Poseł Robert Telus:

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Z 12 na 13 grudnia 32 lata temu mniej więcej o tej godzinie rozpoczęło się pukanie, walenie i wyrywanie niejednych drzwi w Polsce. Chciałbym tym oświadczeniem oddać hołd wszystkim tym, dzięki którym dziś możemy o tych sprawach przynajmniej mówić i dzięki którym dziś mamy w Polsce może nie taką, jak oni sobie wyobrazili, ale demokrację.

    Jedną z takich osób, do których wtedy zapukano i które wyciągnięto do więzienia, był późniejszy wicemarszałek Sejmu Henryk Bąk. Tej osobie została poświęcona konferencja w Sejmie w sierpniu tego roku, bo mija 15 lat od jego śmierci, i tej osobie będzie poświęcona w najbliższą sobotę konferencja w moim mieście, Opocznie, na którą serdecznie zapraszam.

    Z zachowanych dokumentów wiemy, że podczas internowania Henryk Bąk pisał i wysyłał protesty do Sejmu PRL przeciw postępowaniu władz wobec jego osoby i innych internowanych także 7 stycznia, 8 lutego i 11 marca 1982 r. oraz do ministra spraw wewnętrznych 11 marca i tego samego dnia do prymasa Polski.

    Chciałbym, drodzy państwo, przybliżyć jeden z takich protestów, który Henryk Bąk wystosował do władz PRL. 5 lutego 1982 r. marszałek podczas internowania wystosował list protestacyjny skierowany do władz PRL, w którym pisał m.in.: W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. funkcjonariusze SB i MO zerwali siłą łańcuch zamykający drzwi i z bronią w ręku wtargnęli do mojego mieszkania. Aresztowano mnie i skutego w kajdanki przewieziono do KD MO przy ul. Żytniej. Jako uwięziony - mówią: internowany - protestuję przeciwko zatwierdzeniu dekretu Rady Państwa o stanie wojennym i treści uchwały sejmowej, bezkrytycznemu wysłuchaniu przez posłów przemówienia posła Janusza Przymanowskiego, a w szczególności bezpodstawnego zarzutu, że były przygotowane listy proskrypcyjne osób, które ekstremiści zamierzali zgładzić.

    ˝Solidarność˝ i ˝Solidarność Wiejska˝ liczą ponad 10 mln członków, a więc obywateli, którym przysługuje prawo wyborcze do Sejmu. Jest to bardzo duża część społeczeństwa polskiego, które nie wnioskowało ani też nie akceptuje wprowadzenia stanu wojennego. Wprowadzenie stanu wojennego odbyło się z pogwałceniem konstytucji, został on siłą narzucony wbrew woli społeczeństwa polskiego.

    ˝Solidarność˝ i ˝Solidarność Wiejska˝ nie gromadziły środków walki używanych w wojnach domowych. Ich władze nie głosiły idei konfrontacji zbrojnej czy też wojny domowej jako formuły realizacji programu. Aresztowano dużą ilość ich członków, dokonano tego w nocy, na wiele godzin przed ogłoszeniem wiadomości o wprowadzeniu stanu wojennego.

    Jest to bezprawie. Rozmiar bezprawia narasta, gdy uwolnienie internowanych uzależnia się od złożenia zobowiązania i odmowa podpisania go jest formą wyrażenia jego poglądów. Prawo do posiadania poglądów jest niezbywalnym prawem każdego człowieka i dlatego nawet stan wojenny czy wyjątkowy nie pozbawia tego prawa.

    Uzależnienie zwolnienia internowanego z więzienia od złożenia takiego zobowiązania jest (Dzwonek) czystą postacią karania za poglądy, pozbawiania wolności, w dodatku bez wyroku sądowego. Jest to samowola, wyraźne nadużycie władzy, a Sejm nie protestuje nawet przeciwko temu. Wyżej wymienione fakty świadczą o tym, że Sejm nie spełnia należycie swej funkcji, nie reprezentuje poglądów społeczeństwa.

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Żyjemy w czasie tzw. demokracji, tzw. wolności, ale wiele osób, które przyczyniły się do tego, że wprowadzono stan wojenny, chodzi dziś bezkarnie.

    Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Drodzy Państwo! W tej chwili na tej sali zasiadają posłowie, którzy w tamtych latach byli członkami PZPR, byli członkami koalicyjnej partii ZSL, byli również członkami SD. Żaden z tych posłów nie wyszedł dzisiaj, nie oddał hołdu i nie przeprosił tych, których więziono, tych, których skazano na śmierć.

    Są również, panie marszałku, na tej sali osoby, które wtedy były internowane. Siedzą one po mojej prawej stronie, m.in. pan poseł Dariusz Bąk, który jest bratankiem marszałka Henryka Bąka. Na twoje ręce, panie pośle Darku, składamy podziękowania i wielkie wyrazy szacunku dla tych wszystkich, dzięki którym dzisiaj mamy demokrację. Dziękuję bardzo. (Oklaski)