8 punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Infrastruktury oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy Prawo budowlane i ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (druki nr 758 i 1773).

Poseł Robert Telus:

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze! Przysłuchuję się tej debacie i nie mogę wyjść z podziwu. Dlaczego posłowie Platformy Obywatelskiej i PSL - w tej chwili dołączyli do nich inni - tak oderwali się od rzeczywistości? Dlaczego posłowie Platformy Obywatelskiej, ale przede wszystkim posłowie PSL, których ten problem szczególnie dotyczy, bo dotyczy on szczególnie mieszkańców wsi, nie wsłuchują się w to, co mówią mieszkańcy wsi? Drodzy państwo, było tu podane, że ponad 500 miejscowości protestuje, problem dotyczy wielu tysięcy osób. Posłowie Platformy Obywatelskiej mówią, że nie ma problemu. Pani poseł sprawozdawca mówi, że projekt jest zły, że ma błędy. Ale dlaczego, drodzy państwo posłowie, nie zaproponowaliście nic lepszego, dlaczego nie zaproponowaliście zmian, o których mówicie, że są błędne, tylko krytykujecie to w czambuł, chcecie to po prostu odrzucić? Czy nie jest to działanie, pani poseł, różnych sił lobbystycznych? Bo ja mam wrażenie, że powtarza się znów działalność Mira, Zbycha i innych.

    (Poseł Krystyna Sibińska: Proszę ważyć słowa.)

    Pani poseł, jeżeli mówimy o ludziach, możecie się oderwać od rzeczywistości, ale dlaczego nie słuchacie swojego ministra, swojego ministerstwa? Mam tutaj dokument z 27 lutego, pismo z Ministerstwa Zdrowia. W tym dokumencie jest wyliczone wiele chorób, które powodują wiatraki. I w tym dokumencie, pani poseł, jest zapis: odległość nie może być mniejsza niż 2-4 km. Czy więc propozycja 3 km jest oderwana od rzeczywistości? Pani poseł, proponuję państwu wyjść do ludzi (Dzwonek), porozmawiać z ludźmi. Ja tak zrobiłem. Pojechałem do miejscowości, gdzie stoją wiatraki, chodziłem od domu do domu, rozmawiałem z ludźmi i znam opinie tych ludzi, wiem, jak ci ludzie cierpią, wiem, jak ci ludzie narzekają. Kobieta z płaczem, ze łzami w oczach mówiła: Panie pośle, niech nam pan pomoże, bo moje dzieci od czasu, kiedy postawiono mi tu wiatrak, nie śpią. A postawiono jej wiatrak w odległości 700 m, nie 400, nie 300, jak stawiają. Dlaczego, drodzy państwo posłowie, oderwaliście się od rzeczywistości? Dziękuję bardzo. (Oklaski)