13 punkt porządku dziennego:

Poseł Beata Kempa:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Mówił pan o tworzeniu miejsc pracy. Zatroskany jest pan o stan gospodarki, wszyscy jesteśmy o to zatroskani. Ale kiedy tworzy się miejsca pracy? Wtedy kiedy przede wszystkim jest postęp techniczny, ekonomiczny, społeczny, kiedy są badania naukowe. Tego wszystkiego nie ma, nakłady na to są bardzo niskie. O to się nie dba. Zlikwidowano stocznie, wszędzie tam, gdzie były jednostki badawczo-rozwojowe, wszystko zniknęło. Z Polaków zrobiono tanią siłę roboczą. Stajemy się krajem magazynów. Jakie macie tutaj rozwiązania? Ja tego nie słyszę. Poza tymi 67 latami, czyli pracą do śmierci, poza tym, że kobiety na wsi mają pracować 12 lat dłużej, poza tym, że ludzie mają niepewność jutra, jeśli idzie o umowy, nie ma żadnej innej propozycji. Dzisiaj czekam choćby na takie propozycje, które pozwolą ludziom poczuć stabilizację ekonomiczną, na takie od państwa sygnały, i wreszcie na to, że zaczniecie z ludźmi rozmawiać. I to jest podstawowy postulat.

    Panie ministrze, owszem, pełna zgoda, trzeba szanować pracodawców i trzeba przede wszystkim tworzyć ulgi dla tych z nich, którzy traktują poważnie pracowników. A co to znaczy traktować poważnie pracowników? Dać im stałą umowę, żeby oni byli traktowani poważnie także przez banki i przez inne podmioty gospodarcze. Co to znaczy traktować poważnie? Jest tak wtedy, kiedy mogą mieć oni taką pensję, by rodzinę utrzymać od pierwszego do pierwszego. Takich pracodawców trzeba szanować, takim trzeba dać ulgi. Tylko najpierw trzeba je, panie ministrze wyartykułować i stworzyć porządne ustawy. I w tym kierunku powinniśmy pójść. I powinniśmy ręka w rękę dzisiaj z tymi przemoczonymi ludźmi o gorących sercach walczyć o sprawiedliwą Polskę, o sprawiedliwą Polskę, bo tutaj jest bałagan i trzeba zrobić porządek, tutaj jest kłótnia o to, czy mamy pracować do 67. roku czy nie. Myślę, że powinniśmy to zrobić i że zasługujemy w polskim parlamencie na to, żeby taki dialog istniał.

    Panie Ministrze! Pani Marszałek! Dwa słowa do tych, którzy (Dzwonek) stoją na deszczu. Trzymajcie się, kochani, jesteśmy z wami, będziemy z wami, do zwycięstwa. Dziękujemy wam za wszystko. (Oklaski)