Opubilkował videosejm.pl
Brak komentarzy
Pani Marszałek! Panie Premierze! Panie Prezesie! Wysoka Izbo! Zgodnie z art. 70 ustawy o Narodowym Banku Polskim Sejm otrzymał, jak co roku, obszerne i szczegółowe sprawozdanie z działalności Narodowego Banku Polskiego w roku 2012, z którym to sprawozdaniem Komisja Finansów Publicznych zapoznała się na posiedzeniu w dniu 20 czerwca. Komisja wysłuchała także informacji przedstawiciela Najwyższej Izby Kontroli o przeprowadzonych przez NIK kontrolach dotyczących wykonania założeń polityki pieniężnej oraz wykonywania zadań na rzecz budżetu państwa i gospodarki własnej NBP. W ocenie NIK Narodowy Bank Polski prowadził obsługę budżetu państwa właściwie, zgodnie z obowiązującymi przepisami. Kontrola stanu środków na centralnym rachunku budżetu państwa wykazała, że środki na tym rachunku były przez ministra finansów utrzymywane na właściwym poziomie i nie wystąpiły przypadki finansowania deficytu budżetowego przez Narodowy Bank Polski. Zdaniem NIK w takiej sytuacji, jaka występowała w ubiegłym roku, organy Narodowego Banku Polskiego, w tym Rada Polityki Pieniężnej, podejmowały działania zgodne z przyjętymi założeniami polityki pieniężnej i adekwatne do występującej sytuacji, chociaż inflacja przez 3 kwartały 2012 r. kształtowała się powyżej górnej granicy dopuszczalnych odchyleń od celu.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Właśnie zaczynając od kwestii inflacji, chciałbym odnieść się do sprawozdania z działalności Narodowego Banku Polskiego w 2012 r. Po pierwsze dlatego, że ustawa o Narodowym Banku Polskim stanowi, że podstawowym celem działalności banku centralnego jest utrzymanie stabilnego poziomu cen przy jednoczesnym wspieraniu polityki gospodarczej rządu, o ile nie ogranicza to podstawowego celu NBP, a po drugie dlatego, że kwestia polityki pieniężnej, a mówiąc precyzyjniej: decyzje Rady Polityki Pieniężnej podejmowane w tym zakresie w ubiegłym roku, były najistotniejszym elementem dyskusji w trakcie obrad sejmowej Komisji Finansów Publicznych.
Przypomnę, że Narodowy Bank Polski prowadzi politykę pieniężną na podstawie strategii bezpośredniego celu inflacyjnego, który od 2004 r. wynosi 2,5%, z symetrycznym przedziałem odchyleń plus minus 1 punkt procentowy. W 2012 r. średnioroczny poziom inflacji wyniósł 3,7 punktu procentowego, co oznacza, że był niższy niż w roku 2011 o 0,6 punktu procentowego. W ciągu 2012 r. inflacja mierzona wskaźnikiem CPI obniżała się z poziomu 4,1% w styczniu do poziomu 2,4% w grudniu, osiągając ostatecznie poziom zgodny z celem inflacyjnym. W swoim sprawozdaniu Narodowy Bank Polski wskazuje, że utrzymywanie się inflacji na podwyższonym poziomie zwłaszcza w pierwszym półroczu 2012 r. wynikało ze stosunkowo wysokiej dynamiki cen żywności oraz cen administrowanych, w tym energii, a więc zależało od czynników, na które NBP bezpośrednio nie oddziałuje.
W 2012 r. polityka pieniężna prowadzona była w warunkach niekorzystnej koniunktury w gospodarce światowej oraz napięć na rynkach finansowych, w szczególności związanych z kryzysem zadłużeniowym w strefie euro. Po czterokrotnym podwyższeniu stóp procentowych w roku 2011 rada na początku 2012 r. utrzymywała stopy procentowe na niezmienionym poziomie. W maju 2012 r. Rada Polityki Pieniężnej podniosła stopy procentowe o 0,25 punktu procentowego, w tym stopę referencyjną z 4,5% do 4,75%, i dopiero w listopadzie rozpoczęła cykl obniżek, w wyniku których do końca 2012 r. stopy procentowe zostały obniżone łącznie o 0,5 punktu procentowego.
Właśnie te decyzje rady, jako mające istotne znaczenie dla polskiej gospodarki, były przedmiotem dyskusji na posiedzeniu komisji. W ocenie członków Komisji Finansów Publicznych, uczestników tej dyskusji, Radzie Polityki Pieniężnej, można powiedzieć, zabrakło pewnej refleksji nad doświadczeniem schładzania gospodarki w latach 2000-2001, a ponadto rada w swoich decyzjach nie uwzględniła zapowiadanej i realizowanej konsolidacji fiskalnej, wskutek czego działaniom konsolidacyjnym rządu towarzyszyło zaostrzenie polityki pieniężnej, co nie pozostawało bez wpływu na naszą gospodarkę. Do takich przedstawionych ocen na posiedzeniu komisji - z uwagi na nieobecność na jej posiedzeniu członków Rady Polityki Pieniężnej - odnieśli się w ograniczony ze zrozumiałych względów sposób przedstawiciele Zarządu Narodowego Banku Polskiego, wskazując przesłanki podejmowanych przez radę decyzji. O większości z tych przesłanek mówił w swoim wystąpieniu pan prezes Marek Belka, więc nie będę już tego w swoim wystąpieniu powtarzał.
W tym miejscu chciałbym podkreślić, że w przeprowadzonej na posiedzeniu komisji dyskusji, w której uczestniczyli posłowie reprezentujący różne kluby poselskie - i koalicyjne, i opozycyjne - dominowała troska o rzeczywiste efekty czy - może właściwiej byłoby powiedzieć - skutki decyzji Rady Polityki Pieniężnej, również te wychodzące poza bezpośrednie cele polityki pieniężnej, nawet jeżeli nie wywołują one czy nie mają bezpośredniego wpływu na realną gospodarkę czy też ujawniają się w realnej gospodarce z pewnym opóźnieniem.
Kolejnymi kwestiami poruszonymi w dyskusji, którą komisja odbyła nad sprawozdaniem z działalności NBP, były działania Narodowego Banku Polskiego w obszarze zarządzania rezerwami dewizowymi i działania mające znaczenie dla stabilności systemu finansowego. Pytania dotyczyły przede wszystkim lokowania polskich rezerw w papiery dłużne innych państw, w szczególności dość konserwatywnej struktury lokowania rezerw oraz niewielkiego udziału rezerw ulokowanych w złocie, a w zakresie stabilności systemu finansowego współdziałania Ministerstwa Finansów, Narodowego Banku Polskiego i Komisji Nadzoru Finansowego. Konserwatywna struktura rezerw dewizowych wynika z faktu, że dla Polski najważniejsze są, po pierwsze, ich bezpieczeństwo, po drugie płynność, a dopiero w trzeciej kolejności rentowność. Polskie rezerwy dewizowe służą przede wszystkim utrzymywaniu wiarygodności finansowej kraju, z tego też powodu udział rezerw w złocie jest stosunkowo nieduży i, jak usłyszeliśmy na posiedzeniu komisji, Narodowy Bank Polski nie przewiduje jego wzrostu.
O działaniach w zakresie tworzenia nadzoru, przesłankach tych działań w zakresie tworzenia nadzoru makroostrożnościowego szczegółowo informował w swoim wystąpieniu pan prezes Marek Belka.
Wynik finansowy Narodowego Banku Polskiego za rok 2012 wynosi ponad 5,5 mld zł zysku i 95% tej kwoty zasiliło budżet państwa.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Podsumowując, Komisja Finansów Publicznych, realizując zasadę niezależności Narodowego Banku Polskiego, zapoznała się ze sprawozdaniem z działalności banku w 2012 r., przeprowadziła nad tym sprawozdaniem dyskusję i nie formułuje uwag. Chciałbym jednak podkreślić, że odbyło się to bez niepotrzebnych emocji i napięć, które często niestety w przeszłości miały miejsce. To ważne, bo choć nie da się tego zapewne zmierzyć czy zwartościować, napięcia wokół działań banku centralnego mają istotny wpływ na postrzeganie stabilności polskiego systemu finansowego, a tym samym postrzeganie wiarygodności finansowej Polski. W czasie kiedy jesteśmy świadkami ujawnienia się różnych poważnych problemów w krajach europejskich o, wydawałoby się, stabilnych gospodarkach czy systemach finansowych, ma to niewątpliwie istotne znaczenie dla budowania i utrzymywania wiarygodności finansowej naszego kraju. Dziękuję uprzejmie. (Oklaski)