Poseł Piotr Krzysztof Ćwik:

    Dziękuję bardzo.

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Rok 2014 obfituje w jubileusze. Wśród tych jubileuszy jest m.in. 650-lecie Uniwersytetu Jagiellońskiego, ale jest też 650-lecie Skawiny, miasta, z którego pochodzę, dlatego to oświadczenie właśnie Skawinie chciałbym poświęcić.

    Skawina to miasto królewskie, kazimierzowskie, nierozłącznie związane z historią Polski. Skawina istnieje oficjalnie od drugiej połowy XIV w., kiedy to w 1364 r. król Kazimierz Wielki, wybitny polski władca, scalił należące do tynieckiego klasztoru wioski: Babice Stare, Babice Nowe oraz Pisary, w jeden organizm i 22 maja 1364 r. nadał Skawinie prawa miejskie.

    Nazwa ˝Skawina˝ pochodzi od łacińskiego zwrotu najprawdopodobniej oznaczającego wijącą się rzekę, czyli w tym przypadku mającą swe źródła w Beskidach oplatającą miasto swą wstęgą Skawinkę, która kilka kilometrów od centrum, jeszcze w granicach miasta, uchodzi do Wisły, królowej polskich rzek.

    Skawina położona jest we wchodzącej w skład kotlin podkarpackich tzw. Bramie Krakowskiej. Od północy otaczają ją zielone wzgórza tynieckie, natomiast od południa miasto wspina się na krawędź Karpat, w tym znaczna część gminy leży na terenie Pogórza Karpackiego. Na zachodzie teren gminy przechodzi w równinne dno Kotliny Oświęcimskiej, którą płynie Wisła, a od północnego wschodu i północy graniczy administracyjnie z królewskim Krakowem, siedzibą polskich królów i dawną stolicą Polski.

    Ciekawe, że rzadko które miejsce w naszym kraju może poszczycić się średniowiecznym udokumentowaniem w formie panoramicznej mapy, a takie właśnie posiada Skawina zaznaczona na sławnej rycinie norymberskiej z 1493 r., na której oprócz Krakowa i oddzielnego wówczas Kazimierza widać też obwarowania naszego miasta. Skawina była swego rodzaju podkrakowską rezydencją Kazimierza Wielkiego, który wybudował tu w czasie swojego urzędowania zamek, dziś nieistniejący, w którego miejscu wznosi jeden z symboli Skawiny - pałacyk Towarzystwa Gimnastycznego Sokół. W dawnych wiekach Skawiny nie omijały różne nieszczęścia, jak epidemie, pożary, najazdy Tatarów czy też ludów północy, także podczas najazdu szwedzkiego. Skawina jednak zawsze podnosiła się z gruzów.

    Nasze miasto podczas zaborów dostało się pod wpływy Austro-Węgier, czyli Galicji, gdzie polskość czy przemysł mogły liczyć na większe swobody niż w innych częściach kraju okupowanych przez pozostałych zaborców.

    W Skawinie urodził się 10 listopada 1891 r. Andrzej Tadeusz Hałaciński - urzędnik, dyplomata, poeta, autor słów pieśni ˝My, Pierwsza Brygada˝. Andrzej Hałaciński był podpułkownikiem piechoty Wojska Polskiego. Zginął w Katyniu w roku 1940.

    Podczas zawieruchy wojennej Skawina wykazała się aktywnością. W okolicach naszego miasta działały partyzanckie oddziały, a w 1944 r. miasto udzieliło schronienia grupie warszawiaków uciekających przed hitlerowskimi represjami ze zgliszcz stolicy po powstaniu warszawskim. W okolicach naszego miasta działa się historia, to właśnie z obozu w okolicach Skawiny uciekał pewnej kwietniowej nocy w stronę Nowego Wiśnicza nasz wielki narodowy bohater, twórca oświęcimskiego ruchu oporu, rotmistrz Witold Pilecki.

    Okres komunistyczny to w Skawinie przede wszystkim rozwój przemysłu ciężkiego - elektrownia, huta szkła, huta aluminium, która została zamknięta w roku 1981 z powodu katastrofalnego zanieczyszczenia środowiska, a także Skawińskie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych czy Koncentraty Spożywcze.

    W Skawinie istniały podziemne struktury opozycji komunistycznej powiązanej z Krakowem, istniała ˝Solidarność˝, drukowano na masową skalę nielegalną prasę. Działalność opozycyjna skupiała się też przy skawińskiej parafii, przy dużym zaangażowaniu jej kolejnych księży proboszczów: księdza Stanisława Kowalskiego, księdza Jana Ligęzy i księdza Leona Barana.

    W tym roku mija 25 lat od czasu przełomu. Jako działacz samorządowy z 20-letnim stażem mogę powiedzieć, że Skawina zrobiła przez ten czas wiele. Pomimo często niełatwych przemian i trudności z tym związanych jesteśmy dziś liczącą się gminą w tej części Małopolski.

    Rok 2014 to jubileusz 650-lecia lokacji mojego miasta. Hasłem tego czasu jest ˝650 lat do przodu˝.

    Skawina dziś to ponad 25 tys. mieszkańców, w gminie jest ich ponad 40 tys. Tworzą się strefy gospodarcze, rozwija się współpraca partnerska z innymi miastami Europy, a w zachodniej części miasta mamy wiele firm. Obok północnych granic miasta przebiega autostrada A4, kilka kilometrów dalej znajduje się międzynarodowy port lotniczy Kraków Balice. Przez Skawinę przechodzi linia kolejowa Kraków - Zakopane, z odgałęzieniem do Oświęcimia, niestety dziś prawie zlikwidowana z powodu ograniczenia liczby połączeń.

    W mieście działają różne organizacje i stowarzyszenia, których jest ponad 50. To świadczy o dużej aktywności mieszkańców Skawiny i całej gminy, o postawie budowania społeczeństwa obywatelskiego. Skawinianie to ludzie z pasją i energią, wierni wartościom swoich ojców. Staramy się cały czas rozwijać, tym samym kultywując naszą tożsamość. Choć nie brak nam lokalnych problemów, podobnych do tych występujących w całej Polsce, w ogólnym rozrachunku nasza mała ojczyzna wychodzi na duży plus. Staramy się łączyć patriotyzm i nowoczesność.

    Jednym z najważniejszych momentów w historii Skawiny była wizyta papieża św. Jana Pawła II, który 19 sierpnia 2002 r. (Dzwonek), podążając z krakowskich Łagiewnik do Kalwarii Zebrzydowskiej, zatrzymał się przejazdem na naszych osiedlach, u stóp nowego kościoła w Skawinie pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego. Nasz papież uhonorował Skawinę swoim krótkim, ale jakże znaczącym i pamiętnym, postojem i błogosławieństwem dla naszej społeczności. Był to dla nas wszystkich wielki dar, ale też obowiązanie, aby Skawina zawsze trwała przy najważniejszych wartościach, tych Bożych i tych uniwersalnych, w poszanowaniu drugiego człowieka i szerzeniu cywilizacji miłości.

    Tego też życzę mojemu miastu i całej gminie Skawina w ten szczególny, jubileuszowy czas. Dziękuję bardzo. (Oklaski)