14 punkt porządku dziennego:

Poseł Tadeusz Iwiński:

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Jak wiadomo, polityka to jest sztuka osiągania celów, które są realne. Mao Tse-tung kiedyś mówił, że można osiągnąć cel polityczny, ale za cenę śmierci czy zginięcia połowy ludzkości. Gdy słuchałem dzisiaj wypowiedzi inteligentnego człowieka, doktora Szczerskiego, w imieniu Prawa i Sprawiedliwości - niezależnie od tego, że przecież rząd nie prowadzi idealnej polityki zagranicznej i popełnia błędy, o czym za chwilę - przypomniało mi się, w nawiązaniu do ekspedycji generała Lucjana Żeligowskiego w 1920 r., po jego zachętach do tego, co się działo na rok przed wojną, w 1938 r., gdy tu, w centrum Warszawy, wznoszono hasła: ˝Wodzu, prowadź na Kowno!˝. Wiadomo, kto był wtedy tym wodzem - marszałek Śmigły. Teraz, gdy słuchałem tego wystąpienia, odnosiłem wrażenie, że jego motyw jest taki: ˝Wodzu, prowadź na Moskwę!˝.

    Tylko pytanie: Kto miałby być tym wodzem? No, ja mam parę hipotez, kto miałby być tym wodzem.

    (Poseł Stefan Niesiołowski: Macierewicz.)

    To prowadzi nas do oczywistej konkluzji, że dla Polski, która straciła wszystkich sąsiadów ćwierć wieku temu - mieliśmy trzech, żadnego nie ma, jest siedmiu - kluczem jest ułożenie właściwych stosunków z sąsiadami, z całą siódemką, zwłaszcza z trzema największymi: z Niemcami, które są dobre, to jest nasz główny partner polityczny i gospodarczy, ale także z Ukrainą i Rosją. W tej sytuacji, która jest bezdyskusyjna, że Rosja dokonała aneksji Krymu, że narusza integralność terytorialną, tego nikt nie kwestionuje, dla Polski dylemat zachowania partnerskich stosunków z Ukrainą - którą uznaliśmy jako pierwsi, pamiętam, sam w tej sprawie występowałem na pierwszym posiedzeniu demokratycznie wybranego Sejmu - to jest wielki dylemat. Za mało na temat takich dylematów usłyszeliśmy dzisiaj od pana ministra. Przekazał on szereg ciekawych informacji i postaw, rozwinął w istocie swój wczorajszy wywiad dla ˝Gazety Wyborczej˝, w którym znalazło się jedno nieszczęśliwe porównanie. Często przywołuję to niemieckie powiedzenie: Alle Gleichnisse hinken - wszelkie analogie zawodzą. W polityce, zwłaszcza zagranicznej, trzeba unikać jakichkolwiek porównań, bo są one szczególnie groźne.

    Leszek Miller poruszył pewien wątek. Jako poseł z Warmii i Mazur - a cała granica Polski z Rosją liczy 210 km i jest granicą obwodu kaliningradzkiego z Warmią i Mazurami - chciałbym powiedzieć, iż tam się nikt nie boi, że wejdą Rosjanie. Nie lekceważę zagrożeń, ale tam ludzie boją się o to, co zrobić, żeby zapewnione zostało bezpieczeństwo socjalne, jak wytrzymać do pierwszego, jak przy ogromnym bezrobociu tej pracy nie stracić albo jak funkcjonować, jeżeli chodzi o umowy śmieciowe. Otóż zabrakło mi tematu dylematów, kwestii tego, jakie są te dylematy dla Polski. Są one różne. Na przykład Polska jest za dużym krajem w grupie małych i średnich państw w ramach Unii, a za małym - w grupie dużych państw itd.

    Tak więc wydaje mi się, że jeżeli chodzi o konflikt ukraińsko-rosyjski, przy jasnej sytuacji prawno-politycznej zajęliśmy zbyt jednostronne stanowisko. Zachęcaliśmy duet Tusk-Sikorski, by przy wsparciu Carla Bildta i państw bałtyckich wzywał do jak najostrzejszych sankcji wobec Rosji. Trzeba było mieć wiedzę i wyobraźnię, trzeba się było trzymać głównego nurtu Unii Europejskiej. Trzeba było przewidzieć, że będą retorsje. Jeżeli by się to wiedziało, to można byłoby przygotować się do tych retorsji, a tu nie było ani wiedzy, ani wyobraźni, wobec czego te sankcje mocno odbiły się na polskich rolnikach i przedsiębiorcach.

    Tych spraw jest szalenie dużo. Myślę, że przedstawiciele klubu poselskiego SLD w pytaniach wzbogacą tę dyskusję o szereg innych wątków. Dziękuję bardzo. (Oklaski)