10 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (druk nr 2130).

Poseł Stanisław Wziątek:

    Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Panie Ministrze! Panie Prezesie! Dyskutujemy dzisiaj o bardzo ważnym dla żołnierzy problemie ze względu na potrzebę zagwarantowania im i członkom ich rodzin dobrych warunków mieszkaniowych. Warto zaznaczyć, że ustawa, o której mówimy, pochodzi z 1995 r. i nowelizowana miała wejść w życie, po zmianach, z dniem 1 stycznia 2013 r. Gdybyśmy zastanowili się nad tym, jakie są efekty tej nowelizacji, to mogę powiedzieć, że jest to totalne fiasko. Jest to totalne fiasko w tym zakresie, w którym nie udaje się osiągnąć efektów rzeczowych i efektów finansowych ani żadnego zadowolenia środowiska, którego ta ustawa miała dotyczyć. Satysfakcja, którą ma pan poseł, ta satysfakcja byłaby większa, panie pośle, gdyby zechciał pan głosować wówczas przeciwko tym rozwiązaniom. Ale jeżeli ma pan negatywną opinię odnośnie do proponowanych rozwiązań, a przyjmujemy te rozwiązania, to nie wiem, czy ona, mówię o satysfakcji, powinna być aż taka duża.

    Uważam, że propozycje, które zostały zawarte w tej nowelizacji, która jest inicjatywą poselską, są warte rozważenia. Ona tak naprawdę odnosi się do dwóch kwestii: możliwości dokonywania zamiany i powrotu do zasad zbywania lokali mieszkalnych. W tej pierwszej części moim zdaniem niezwykle ważne jest to, że dajemy najemcy możliwość sprawniejszego decydowania o lokalu, ale przede wszystkim dajemy mu możliwość, by mógł dostosować zarządzanie tym majątkiem, którym dysponuje, do zmieniającej się rzeczywistości i zmieniających się potrzeb. Bo to przecież chodzi nie tylko o dłużników, ale także o osoby starsze, o osoby, które nie potrzebują już dużego mieszkania, które generuje duże koszty, i mogą, a także chcą zamienić się na mniejsze mieszkanie właśnie ze względów oszczędnościowych i rozwiązują tym samym problem innych osób. W takim zakresie nie mam żadnych wątpliwości, że to jest dobre rozwiązanie. Z takimi problemami zgłaszali się do mnie i żołnierze, i rodziny żołnierzy.

    Jeśli chodzi natomiast o drugą kwestię, o zbywanie, to muszę przyznać, że nie mam wątpliwości odnośnie do jednej zasady, o której pani poseł wnioskodawca powiedziała w sposób przekonujący, a mianowicie odnośnie do tej części, która odnosi się do tych, którzy chcą wykupić mieszkanie, a nie mogli tego zrobić ze względu na nieuregulowane stany majątkowe. Absolutnie w takich sytuacjach powinniśmy stworzyć tę szansę, bo nie ze swojej winy nie skorzystali oni z tych uprawnień, które wcześniej obowiązywały.

    Natomiast jeśli chodzi o całą rzeszę wszystkich innych, pojawiają się po prostu pytania. Jest pytanie, czy będą to zasady sprawiedliwe, jeśli chodzi o tych, którzy takich możliwości nie mieli, nie mają, albo jeśli chodzi o majątek, w posiadanie którego wejdą, być może nawet przypadkowo, osoby, które niekoniecznie potrzebują tego lokalu mieszkalnego, ale ze względu na atrakcyjność finansową, tylko i wyłącznie ze względu na atrakcyjność finansową i majątkową będą zainteresowani taką transakcją. Oczywiście jeśli spojrzymy na problem z punktu widzenia agencji, wpływów dla agencji ze sprzedaży tego majątku, absolutnie jest to pozytywne, ale jest to negatywne w odniesieniu do tego, co nazywamy filozofią stwarzania możliwości rozwiązywania problemów mieszkaniowych żołnierzy.

    A więc pojawiają się pytania, pojawiają się uwagi. Dlatego sugerowałbym, żebyśmy przystąpili do pracy nad tym projektem ustawy, abyśmy skierowali ten projekt ustawy do komisji obrony, popracowali, zadali pytania, uzyskali odpowiedzi (Dzwonek), być może wskazali nowe rozwiązania, które rozwieją wątpliwości. Nie proponuję odrzucenia tego projektu ustawy, a skuteczną wspólną pracę nad tym, aby rozwiązać problemy mieszkaniowe żołnierzy i ich rodzin w sposób jak najbardziej efektywny. Dziękuję.