13 punkt porządku dziennego:

Poseł Barbara Bartuś:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! W Polsce osoby niepełnosprawne stanowią ok. 15% społeczeństwa. Z tych 15% ponad 70% stanowią ludzie starzy, często są to osoby całkowicie niesamodzielne, wymagające pełnej opieki. Jednakże osoby te nie bardzo mogą liczyć na pomoc państwa polskiego. Jeżeli nie mają zarówno kochających, jak i bogatych dzieci, to ich sytuacja może być tragiczna. Po pierwsze, wprowadzone przez tę koalicję zmiany ustawowe doprowadziły do sytuacji, w której po wprowadzeniu progów dochodowych i zasad ich naliczania rodziny są pozbawiane nawet tych 520 zł zasiłku opiekuńczego. Rodzi się tu pytanie, dlaczego tego zasiłku nie mogą otrzymywać rodziny rolników czy osoby bezrobotne. Po drugie, w 2004 r. rządzący wówczas SLD zmienił ustawę. Za pomocą ustawy o pomocy społecznej wprowadził pełną odpłatność dla pensjonariuszy domów opieki społecznej. Koszt miesięczny utrzymania pensjonariusza w placówce publicznej wynosi 3-4 tys. zł, a w placówkach prywatnych często jest jeszcze wyższy. Według ustawy koszt pobytu ma pokryć pensjonariusz lub jego rodzina. Jeśli senior nie ma rodziny, to odpłatność pokrywa on sam, a dopłaca gmina. Takie rozwiązanie powoduje dwojakie skutki. Rodzina stara się w jakikolwiek sposób sama udzielić opieki, co nierzadko powoduje, iż jest ona na bardzo niskim poziomie. Gmina robi to samo.

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Skutkiem przeniesienia obowiązku ponoszenia kosztów w tym zakresie na rodzinę, a następnie na gminę jest w istocie prywatyzacja opieki i zwolnienie państwa z jakiejkolwiek odpowiedzialności za warunki życia starych ludzi. (Dzwonek)

    Mam pytania: Jak rząd po blisko 10 latach od wprowadzenia ocenia rozwiązanie polegające na przerzuceniu odpłatności za pobyt w domach pomocy społecznej na rodzinę? Jakie zmiany w zakresie odpłatności za opiekę w DPS-ach zamierza wprowadzić rząd? Czy utrzymanie takiego stanu jest nadal możliwe? Dziękuję. (Oklaski)