28 punkt porządku dziennego:

Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o zbiórkach publicznych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 610).

Poseł Genowefa Tokarska:

    Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego mam zaszczyt przedstawić opinię wobec poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o zbiórkach publicznych oraz niektórych innych ustaw, zawartego w druku sejmowym nr 610.

    Przedmiotem projektu jest nowelizacja ustawy z dnia 15 marca 1933 r. o zbiórkach publicznych oraz ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń. W projekcie ustawy zaproponowano wprowadzenie przepisu, według którego dopuszczalne ma być, za zgodą udzieloną w formie decyzji administracyjnej przez właściwy organ, przeprowadzenie zbiórki publicznej urządzanej w celu zdrowotnym lub społeczno-opiekuńczym przez osobę najbliższą dla osoby potrzebującej, dla której zbiórka jest organizowana, jeżeli cel ów jest zgodny z interesem publicznym. Ponadto w projekcie zaproponowano, by wykroczenie polegające na organizowaniu lub przeprowadzaniu publicznej zbiórki na rzecz osoby najbliższej bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom podlegało ściganiu na wniosek organu wydającego zezwolenie.

    Logika rozumowania podczas analizy tego projektu ustawy podpowiada, by nie liberalizować przepisów istniejących, funkcjonujących i spełniających swoją rolę przez prawie 80 lat. W myśl przepisów ustawy o zbiórkach publicznych z 1933 r. urządzanie zbiórek publicznych w interesie osobistym, bez względu na cel tej zbiórki, jak i jego zgodność z interesem publicznym, było i jest obecnie zabronione. Osoby bliskie, o które wnioskodawca chce rozszerzyć listę podmiotów mogących ubiegać się o pozwolenie, działają przecież, co jest oczywiste, pod wpływem emocji, subiektywnej oceny sytuacji, bez właściwego, rzetelnego obiektywizmu.

    Swoim spostrzeżeniem nie chcę utrudniać procesu ubiegania się o pozwolenie na zbiórkę publiczną przez osoby bliskie, ale pragnę zwrócić uwagę na drugą stronę tego postępowania, czyli na darczyńców, osoby, które są przecież osobami niezwykle szlachetnymi, ludźmi dobrej woli chętnie niosącymi pomoc potrzebującym. Chodzi o zapewnienie tym ludziom, właśnie darczyńcom, rzetelnej informacji i pełnej ochrony, by ich gest hojnego obdarowywania potrzebujących nie był gestem nieuczciwego wykorzystania. Musimy mieć świadomość, że liberalizacja obowiązującego dzisiaj prawa zwiększy możliwość dokonywania różnego rodzaju podstępów, przekrętów, a nawet oszustw. Żyjemy niestety w czasach, którym nieobce są tego typu niegodziwe zachowania z udziałem dzieci, ludzi młodych czy niepełnosprawnych. Niech jako przykład takich działań posłuży chociażby żebractwo - bardzo często właśnie z udziałem dzieci i osób niepełnosprawnych. Wszyscy doskonale wiemy o tym, że bardzo często żebractwo to metoda stosowana nie w trudnej sytuacji życiowej, a dla celów patologicznych, nikczemnych i, co często również ma miejsce, jest ono organizowane przez osoby bliskie, a nawet rodziców.

    Wysoka Izbo! Nie popierając jednak omawianego projektu ustawy, przyznam, że nie mogłabym spokojnie popatrzeć w oczy osobom, które niekiedy w sposób zwyczajnie desperacki dokonują słusznej, ze wszech miar potrzebnej zbiórki, a później są narażone na konsekwencje nielegalnej zbiórki, składanie upokarzających wyjaśnień i w konsekwencji podlegają karze.

    Wprowadzenie tego projektu ustawy będzie wymagało zdecydowanie zwiększonego nadzoru i kontroli, zarówno na etapie przygotowawczym w celu wydania decyzji, pozwolenia na przeprowadzenie zbiórki publicznej, jak i rzetelnego rozliczenia przeprowadzonej zbiórki.

    Mój klub, klub Polskiego Stronnictwa Ludowego, jest za przekazaniem projektu ustawy do dalszych prac w parlamencie. Dziękuję za uwagę.