13 punkt porządku dziennego:

Wniosek o wyrażenie wotum nieufności wobec ministra zdrowia Bartosza Arłukowicza (druki nr 2015 i 2018).

Poseł Elżbieta Radziszewska:

    Szanowna Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Pan prezes źle mnie zrozumiał.

    (Poseł Anna Zalewska: Pani marszałek, sprostowanie.)

    (Głos z sali: Do kogo?)

    (Poseł Anna Zalewska: Do pani poseł.)

    Nie powiedziałam, że jest dobrze, że umieram z samozadowolenia. Nie uznaję, że nie ma nic do zrobienia. Jeszcze przez następne dziesięć, dwadzieścia, trzydzieści i sto lat będzie wiele do zrobienia, bo zmieniają się technologie, bo zmieniają się metody leczenia, zmieniają się możliwości, zmienia się sytuacja finansowa państwa.

    (Poseł Izabela Kloc: Tyle lat? Chorzy mają czekać 20 lat?)

    W centrum uwagi jest pacjent, to prawda. Nie powiedziałam, że tak nie jest. Natomiast nie ma kraju, w którym nie byłoby ograniczeń finansowych. Nawet w Stanach Zjednoczonych, gdzie są największe wydatki na zdrowie, każdy dolar jest liczony. Z jakiego powodu? Z tego powodu, że 50 mln obywateli Stanów Zjednoczonych, mimo wdrożonego przez prezydenta ubezpieczenia, w rzeczywistości nie jest objętych ochroną zdrowia. Jest i będzie dużo do zrobienia, ale są obszary, w których rzeczywiście udało się osiągnąć ogromny sukces. W przeciągu ostatnich lat, od kiedy weszła ustawa refundacyjna, pacjenci i NFZ płacą dużo mniej. Jeśli pacjenci, nie płacąc więcej, zamiast 2900 leków refundowanych mają 1000 leków więcej, jest to ogromny sukces. Pani poseł, jest taka specjalna tabelka, która pokazuje, jak spadają ceny leków i jak spada poziom wkładu własnego pacjentów, jeżeli chodzi o leki i poziom refundacji NFZ.

    Ostatnia rzecz. Bardzo bym się cieszyła, gdyby Prawo i Sprawiedliwość realizowało testament profesora Religi, czyli to, co mówił. Ostro się sprzeciwiał systemowi budżetowemu, wszyscy o tym wiemy. Był ministrem, który nie raz mówił: Nie, tego systemu nie wdrożę, ponieważ jest to system, który jest nieracjonalny. (Dzwonek) Bardzo proszę, skorzystajcie z tego, co mówił pan profesor Religa.

    (Głos z sali: Korzystamy.)

    Nie opowiadajcie o systemie budżetowym, w którym nie liczy się złotówek. Dziękuję bardzo. (Oklaski)