (Głos z sali: Był wybór i tego chcą rodzice, oni chcą wyboru.)

    Panie marszałku, bardzo proszę...

    (Poseł Anna Paluch: Miał być wybór. Tego chcą rodzice.)

    (Głos z sali: To nie trzeba się do nas odnosić...)

    (Głos z sali: Trzeba się uczyć.)

    (Głos z sali: Trzeba się odnosić do własnego programu, panie pośle.)

    Wicemarszałek Marek Kuchciński:

    Proszę państwa, pozwólcie panu posłowi wygłosić oświadczenie w imieniu klubu.

    Proszę kontynuować, panie pośle.

    Poseł Henryk Smolarz:

    Państwo swoim zachowaniem dajecie tylko świadectwo swojej kultury, w tym także kultury politycznej. Ja rozumiem emocje, dyskusje, zmianę poglądów w zależności od sytuacji, ale trzeba odrobinę powściągnąć swoje zachowanie.

    Szanowni państwo, otóż wsłuchiwałem się w słowa wnioskodawców. Myślałem, że rzeczywiście państwo odniesiecie się...

    (Poseł Sławomir Kłosowski: Niech pan nie kłamie, chodził pan po sali.)

    Wicemarszałek Marek Kuchciński:

    Proszę państwa...

    (Głos z sali: Wygłupiał się...)

    (Poseł Sławomir Kłosowski: Chodził po sali, przerywał wnioskodawcom...)

    Proszę państwa...

    (Głos z sali: Niech pan marszałek nie reaguje, bo pani marszałek też nie reagowała...)

    Poseł Henryk Smolarz:

    Panie marszałku, bardzo proszę, bo ma pan różną wrażliwość w zależności od tego, kto przemawia. Są równi i równiejsi.

    Wicemarszałek Marek Kuchciński:

    Panie pośle, proszę kontynuować.

    Poseł Henryk Smolarz:

    Otóż, wsłuchując się w słowa przedstawicieli wnioskodawców, sądziłem, że znajdzie się tam chociażby niewielkie odniesienie do tego, co jest rzeczywiście przedmiotem tej ustawy. Niestety, żadnych słów wyjaśnienia nie uzyskaliśmy. Nie uzyskaliśmy zapewnienia, że decydowanie przez rodziców o programach nauczania, o zatwierdzaniu podręczników, o standardach, jakie mają funkcjonować w szkole, o długości i szerokości chodnika prowadzącego do szkoły... Nie było uzasadnienia zawartych rozwiązań. Było za to dużo o historii, o trudnym losie i wpływie rewolucji cywilizacyjnej...

    (Poseł Sławomir Kłosowski: Historia, ciężka sprawa.)

    ...o tym, jak maszyna parowa wpłynęła na zatrudnienie dzieci, jak rozwój technologiczny pogarsza nasze warunki życia.

    To, co słyszeliśmy, i styl przekazu tych informacji w przypadku każdego, kto mógł z szacunku dla trudu osób, które zbierały podpisy, zdecydować się na debatowanie i przekazanie projektu, rozwiały wątpliwości, wypowiedź wnioskodawców i państwa zachowanie rozwiały wszelkie wątpliwości, tego jestem pewien.

    Ja chciałbym w tej dyskusji, w czasie której mówiono dużo o sytuacji w Niemczech, o sytuacji na Węgrzech, o sytuacji w wielu innych państwach europejskich, zadać jedno proste pytanie: Kto z państwa widział te szkoły, kto z państwa był za naszą południową granicą, kto był w szkole czeskiej, słowackiej, węgierskiej, a może, nie wiem, w Stanach Zjednoczonych? Kto z państwa je widział?

    (Głos z sali: A pan był?)

    Drugie pytanie: Jakie macie państwo wrażenia? To, co oferujemy dzisiaj w naszych szkołach, dobrze wyposażonych, przygotowywanych przez ostatnie kilkanaście lat, nie kilka, a kilkanaście lat, jest niedoścignionym wzorem dla wielu państw europejskich. To jest prawda.

    Odwoływanie się do czasów PRL-u, negowanie wszystkiego, wolności, mówienie o opiece nad noworodkami zupełnie nie wiązało się z przedmiotem dzisiejszej dyskusji.

    (Głos z sali: ...pan się nie odwołuje. Jak wy...)

    (Poseł Anna Paluch: Proszę się odnieść do projektu.)

    (Głos z sali: Jak będziecie głosować...)

    Panie marszałku, naprawdę...

    Wicemarszałek Marek Kuchciński:

    Chyba rzeczywiście będę musiał ogłosić przerwę i prosić państwa o uspokojenie nastrojów, żeby umożliwić posłowi wystąpienie w imieniu klubu. Nie wchodzę w merytoryczne kwestie jego wystąpienia, ale ma prawo wystąpić, więc, proszę państwa, dajcie, pozwólcie innym wystąpić. W przeciwnym razie ogłoszę przerwę i wówczas...

    (Głos z sali: To niech pan powie na końcu...)

    (Poseł Sławomir Kłosowski: Nie ma w co wchodzić...)

    (Głos z sali: Chcielibyśmy usłyszeć, jak klub PSL się zachowa...)

    Zachęcałbym jednak państwa do tego, żeby zachować swoje komentarze np. do momentu zadawania pytań, na które przyjdzie czas.

    Proszę kontynuować.

    Poseł Henryk Smolarz:

    Dobrze. Dziękuję, panie marszałku.

    Nie chcecie państwo słuchać mnie jako przedstawiciela PSL-u, posłuchajcie mnie jako rodzica sześciolatka, który przed 5 laty posłał swojego 6-letniego wówczas Piotrusia do pierwszej klasy, jako zadowolonego rodzica, który cieszy się z tego, że taką szansę stworzyliśmy nie tylko mojemu, ale wszystkim dzieciom. Cieszę się z tego. I nie będę tu się opierał na przykładach pochodzących z Niemiec, Węgier, ale podam przykład z mojej rodzinnej gminy Niemce, nie z tych wirtualnych, gdzieś za granicą, tylko z tych prawdziwych. To jest ta gmina, która utworzyła w tym czasie nowe przedszkole, od czasu wprowadzenia reformy powstało nowe przedszkole, do którego chodzi 250 dzieci. Pojawił się nowy żłobek, są nowe boiska, są nowe place zabaw, szkoły są odremontowane, ocieplone, zorganizowany jest dowóz. To wszystko powoduje, że dzieci w szkołach przybywa. To również powoduje, że rodzice, a przykładem jest ostatni rok, decydują się na macierzyństwo. Rozwiązania z zakresu polityki prorodzinnej, również rozwiązania edukacyjne dają poczucie bezpieczeństwa Polakom.

    Każdy, kto będzie chciał dokonać wyboru, ma taki przywilej. Każdy, kto chce decydować o losie swojego dziecka, po pierwsze, może uczestniczyć w pracy organów, które są do tego powołane, w działaniach rady rodziców, po drugie - padały tu przykłady samorządów, które sobie nie radzą z tym problemem - może decydować w momencie, kiedy odbywają się wybory samorządowe, wybierać lepszych zamiast tych złych, którzy likwidują wasze szkoły i przedszkola.

    Nie wiem, w jakiej rzeczywistości państwo żyjecie. Współczuję wam, że macie tak przykre doświadczenia, o ile to są doświadczenia, a nie wyobrażenia, bo nieodparcie mam wrażenie, że staramy się mówić o rzeczywistości, o fakcie, o porządnej, dobrej szkole, o dobrej opiece i o wyobrażeniu tragedii, która ma się rzekomo dziać. To wszystko odbywa się niestety w atmosferze arogancji, a poziomu dyskusji uwłacza nie tylko polskiemu Sejmowi, ale każdemu środowisku, które dyskusję byłoby w stanie podjąć.

    (Poseł Ryszard Terlecki: Chcemy usłyszeć, jak PSL się zachowa.)

    (Poseł Anna Paluch: Co PSL zrobi?)

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Polskiego Stronnictwa Ludowego, biorąc pod uwagę zawartość merytoryczną projektu, a także sposób jego przedstawienia oraz dyskusję, która się dzisiaj toczyła, zdecydowanie opowiada się za odrzuceniem tego projektu w pierwszym czytaniu. Dziękuję.

    (Poseł Sławomir Kłosowski: Trzeba było tak od początku.)