7 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (druk nr 882).

Poseł Maciej Mroczek:

    Pani Marszałkini! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu Poselskiego Ruch Palikota w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, druk nr 882.

    Wysoka Izbo! Proponowana nowelizacja ustawy ma na celu włączenie do przedmiotowego zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych świadczeń przyznawanych pracownikom i finansowanych z zasobów zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz funduszy związkowych: bonów, talonów i innych znaków uprawniających do ich wymiany na towary lub usługi. W obowiązującym stanie prawnym zwolnieniem z powyższego podatku są objęte świadczenia rzeczowe, oczywiście z wyłączeniem tego, o czym mówiłem przed chwileczką, i pieniężne do wysokości łącznie 380 zł w roku podatkowym.

    Wbrew temu, co wywodził poseł wnioskodawca, uważamy, iż dotychczasowa regulacja prawna, obowiązująca regulacja prawna jest ofertą bardziej sprawiedliwą społecznie i korzystną, zarówno dla handlowców, jak i dla klientów ich sklepów. Nie faworyzuje bowiem dużych sieci handlowych, które, emitując bony towarowe czy inne znaki o tym charakterze, zmuszają niejako konsumenta, klienta do robienia zakupów w ich sieciach handlowych, w konkretnych sklepach, wyłączając możliwość wyboru dokonywania zakupów u konkurencji, a na pewno w sieci sklepów niepowiązanych z nimi kapitałowo.

    Marnym pocieszeniem jest tutaj fakt, że istnieją co prawda na rynku takie firmy, które są uniwersalnym emitentem bonów towarowych czy innych znaków o tym charakterze - oczywiście nie wymienię ich nazw - ale tak naprawdę one nie mogą stanowić alternatywy dla bonów towarowych emitowanych przez duże sieci handlowe, ponieważ nie obejmują swoim zasięgiem również tego małego, drobnego biznesu, często rodzinnych sklepików położonych gdzieś na osiedlach w miastach. Warunki proponowane przez te firmy są tak niekorzystne finansowo dla tych małych sklepików, biznesów, że po prostu korzystanie z tych usług jest nieopłacalne. Dodatkowo zyski wypracowane przez globalne sieci handlowe czy wspomniane firmy specjalizujące się w emisji bonów i znaków towarowych transferowane są tak naprawdę do spółek matek za granicę zamiast pozostać tutaj, w kraju, i tutaj pracować. Łatwo to sprawdzić, wystarczy spojrzeć na nazwy firm, sieci handlowych. Wszystkie one, z wyjątkiem może jednej, która zapożyczyła swoją nazwę od popularnego w Polsce owada, mają obco brzmiące nazwy. I to jest nie tylko domena sieci handlowych, ale również domena banków, firm finansowych czy ostatnio nawet firm telekomunikacyjnych. Za tego typu usługi, czyli możliwość korzystania z nazwy przez spółkę córkę położoną w Polsce, trzeba po prostu zapłacić tzw. brand fee. Te kwoty sięgają rocznie kilkunastu czy kilkudziesięciu miliardów złotych. To jest jeden z powodów, dla których jest powszechne, zresztą uzasadnione, przekonanie społeczeństwa, że hipermarkety nie płacą podatków. Według ostatnich danych efektywna stopa, stawka CIT płacona przez globalne firmy korporacyjne w Polsce wynosi 5% i mniej. Dla przypomnienia powiem, że nominalna stopa opodatkowania to 19.

    Ale oczywiście dostrzegamy problem i dostrzegamy możliwość kontynuacji prac nad tym projektem, być może dojścia do pewnego kompromisu i zwiększenia tej kwoty z 380 do 480 zł - chodzi o to zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych. Być może to jest wyjście. Oczywiście wymagałoby to konkretnych obliczeń i przeliczeń, ale nad tym można byłoby po prostu popracować w spokoju w komisji, tym bardziej że w tej sprawie wypowiedzieli się również m.in. Związek Województw Rzeczypospolitej Polskiej, NSZZ ˝Solidarność˝, Pracodawcy RP, prezentując odmienne stanowiska.

    Dlatego też, pani marszałkini, Wysoka Izbo, Klub Poselski Ruch Palikota jest za skierowaniem projektu ustawy do prac w Komisji Finansów Publicznych celem (Dzwonek) jego szczegółowego rozpatrzenia. Dziękuję bardzo.