Poseł Marek Domaracki:

    Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ja na temat krzyża nie będę mówić.

    Szanowni Państwo! Jako piotrkowianin pragnę przypomnieć nieco zapomnianą postać piotrkowianina pana Stanisława Karpińskiego.

    Stanisław Karpiński urodził się 17 grudnia 1891 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Był synem Józefa i Juljanny Karpińskich. Miał pięciu braci, między innymi przyrodnika Jana Karpińskiego.

    W latach 1933-1936 był dowódcą dywizjonu liniowego w 3. Pułku Lotniczym w Poznaniu. W latach 1936-1937 był słuchaczem I kursu Wyższej Szkoły Lotniczej przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu wyznaczony został na stanowisko zastępcy szefa Sztabu Lotniczego w Sztabie Głównym Wojska Polskiego. Był najbliższym współpracownikiem szefa Sztabu Lotnictwa generała brygady Stanisława Ujejskiego.

    Pasją Karpińskiego były rajdy lotnicze. 21 października 1935 r. podjął próbę przelotu do Australii z Wiktorem Rogalskim, na rajdowej wersji samolotu Lublin ˝Błękitny Ptak˝. Przeleciał z Warszawy między innym przez Stambuł, Bagdad, Karaczi, Kalkutę, Rangun, Bangkok, lecz 10 listopada samolot został uszkodzony przy starcie z grząskiego lotniska Kohlak w Syjamie, po pokonaniu 11 tys. km.

    W chwili wybuchu II wojny światowej w 1939 r. zajmował stanowisko zastępcy szefa Sztabu Lotniczego Sztabu Głównego, w stopniu podpułkownika. Podczas kampanii wrześniowej pełnił funkcje w sztabie naczelnego dowódcy lotnictwa generała Józefa Zająca. Wraz ze sztabem ewakuował się do Rumunii, następnie w październiku 1939 r. do Francji. Został tam przez naczelnego wodza mianowany szefem Sztabu Dowództwa Polskich Sił Powietrznych i zajął się organizowaniem lotnictwa polskiego we Francji. Awansowany w maju 1940 r. do stopnia pułkownika, przedostał się po upadku Francji do Wielkiej Brytanii, gdzie w dalszym ciągu uczestniczył w organizowaniu lotnictwa polskiego, między innymi w opracowaniu polsko-brytyjskiej umowy lotniczej. Od 21 stycznia 1941 r. do 1 maja 1942 r. był pierwszym oficerem łącznikowym w sztabie lotnictwa bombowego RAF Bomber Command - faktycznym dowódcą polskiego lotnictwa bombowego. W maju 1942 r. został mianowany zastępcą inspektora Polskich Sił Powietrznych, w brytyjskim stopniu funkcyjnym air commodore, odpowiadającym generałowi brygady. Po zmianach organizacyjnych w kwietniu 1944 r. został zastępcą dowódcy Polskich Sił Powietrznych.

    Po zakończeniu wojny, w kwietniu 1947 r., został dowódcą istniejących jeszcze Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii. W związku ze stopniową likwidacją polskiego lotnictwa zajmował również stanowisko generalnego inspektora Polskiego Lotniczego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia przy RAF-ie. Stanowiska te zajmował do rozwiązania Polskich Sił Powietrznych jesienią 1949 r. Pozostał następnie na emigracji w Londynie. W latach 1949-1954 był prezesem Stowarzyszenia Lotników Polskich w Wielkiej Brytanii, a od 1951 r. był przez trzy kadencje członkiem emigracyjnej Polskiej Rady Narodowej. Z uwagi na stan zdrowia w 1958 r. osiedlił się w Los Angeles w Kalifornii w USA wraz z żoną - lotniczką Stefanią Wojtulanis. Zmarł 30 stycznia 1982 r. w Los Angeles.

    Był autorem książek o swoich rajdach: ˝Polskie skrzydła w moich lotach długodystansowych˝, ˝Lot przerwany w Syjamie˝, ˝Na skrzydłach huraganu˝.

    Odznaczony został między innymi Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, Złotym Krzyżem Zasługi.

    Szanowni Państwo! Stanisław Karpiński to ważna historyczna postać, winniśmy o niej pamiętać i przekazywać pamięć o niej przyszłym pokoleniom. Dziękuję bardzo.